Μη μιλάτε άσχημα μπροστά στα παιδιά
Συγγραφείς: Μιχαήλ Ιασονίδης & Ελένη Ιασωνίδου Γράφτηκε στις ,
Τι λέμε και τι όχι μπροστά στα παιδιά μας.
Συνήθως νομίζουμε ότι τα παιδιά μας είναι πολύ μικρά για να κατανοήσουν τις συζητήσεις μας; Μεγάλο λάθος.
Τα παιδιά μόλις αρχίσουν να μιλούν, μπορούν να ακούσουν οτιδήποτε λέμε. Οι γονείς πολλές φορές σοκάρονται όταν αντιληφθούν τι μπορεί να άκουσαν τα παιδιά τους κατά λάθος. Τα παιδιά μπορεί όχι μόνο να αναστατωθούν αλλά και να συγχυστούν από συνομιλίες που έχουν ακούσει κατά λάθος. Παρόλα αυτά μπορεί να μην σας πουν ποτέ τι έχουν ακούσει με αποτέλεσμα να μην μάθετε ποτέ τι είναι αυτό που τους προβληματίζει.
Είναι λοιπόν σημαντικό να μιλάμε πιο προσεχτικά μπροστά στα παιδιά πριν αυτά αρχίσουν να επαναλαμβάνουν πράγματα που δε θα θέλαμε να ακουστούν σε άλλους και να μας φέρουν σε δύσκολη θέση.
Τι πρέπει να αποφεύγουμε να λέμε μπροστά στα παιδιά:
- Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν συζητάμε ενδοοικογενειακά για ιδιαίτερα προβλήματα όπως είναι τα οικονομικά ή μια μεγάλη οικογενειακή κρίση. Τα παιδιά μας ακούνε. Διαφωνίες όπως και συζητήσεις με ένταση τραβούν την προσοχή των παιδιών. Ωστόσο μπορεί να μην καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει και στο μυαλό τους να δημιουργούνται λανθασμένες εξηγήσεις. Γι’ αυτό και όταν κάτι σοβαρό συμβαίνει στην οικογένεια θα πρέπει να λέμε στα παιδιά μόνο τα βασικά γεγονότα, διότι και η απόκρυψη γεγονότων δεν είναι πάντα σωστή τακτική. Το πιο σημαντικό για τα παιδιά είναι να ξέρουν, αλλά μόνο αυτά που πρόκειται να επηρεάσουν τα ίδια.
- Δε μιλάμε άσχημα για άτομα που το το παιδί σας εκτιμά και αγαπά, όπως είναι η δασκάλα του, ο πρώην σύζυγος μας ή ακόμη για τη μητέρα του. Όταν εμείς οι ίδιοι μιλάμε άσχημα για κάποιον παρακινούμε το παιδί μας να έχει την ίδια κακή συμπεριφορά απέναντι του.
- Ποτέ δεν παραπονιόμαστε σε τρίτους για το τι «τραβάμε» καθημερινά για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, ενώ παρακολουθούν τη συζήτηση τα παιδιά μας. Είναι πολύ οδυνηρό για ένα παιδί να ακούει τον ίδιο του τον γονιό να παραπονιέται για την ύπαρξη του. Θα πρέπει να είμαστε πιο υπομονετικοί με τα ελαττώματα των παιδιών μας και δε χρειάζεται να τα επαναλαμβάνουμε σε τρίτους.
- Οι μεγάλοι έχουν την τάση πολλές φορές να παραπονιούνται, ειδικά για τη δουλειά τους. Αυτό όμως έχει καταστροφικές συνέπειες στα παιδιά. Παρακινούμε άθελα μας τα παιδιά να κρατάνε αρνητική στάση στη δική τους «δουλειά»- το σχολείο- ή και αργότερα όταν μεγαλώσουν στις πραγματικές τους δουλειές. Προσπαθούμε λοιπόν να μη σκεφτόμαστε τα αρνητικά της δουλειάς μας και να αρχίσουμε να μιλάμε για τα θετικά.
- Για τα παιδιά ο κόσμος είναι πολύ μικρός. Όταν μας ακούνε να μιλάμε για μεγάλες καταστροφές ή για κάποιο μεγάλο γεγονός, ίσως υποθέσουν ότι εύκολα κάποιος μπορεί να μπει στο σπίτι τους και να τους ληστέψει ή ακόμη ότι ένα τσουνάμι μπορεί εύκολα να χτυπήσει το δικό τους σπίτι. Η λύση δεν είναι να δημιουργούμε ασπίδες προστασίας στα παιδιά σας με το να μιλάμε κρυφά από αυτά. Αντίθετα θα πρέπει να ενημερώνουμε τα παιδιά δίνοντάς τους τις σωστές πληροφορίες έτσι ώστε να είναι σε θέση να τις επεξεργαστούν σωστά.
- Πολλοί από μας έχουμε την κακή συνήθεια να βρίζουμε και να μιλούμε άσχημα μπροστά στα παιδιά μας. Σίγουρα τα παιδιά μας θα μας μιμηθούν, χωρίς καν να περάσει από το μυαλό τους ότι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό. Γι’ αυτό λοιπόν προσπαθούμε να σταματήσουμε αυτή την κακή συνήθεια.
