Τοξίνωση και αποτοξίνωση του μεσοκυττάριου χώρου
Συγγραφείς: Ιωάννης Τολιόπουλος & Στέργιος Οικονομίδης Γράφτηκε στις ,
Πώς μπορεί να αποκατασταθεί η υγεία, μέσω της αποκατάστασης της λειτουργίας των κυττάρων
Η συγκέντρωση παθογόνων παραγόντων στο επίπεδο της λειτουργικής μονάδας κυτταρικού υποδοχέα- αγγείου- matrix, αποτελεί μια εν δυνάμει εστία για την αρχή και την εξέλιξη μιας παθολογικής διαδικασίας. Μόνο ανατάσσοντας τη φυσιολογική λειτουργία της matrix (μέσω παροχέτευσης) και αποκαθιστώντας την ορθή λειτουργία των υποδοχέων της κυτταρικής μεμβράνης, μπορεί η κυτταρική λειτουργία και επομένως η ομοιόσταση του οργανισμού και τελικά η υγεία να αποκατασταθούν.
Η Φυσιορρύθμιση βασίζεται:
1. Στον καθορισμό της νοσογόνου πληροφορίας στο επίπεδο του εξωκυττάριου χώρου (extracellular matrix).
2. Στην αποτοξίνωση του εξωκυττάριου χώρου από κάθε νοσογόνο πληροφορία, αποκαθιστώντας έτσι την ικανότητά του να μεταφέρει και πάλι πληροφορίες
3. Στη ρύθμιση της ποσότητας, της κινητικότητας και του είδους των πληροφοριών
που πλέον θα μεταφέρει σε κάθε κύτταρο του οργανισμού ο εξωκυττάριος χώρος.
Τοξίνωση μεσοκυττάριου χώρου
Η εναπόθεση των τοξινών (ενδο και έξω τοξινών) στο επίπεδο του μεσοκυττάριου χώρου, του χαλαρού μεσοκυττάριου συνδετικού ιστού, είναι ταυτόχρονα ένα θετικό και ένα αρνητικό γεγονός για το ανθρώπινο σώμα.
Αν και υπάρχει μηχανισμός προσαρμογής για τη διατήρηση ενός επίπεδου υγείας, είναι συγχρόνως και μία πρώτη ένδειξη πιθανής χρονιότητας της νόσου.
Ένας τοξινωμένος μεσοκυττάριος χώρος (intercellular matrix) δεν μπορεί πλέον να εκτελέσει αποτελεσματικά τις αμυντικές, δομικές και αποτοξινωτικές- απεκκριτικές του δράσεις. Δεν θα επιτρέπει, πλέον, την επαρκή μεταφορά του οξυγόνου και των θρεπτικών συστατικών από τα τριχοειδή αγγεία στο κύτταρο, το οποίο, με τη σειρά του, αναγκάζεται να προσαρμοστεί για να επιβιώσει και σε μερικές περιπτώσεις διαφοροποιώντας τον εαυτό του (όπως στην έναρξη διαφοροποιήσεων στους ινοβλάστες, που ο μεταβολισμός τους μετατρέπεται από αερόβιο σε αναερόβιο).
Η matrix δεν επιτρέπει επιπλέον τη μεταφορά μορίων πληροφορίας και δεν θα μπορεί πλέον να επιτελεί τις ανοσολογικές- αμυντικές δράσεις δια μέσου της φλεγμονώδους διαδικασίας.
Η δράση του δικτυενδοθηλιακού συστήματος (RES) υποστρέφει, καθώς και η ιστολογική δομή της μετατρέπεται από ινώδη σε σκληρωτική.
Η απάντηση του οργανισμού
Ο οργανισμός ανταποκρίνεται στο νοσογόνο αίτιο μέσα από ένα πολύπλοκο δίκτυο προσαρμοστικών γεγονότων, με αμυντικούς μηχανισμούς, είτε φλεγμονώδους φύσης είτε ορμονών (π.χ. προλακτίνη ή κορτιζόλη), με σκοπό να ενεργοποιηθεί μία αντίδραση στο stress, (κατά τον Selye) σε κάθε γεγονός που αποσταθεροποιεί την ομοιοστασία.
Για να είναι βιολογικά σταθερή, η ενεργοποίηση αυτών των νευρο-ανοσο-ενδοκρινικών μηχανισμών, πρέπει να αυτοπεριορίζεται μέσα σε ένα ελεγχόμενο χρονικό πλαίσιο, το οποίο ποικίλει σε σχέση με τη νοσογόνο δύναμη του βλαπτικού παράγοντα.
Συγκέντρωση παθογόνων παραγόντων
Αν εξαιτίας μιας ανεπάρκειας στις ενδογενείς αμυντικές διεργασίες, μιας διαφοροποίησης της υγιούς δομής του P.N.E.I. (Ψυχο-Νευρο-Ενδοκρινο-Ανοσολογικό σύστημα του ανθρώπου), ή μιας κατασταλτικής επίδρασης φαρμάκων, οι προφλεγμονώδεις ιντερλευκίνες ή οι ορμόνες του stress παραμείνουν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και σε υπερβολικές ποσότητες στο μεσοκυττάριο χώρο (matrix), τα κύτταρα- στόχοι, για να επιβιώσουν, προσαρμόζονται σε μία κατάσταση μη απάντησης. Κλείνουν- ελαττώνουν τους υποδοχείς τους στην κυτταρική μεμβράνη, δίνουν έναυσμα σε μια διαδικασία που οδηγεί, τελικά, σε χρόνια νόσο.
Η συγκέντρωση παθογόνων παραγόντων (stressors- βιολογικών ή ψυχολογικών) στο επίπεδο της λειτουργικής μονάδας κυτταρικού υποδοχέα- αγγείου- matrix, αποτελεί μια εν δυνάμει εστία για την αρχή και την εξέλιξη μιας παθολογικής διαδικασίας.
Μόνο ανατάσσοντας τη φυσιολογική λειτουργία της matrix (μέσω παροχέτευσης) και αποκαθιστώντας την ορθή λειτουργία των υποδοχέων της κυτταρικής μεμβράνης, μπορεί η κυτταρική λειτουργία και επομένως η ομοιόσταση του οργανισμού και τελικά η υγεία να αποκατασταθούν
