Ο θυρεοειδής αδένας
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Γράφτηκε στις ,
Τι προβλήματα παρουσιάζει και πώς αυτά εκδηλώνονται
Ο θυρεοειδής μπορεί να υπολειτουργεί ή να υπερλειτουργεί προκαλώντας ανάλογα προβλήματα. Όταν υπερλειτουργεί, τότε το σύνδρομο ονομάζεται υπερθυρεοειδισμός.
Ο ασθενής παρουσιάζει συνήθως νευρικότητα, απώλεια βάρους – παρόλο που σιτίζεται κανονικά -, εφίδρωση, ταχυκαρδία και αρρυθμίες. Όταν ο αδένας υπολειτουργεί τότε το σύνδρομο ονομάζεται υποθυρεοειδισμός, με κύρια χαρακτηριστικά τη νωθρότητα, τη βραδυκαρδία και ορισμένες φορές και την παχυσαρκία.
Τι πρέπει να κάνουμε όταν παρουσιάζουμε κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα;
Ευτυχώς οι περισσότερες παθήσεις του θυρεοειδούς θεραπεύονται αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή. Ο γιατρός είναι αυτός που θα καθοδηγήσει υπεύθυνα τον ασθενή, ώστε μετά τις απαραίτητες εξετάσεις, να λάβει την κατάλληλη θεραπεία. Η παρακολούθηση θα πρέπει να είναι συστηματική, για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τι εξετάσεις γίνονται στο θυρεοειδή;
Οι κυριότερες εξετάσεις για να διαπιστωθεί η καλή ή όχι λειτουργία του θυρεοειδούς είναι οι ακόλουθες:
- Αιματολογικές, κατά τις οποίες προσδιορίζεται η ποσότητα των ορμονών που παράγει ο αδένας.
- Υπερηχογράφημα, για τον έλεγχο της μορφολογίας του.
- Σπινθηρογράφημα για τον έλεγχο της λειτουργικότητάς του.
- Παρακέντηση με λεπτή βελόνα (FNA), σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο.
Ακούμε συχνά για όζους στο θυρεοειδή. Τι σημαίνει αυτό;
Ο όζος του θυρεοειδούς αδένα αποτελεί ένα μόρφωμα, με ποικίλες κάθε φορά διαστάσεις, που εξέχει από τον υπόλοιπο αδένα. Μπορεί να συνυπάρχουν και περισσότεροι του ενός όζοι, πράγμα που είναι και το πιο συχνό. Δημιουργούνται λόγω τοπικής υπερπλασίας του αδένα, με ίνωση, κύστη ή καλοήθη όγκο, ή μερικές φορές λόγω κακοήθειας.
Τι είναι η βρογχοκήλη;
Είναι η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα, που γίνεται εύκολα αντιληπτή ως πρήξιμο στο λαιμό και συχνά προκαλεί ανησυχία στον ασθενή. Η βρογχοκήλη μπορεί να συνοδεύεται με υπερθυρεοειδισμό ή και υποθυρεοειδισμό. Παλαιότερα ήταν αρκετά συχνή στη χώρα μας σε περιοχές όπου έλειπε το ιώδιο.
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αδένα
Πρόκειται για μια σχετικά σπάνια μορφή καρκίνου (λιγότερο από 1% όλων των καρκίνων του ανθρώπου). Είναι ο πιο συχνός ενδοκρινικός καρκίνος, έχει καλή πρόγνωση και διακρίνεται σε δύο μορφές:
Το μυελοειδές καρκίνωμα, που προέρχεται από τα παραθυλακιώδη κύτταρα και είναι το λιγότερο συχνό, και
Τα καρκινώματα που προέρχονται από τα θυλακιώδη κύτταρα και είναι τα συχνότερα (θηλώδη και θυλακιώδη καρκινώματα).
Στις περισσότερες περιπτώσεις ανευρίσκεται τυχαία, υπό μορφή μονήρους όζου (τοπικής διόγκωσης) μετά από κλινική εξέταση ή μετά από παρατήρηση του ίδιου του ασθενή ή κάποιου ατόμου του περιβάλλοντός του.
Κάποιες φορές η διάγνωση γίνεται μετεγχειρητικά, μετά από αφαίρεση του αδένα, που έγινε για θεραπεία βρογχοκήλης. Η πιο αποτελεσματική προεγχειρητική μέθοδος για τη διαφορική διάγνωση μεταξύ καλοήθους όζου και καρκίνου είναι η κυτταρολογική εξέταση υλικού από παρακέντηση με λεπτή βελόνα (FNA).
Οι περισσότεροι ασθενείς υποβάλλονται αρχικά σε θυρεοειδεκτομή, και όλοι μετεγχειρητικά λαμβάνουν ορμονοθεραπεία. Πολλοί είναι αυτοί που λαμβάνουν ραδιενεργό ιώδιο, ενώ σπάνια προτείνεται ακτινοθεραπεία και ακόμη πιο σπάνια, χημειοθεραπεία.
