Το όνομα του ιδιαίτερου αυτού καρπού το διαβάζουμε συχνά σε έντυπα που έχουν να κάνουν με τη διατροφή τελευταία. Η καταγωγή του φυτού είναι από την Κίνα, το Θιβέτ και τα Ιμαλάια. Μάλιστα, οι υψηλότερης διατροφικής αξίας ποικιλίες φυτρώνουν πάνω από κάποιο συγκεκριμένο υψόμετρο στα όρη των Ιμαλαΐων. Στην Κίνα αναφέρεται στις λαϊκές παραδόσεις από το 2.800 π.Χ. Χρησιμοποιείται στην κινεζική ιατρική για τις ευεργετικές του ιδιότητες σε σχέση με την τόνωση της λειτουργίας του ήπατος και των νεφρών. Στον καιρό μας και μετά την ευρύτατη εξάπλωση των καρπών αυτών, τα γκότζι μπέρις, κατά πλειοψηφία, είναι καλλιεργούμενα σε πολλές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Ήδη στα πέριξ της Κοζάνης, στην Κρήτη και το Πήλιο έχουν ξεκινήσει οργανωμένες προσπάθειες καλλιέργειας. Πρόκειται για το πρώτο άγριο φρούτο σε περιεκτικότητα αντιοξειδωτικών ουσιών και συμβάλει αποτελεσματικά στη μακροζωία και τη διατήρηση της καλής υγείας. Ανήκει στα λεγόμενα “super foods”, τις τροφές που περιέχουν πλήθος βιταμινών και άλλων ωφέλιμων για το σώμα μας ουσιών. Άλλωστε, είναι γνωστή η ιστορία του ανθρώπου που κατέχει το ρεκόρ μακροζωίας, ο οποίος ζούσε στην Κίνα σε μια περιοχή που καλλιεργούν γκότζι και έτρωγε από αυτά καθημερινά. Πέθανε σε ηλικία 252 ετών το 1930.

Τα γκότζι μπορούμε να τα βρούμε σε ξηρά μορφή και μπορούν να καταναλωθούν ωμά ή μαγειρεμένα. Οι Κινέζοι κάνουν σούπες και παρασκευάζουν κρασί. Τα φύλλα και οι τρυφεροί βλαστοί καταναλώνονται ως λαχανικό.

Τα γκότζι θεωρούνται ως μια από τις πλουσιότερες φυσικές πηγές θρεπτικών συστατικών. Περιέχουν βήτα-Καροτίνη, βιταμίνη C, Β1 και Β2, καθώς και μια σειρά άλλων βιταμινών, μεταλλικά στοιχεία, αντιοξειδωτικά, αμινοξέα, υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λιπαρά και διατροφικές ίνες απαραίτητα για το σώμα.

Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική χρησιμοποιούν τα φύλλα σε συνδυασμό με το φλοιό της ρίζας για να παρασκευάσουν ένα τσάι. Το γκότζι μπορεί να καταναλωθεί σε καθημερινή βάση, για να προσφέρει γενική ευεξία. Ενδεικτικά αναφέρω πως έχει 500 φορές περισσότερη βιταμίνη C από τα πορτοκάλια (ανά μονάδα βάρους), περισσότερο σίδηρο από το σπανάκι και βιταμίνη E, η οποία σπανίζει στα φρούτα.

Που φύεται: Κυρίως στην Κίνα αλλά πλέον καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου.

Πότε μαζεύεται: Ως επί το πλοίστον, άνοιξη και καλοκαίρι.
Μέρος που χρησιμοποιούμε: Οι καρποί, οι τρυφεροί βλαστοί και τα φύλλα.

Περιέχει: βήτα-Καροτίνη, βιταμίνη C, Β1, Β2 και Ε, ασβέστιο, γερμάνιο, σελήνιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, φυτοστερόλες, ω-6, λινολεϊκό οξύ κλπ.
Βοτανοθεραπείες: αντιοξειδωτικό, αντιγηραντικό, αντιφλεγμονώδες, διεγερτικό, αγχολυτικό, αντιμικροβιακό κ.α.

Χρήσεις: