Σύνδρομο Αιφνιδίου Θανάτου και Co-Sleeping
Συγγραφέας Αλέξανδρος Παναγόπουλος Γράφτηκε στις ,
Το co-sleeping (το μωρό κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με τη μητέρα) αυξάνει την πιθανότητα συνδρόμου αιφνιδίου θανάτου του βρέφους (SIDS, ή Sudden Infant Death Syndrome).
Σε μια πρόσφατη μελέτη έγινε σύγκριση μιας σειράς δεδομένων ανάμεσα σε μια ομάδα 1472 βρεφών κάτω των 3 μηνών που πέθαναν απο SIDS και μια ομάδα 4679 υγιών νεογνών της ίδιας ηλικίας.
Ποιά είναι τα αποτελέσματα;
Η πιθανότητα SIDS είναι 5 φορές μεγαλύτερη για τα παιδιά που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τη μητέρα ακόμα και αν η μητέρα θηλάζει και δε συνυπάρχουν άλλοι γνωστοί παράγοντες κινδύνου όπως το κάπνισμα ή η κατανάλωση αλκοόλ.
Ο κίνδυνος είναι 65 φορές μεγαλύτερος για τα βρέφη που μοιράζονται το κρεβάτι με γονείς που καπνίζουν και 90 φορές μεγαλύτερος αν οι γονείς καταναλώνουν τακτικά αλκοόλ.
Είναι πλέον σαφές οτι ο θηλασμός (που είναι και ο συχνότερος λόγος που οι μητέρες κοιμούνται μαζί με τα παιδιά τους στο ίδιο κρεβάτι) δεν αρκεί για να προστατεύσει το παιδί από το SIDS.
Το τελικό μήνυμα: για να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο συνδρόμου αιφνιδίου θανάτου, τα βρέφη θα πρέπει (μεταξύ άλλων) να κοιμούνται στην κούνια τους και όχι στο κρεβάτι των γονιών.
Ένα σχόλιο με αφορμή τα διάφορα που διαβάζουμε κατά καιρούς σε blogs και forum για γονείς. Οι συμβουλές προς τους γονείς θα πρέπει να δίνονται με βάση τα επιστημονικά δεδομένα όπως αυτά προκύπτουν από τις έρευνες και τις στατιστικές. Δε θα πρέπει να βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες ακόμα και αν αυτές προέρχονται από επαγγελματίες υγείας. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται επίσης στις συμβουλές από γονείς προς γονείς ιδίως όταν αυτές είναι αντίθετες προς τις επίσημες επιστημονικές απόψεις, εκφράζοντας πολλές φορές έναν έντονο συνωμοσιολογικό σκεπτικισμό.
Η σύγχρονη ιατρική σε όλα της τα επίπεδα από τη βασική έρευνα έως την κλινική αντιμετώπιση του ασθενή, όταν ασκείται με το σωστό τρόπο, είναι ουδέτερη και αντικειμενική. Καταγράφει τα δεδομένα και τα αναλύει για να τα παρουσιάσει στο ευρύ κοινό. Είναι βέβαιο οτι η εποχή της πατερναλιστικής ιατρικής που ο γιατρός ήταν “θεός” και οι απόψεις του δε σήκωναν καμμία αμφισβήτηση έχει παρέλθει. Το να φτάσουμε όμως στο εντελώς αντίθετο άκρο να αμφισβητούμε κατά το δοκούν σοβαρά ζητήματα για τα οποία υπάρχουν ισχυρά επιστημονικά δεδομένα (όπως πχ ο εμβολιασμός) χρησιμοποιώντας διάφορες θεωρίες συνωμοσίας και προσωπικές εμπειρίες του τύπου “μια γνωστή μου, κάπου, κάποτε” είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Και γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο όταν μέσω των σύγχρονων μέσων δικτύωσης προσπαθούμε να διαδώσουμε σε όσους γίνεται περισσότερους “την τρομακτική αλήθεια που μας κρύβουν οι γιατροί”.
