Μάλλον όχι. Στην πραγματικότητα ο μέσος όρος ηλικίας για την ανεξάρτητη βάδιση είναι οι 60 εβδομάδες, δηλαδή σχεδόν 14 μήνες. Υπάρχουν παιδιά που θα περπατήσουν από 9 μηνών, μερικά όμως μπορεί να φτάσουν και 17 μηνών για να κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Ακόμα λοιπόν και αν το παιδί δεν έχει περπατήσει μέχρι και 14 μηνών, αλλά έχει βρει κάποιον άλλο τρόπο να μετακινείται στο χώρο, έχει φυσιολογικό μυικό τόνο και δύναμη (αυτό εκτιμάται από τον παιδίατρο) και έχει φυσιολογικό εύρος κίνησης των αρθρώσεων του (και αυτό εκτιμάται από τον παιδίατρο) δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε.

Γιατί κάποια παιδιά περπατούν πιο γρήγορα από κάποια άλλα; Ο κύριος λόγος είναι οτι ο ρυθμός ωρίμανσης των μηχανισμών του εγκεφάλου που θα οδηγήσουν στην ανεξάρτητη βάδιση είναι διαφορετικός από το  ένα παιδί στο άλλο. Γενετικοί παράγοντες παίζουν εδώ ένα σημαντικό ρόλο.  Είναι επίσης σαφές οτι ένα παιδί που άργησε π.χ. να σταθεί καθιστό έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να αργήσει και να περπατήσει. Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηράσουν την ηλικία έναρξης της βάδισης είναι το  βάρος (τα ελαφρύτερα παιδιά περπατούν συνήθως πιο γρήγορα) ή ακόμα το ταμπεραμέντο του ίδιου του παιδιού (μερικά παιδιά θα σταθούν στα πόδια και θα δοκιμάσουν με όρεξη να περπατήσουν χωρίς να ενοχλούνται από τις συνεχείς τούμπες ενώ κάποια άλλα θα δοκιμάσουν πολύ πιο διστακτικά σε μια προσπάθεια να μην πέσουν).

Τα πρόωρα, γενικά αργούν να περπατήσουν ακόμα και αν κάνουμε τους υπολογισμούς με βάση τη διορθωμένη ηλικία. Εδώ βεβαία γονείς και παιδιάτροι γνωρίζουν οτι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για ψυχοκινητικά προβλήματα και η παρακολούθηση στον τομέα της ανάπτυξης είναι έτσι κι αλλιώς πιο στενή.

Η περπατούρα δε βοηθά αλλά αντιθέτως συμβάλλει στην καθυστέρηση της ανεξάρτητης βάδισης. Σε πρώην πρόωρα και παιδιά με νευρολογικά προβλήματα είναι ακόμα πιθανότερο να δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα μυικού τόνου. Καλό είναι να αποφεύγεται.

Ένα ενδιαφέρων στοιιχείο είναι οτι το περιβάλλον (δηλ. οι γονείς) δε χρειάζεται να είναι  καθοδηγητικό αλλά απλά υποστηρικτικό για να βοηθήσει το παιδί να περπατήσει γρήγορα. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει λόγος να κάνετε προπόνηση στράτα-στρατούλα όλη μέρα ελπίζοντας οτι το παιδί θα φύγει μόνο του. Είναι προτιμότερο να διαμορφώσετε το χώρο μέσα στο σπίτι (όπως επίσης να δώσετε στο παιδί τη δυνατότητα να βγεί και να μετακινηθεί κι έξω από αυτό) έτσι ώστε να μπορέσει να κινηθεί ελεύθερα και με όποιο τρόπο θέλει: να πιαστεί και να σηκωθεί στον καναπέ να μετακινηθεί με πλάγια βήματα πάνω σε ένα έπιπλο και να περάσει από το ένα έπιπλο στο άλλο (cruise walking), να μπουσουλίσει (γιατί έτσι προχωρά ταχύτερα) και να απλώσει τα χέρια για να το σηκώσετε και να περπατήσει κρατώντας σας το ένα χέρι.

– βαδίζει μόνο του αλλά στηριγμένο σε έπιπλα: 7.5-13 μηνών

– βαδίζει με βοήθεια: 7-12  μηνών

– βαδίζει μόνο του: 9-17 μηνών

– βαδίζει “καλά”: 11-14,5 μηνών

– κάνει πλάγια βήματα και βήματα προς τα πίσω: 10-20 μηνών