Όλο και περισσότερα στοιχεία ενισχύουν την θεωρία ότι δεν χρειάζονται όλες οι περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη θεραπεία, καθώς πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι σε δείγμα ηλικιωμένων ανδρών που είχαν αποβιώσει από άλλα αίτια, σχεδόν οι μισοί είχαν προστατικούς όγκους.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Journal of the National Cancer Institute, οι μισοί εκ των όγκων που εντοπίστηκαν με αυτοψία θα απαιτούσαν θεραπεία εάν είχαν εντοπιστεί εν ζωή, ωστόσο κανείς εξ αυτών δεν αποτέλεσε την αίτια θανάτου.Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι οι γιατροί θα έπρεπε να επανεξετάσουν τα κριτήρια θεραπείας του καρκίνου του προστάτη, περιλαμβανομένων και των επιθετικών μορφών της νόσου, αφού η τακτική της παρακολούθησης σε πολλές περιπτώσεις είναι πιο αποτελεσματική.

«Η μελέτη δείχνει ότι η πρόοδος του πρώιμου καρκίνου του προστάτη είναι τόσο αργή που πολλές φορές οι πάσχοντες αποβιώνουν από άλλα αίτια και όχι από τη νόσο», επισημαίνει ο επικεφαλής ερευνητής Αλεξάντερ Ζλοττα, διευθυντής Ουρολογίας στο Νοσοκομείο «Όρος Σινά» της Νέας Υόρκης.

Ο ερευνητής και οι συνεργάτες του μελέτησαν τους προστατικούς αδένες που είχαν συλλέξει από περισσότερους από 300 άνδρες άνω των 60 ετών που είχαν πεθάνει από διάφορες αιτίες, αλλά όχι από καρκίνο του προστάτη. Επίσης έκαναν αυτοψία σε 220 άνδρες στη Ρωσία και 100 στην Ιαπωνία, χώρες που η εξέταση του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA) δεν είναι τόσο συχνή όσο σε άλλες χώρες.

Οι άνδρες επιλέχθηκαν με γνώμονα τον κοινό τρόπο ζωής και τους παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του προστάτη ώστε να διαπιστωθεί πόσο συχνός είναι στους ηλικιωμένους που δεν υποβάλλονται σε τακτικούς ελέγχους.

Στις ΗΠΑ, ο αριθμός των όγκων που εντοπίστηκαν θα ήταν χαμηλότερος επειδή πολλοί θα είχαν εντοπιστεί στον τακτικό έλεγχο και θα είχαν αντιμετωπιστεί ή θεραπευθεί πριν ο ασθενή πεθάνει.

Στον ασιατικό πληθυσμό, ο κλινικά διαγνωσμένος καρκίνος του προστάτη και η θνησιμότητά του είναι πολύ χαμηλότερα συγκριτικά με τους άνδρες καυκάσιας καταγωγής, επειδή έχουν διαφορετικό τελείως τρόπος ζωής και διατροφής.

Αν και λοιπόν, λιγότεροι ιάπωνες διαγνώσκονται ή πεθάνουν από καρκίνο του προστάτη, συγκριτικά με τις ΗΠΑ, στην μελέτη διαπιστώθηκε ότι η νόσος είναι παρούσα σε όμοια αναλογία ανδρών και οι σοβαροί όγκοι είναι συχνότεροι στην Ιαπωνία.

Σχεδόν το 40% των ρώσων, είχαν όγκους στον προστάτη, συγκριτικά με το 35% των ιαπώνων. Ένας στους τέσσερις όγκους στους ρώσους ήταν σοβαρός και ενδεχομένως να είχε τύχει ακτινοθεραπείας ή χειρουργικής αντιμετώπισης στις ΗΠΑ, συγκριτικά με έναν στους δύο όγκους στους ιάπωνες.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι ο δια βίου κίνδυνος ενός άνδρα να εκδηλώσει καρκίνο του προστάτη είναι 17% και ο κίνδυνος θανάτου απ’ αυτός είναι 3,4%. Αυτό σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος καρκίνος δεν εξελίσσεται γρήγορα ή και καθόλου σε ορισμένες περιπτώσεις και τελικά ο άνδρας αποβιώνει από κάτι άλλο στο ενδιάμερο. Το πρόβλημα είναι ο εντοπισμός των άκακων όγκων.

Ενδεχομένως νέα πιο εξελιγμένα τεστ να μπορέσουν μελλοντικά να διακρίνουν τους επικίνδυνους καρκίνους του προστάτη από αυτούς τελικά δεν εξελίσσονται και έτσι ασθενείς και εθνικά συστήματα υγείας να αποφεύγουν τα περιττά έξοδα και την σωματική και ψυχική ταλαιπωρία.