«Η περιοχή που απορροφά τις ακτίνες που εισέρχονται στο μάτι, ονομάζεται αμφιβληστροειδής χιτώνας. Το οπτικό σύστημα μοιάζει όπως μια κάμερα. Ο κερατοειδής ανήκει στο εμπρόσθιο μέρος του οφθαλμού όπως είναι ο φακός της κάμερας και ο αμφιβληστροειδής χιτώνας ανήκει στο οπίσθιο μέρος του οφθαλμού όπως είναι το φιλμ της κάμερας.  Ο αμφιβληστροειδής είναι στην ουσία ένα σύστημα μετατροπής της ακτινοβολίας που εισέρχεται στο μάτι σε ηλεκτρικά σήματα τα οποία με μια διαδικασία φτάνουν στον εγκέφαλο και δημιουργούν  τις εικόνες που βλέπουμε. Αυτό το μέρος του ματιού είναι το πιο πολύπλοκο από τον όλο μηχανισμό λειτουργίας ενός φυσιολογικού ματιού.  Μια από τις πιθανές παθήσεις του συστήματος αυτού είναι η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια. Το χαρακτηριστικό της είναι η σταδιακή διαταραχή στον μεταβολισμό των φωτοϋποδοχέων του αμφιβληστροειδούς (κωνία και ραβδία) με αποτέλεσμα την ατροφία τους αρχίζοντας από την περιφέρεια προς το κέντρο. Δηλαδή ο ασθενής αρχίζει να χάνει την όρασή του στην περιφέρεια, όπου το οπτικό πεδίο αρχίζει να συρρικνώνεται σταδιακά προς το κέντρο. Και φτάνει κάποια στιγμή να βλέπει τόσο περιορισμένα στον χώρο σαν να βλέπει κάποιος από μια κλειδαρότρυπα σε κάθε του κίνηση στον χώρο και στο τέλος χάνεται η όραση εντελώς», εξηγεί ο δρ Γεωργίου.

Δυστυχώς η πάθηση αυτή προσβάλλει νεαρά άτομα, γι’ αυτό και οι επιστήμονες δείχνουν εδώ και πολλά χρόνια πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αλλά χωρίς σημαντικές επιτυχίες μέχρι πριν μερικούς μήνες. Αρχίζει ο ασθενής να παρουσιάζει τα πρώτα συμπτώματα από την ηλικία των 10 χρονών. Η πάθηση είναι κυρίως κληρονομική, αλλά μπορεί σε κάθε 3.000 γεννήσεις να παρουσιαστεί σε κάποιο παιδάκι λόγω μετάλλαξης κάποιων γονιδίων χωρίς οι γονείς να είναι φορείς της.