Αυξητική μαστών
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Διαλυνάκης Γράφτηκε στις ,
Από την αρχαιότητα, το γυναικείο στήθος ήταν σύμβολο της θυληκότητας και της γονιμότητας. Το ιδανικό μέγεθος , είχε και έχει άμεση σχέση με τα πρότυπα κάθε εποχής και τα αισθητικά κριτήρια κάθε λαού. Παρά τις όποιες τάσεις όμως, ένα σφριγηλό και πλούσιο μπούστο, αποτελεί ένα ακαταμάχητο στοιχείο κάθε γυναίκας που το διαθέτει και την κρυφή επιθυμία των υπολοίπων.
Μόνο στη δεκαετία του 60 όμως, έγινε δυνατή η εξέλιξη σιλικονούχων ενθεμάτων, τα οποία ήταν ασφαλή και προσέφεραν φυσικό αποτέλεσμα στην αύξηση του στήθους. Η περαιτέρω εξέλιξη τους, ως τις μέρες μας, έφερε επανάσταση στην επίτευξη των επιθυμιών εκατομυρίων γυναικών διεθνώς, όσον αφορά την αύξησή και τη βελτίωση του σχήματος του στήθους.
Υπάρχουν 2 είδη ενθεμάτων:
1) τα συνεκτικής σιλικόνης, τα οποία περιέχουν gel σιλικόνης εσωτερικά, τα οποία πάλι διακρίνονται ανάλογα με την υφή της επιφάνειας τους ( τραχείας ή λείας ) και το σχήμα τους ( ανατομικά και στρογγυλά), και
2) αυτά που περιέχουν αποστειρωμένο φυσιολογικό ορό.
Στην Ευρωπαϊκή Ενωση χρησιμοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά τα πρώτα. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι γι αυτό. Τα ενθέματα που είναι εγκεκριμένα από τις Ευρωπαϊκές και διεθνείς επιστημονικές εταιρείες και ιδρύματα, έχουν φυσική αφή και ιξώδες που πλησιάζει αυτό των γύρω ιστών, σε αντίθεση με τα ενθέματα φυσιολογικού ορού.
Είναι επίσης εξαιρετικά ασφαλή, με κάποια από αυτά να διαθέτουν εγγύηση εφ’ όρου ζωής, μιας και δεν παρατηρείται διαφυγή του περιεχομένου τους εύκολα, πάλι σε αντίθεση με τα φυσιολογικού ορού. Επίσης είναι “αθόρυβα”, υπερτερώντας και πάλι έναντι του 2ου τύπου, και σε μακροχρόνιες έρευνες έχει αποδειχτεί η ασφάλειά τους, όσον αφορά τη συσχέτισή τους με αυτοάνοσες νόσους και τον καρκίνο.
Επιπρόσθετα, λόγω του πλάνου της τοποθέτησής τους, δεν εμποδίζουν τις διαγνωστικές εξετάσεις, όπως π.χ. τη μαστογραφία ή την ψηλάφηση.
Η τοποθέτηση τους γίνεται είτε υπό τον μαζικό αδένα, είτε υπομυϊκά, είτε με συνδιασμό των 2 επιπέδων ( dual plane). Η τομή μπορεί να γίνει είτε στο κάτω ήμισυ της θηλαίας άλου, είτε στην υπομάστιο πτυχή, είτε στη μασχάλη.
Οι 2 πρώτες, με σωστή τεχνική αφήνουν ελάχιστη ουλή, ενώ η τρίτη είναι δυσκολότερη τεχνικά και η ουλή σε πιο εμφανή θέση.
Το σχήμα και το μέγεθος που θα χρησιμοποιηθεί, αποφασίζεται από την ασθενή , μετά από την κατάληλη συμβουλή του ιατρού και την πλήρη ενημέρωση, για τα τυχον πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε επιλογής.
Μία εβδομάδα μετά την επέμβαση, η ασθενής μπορεί να επανέλθει στις κανονικές της δραστηριότητες, και 4 εβδομάδες μετά μπορεί να ασχοληθεί με τα σπορ, φυσικά με κάποια προσοχή.
