Οι κυριότερες αιτίες δυσχέρειας της ρινικής αναπνοής είναι:

• Η Σκολίωση του ρινικού διαφράγματος. Είναι το στραβό διάφραγμα, το οποίο εκτός του ότι δεν αφήνει τον αέρα να περάσει, μπορεί να δημιουργήσει και εξωτερική παραμόρφωση της μύτης.
• Η υπερτροφία των κάτω ρινικών κογχών που είναι αποτέλεσμα χρόνιας ρινίτιδας αλλεργικής ή άλλης αιτιολογίας και

• Η δυσλειτουργία της ρινικής βαλβίδας που έχει σαν αποτέλεσμα το κλείσιμο των ρωθώνων κατά την εισπνοή
• Η παρουσία πολυπόδων ή άλλων μορφωμάτων στο εσωτερικό της μύτης που δεν αφήνουν τον αέρα να περάσει

Οι πιο πάνω καταστάσεις που πολλές φορές συνυπάρχουν, πρέπει να διορθωθούν χειρουργικά.
Η υπερτροφία των κάτω ρινικών κογχών.
Οι ρινικές κόγχες είναι τρεις  και βρίσκονται στα πλάγια τοιχώματα της μύτης. Αποτελούνται από εξαιρετικά αγγειοβριθή  στυτικό ιστό με πολλούς οροβλεννογόνους αδένες. Έχουν την ικανότητα να αυξομειώνουν το μέγεθός τους. Ιδιαίτερα σε κάθε ρινίτιδα (ιογενή, μικροβιακή, αλλεργική κ.λ.π.)  διογκώνονται πολύ, δημιουργούν απόφραξη και τελικά δυσκολία στην αναπνοή. Όταν η ρινίτιδα είναι συνεχής δημιουργείται μόνιμη υπερτροφία και ρινική αναπνευστική δυσχέρεια. Το ίδιο γίνεται και μετά από την αλόγιστη χρήση αγγειοσυσπαστικών φαρμάκων.

Πώς αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της υπερτροφίας των ρινικών κογχών;

Παλιά γινόταν η ηλεκτροκαυτηρίαση και η κογχοτομή των κάτω ρινικών κογχών. Σήμερα η συρρίκνωση των υπερτροφικών κάτω ρινικών κογχών γίνεται με την εφαρμογή ραδιοσυχνοτήτων με άριστα αποτελέσματα και χωρίς επιπλοκές (αιμορραγία κ.λ.π.).

Πολλές φορές δεν επιτυγχάνουμε μόνιμο αποτέλεσμα και σε άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα  (περίπου 2 χρόνια μετά) υποτροπιάζουν. Αυτό οφείλεται στο ότι δενθεραπεύουμε την γενεσιουργό αιτία (αλλεργία ή άλλη ρινίτιδα) αλλά το αποτέλεσμά της που είναι η υπερτροφία. Έτσι για παράδειγμα αφού η αλλεργία εξακολουθεί να υπάρχει, υπάρχει ο συνεχής ερεθισμός που θα καταλήξει σε νέα υπερτροφία.

Γι’ αυτό απαιτείται αρχικώς η φαρμακευτική προσπάθεια θεραπείας της αιτίας.  Όταν η φαρμακευτική αντιμετώπιση αποτυγχάνει να επιφέρει ουσιαστική βελτίωση στην ρινική αναπνοή, αλλά και να μειώσει σημαντικά την ένταση των συμπτωμάτων και επιπλέον όταν το ιστορικό της νόσου και η εργαστηριακή διερεύνηση δεν αποκαλύψουν ύπαρξη αλλεργιολογικού, επαγγελματικού, ορμονικού, νευρικού, τροφικού, ερεθιστικού ή άλλης συγκεκριμένης αιτιοπαθογένειας υπόβαθρου, προτείνεται χειρουργική αποκατάσταση της νόσου, η οποία γίνεται με τοπική συνήθως αναισθησία (είναι καλά ανεκτή από τον ασθενή) σε επίπεδο Ωτορινολαρυγγολογικού Ιατρείου.

Όταν επιτελεσθεί επιτυχώς απαλλάσει τον ασθενή από πολλά λειτουργικά προβλήματα (ρινική αναπνευστική δυσχέρεια, φαρυγγίτιδες, λαρυγγίτιδες, ωτίτιδες, ιγμορίτιδες, ροχαλητό κλπ)

Συρρίκνωση των ρινικών κογχών με ραδιοκύματα ή ραδιοσυχνότητες (RF).

Όπως είναι γνωστό οι περισσότερες παλιές ηλεκτροχειρουργικές τεχνικές αφαιρούν ή κόβουν ιστό, προκαλώντας μια μορφή θερμικής βλάβης κατά την εφαρμογή τους. Αυτό συμβαίνει διότι χορηγείται μεγάλη ποσότητα ενέργειας με απότομης αύξησης της θερμοκρασίας που προκαλεί εκτεταμένη και αξιοσημείωτη βλάβη πέραν του επιθυμητού ορίου στην γειτονική του περιοχή.
Τα τελευταία χρόνια καθιερώθηκαν οι συσκευές ραδιοκυμάτων, για την αντιμετώπιση παθολογίας μαλακών ιστών. Η συσκευή χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις υπερτροφικής ρινίτιδας, όπως και σε περιπτώσεις υπερτροφίας του υπερώιου ιστίου και της ρίζας της γλώσσας, που προκαλούν ροχαλητό και αποφρακτική υπνική άπνοια.
Πρόκειται για μια μοναδική πατέντα, η οποία χρησιμοποιώντας διπολικής ραδιοσυχνότητας τεχνολογία επιτυγχάνει να αφαιρεί ιστό, προκαλώντας ελάχιστη θερμική βλάβη στους γειτονικούς ιστούς, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί αιμόσταση. Συγκεκριμένα δρώντας με παρόμοιο τρόπο με τα Excimer λέιζερ, παράγει ενέργεια μέσω μοριακής αποσύνθεσης.
Αυτή η διαδικασία φαίνεται να παρακάμπτει το πρόβλημα της διασποράς θερμότητας στους γύρω από το όργανο στόχο ιστούς.
Η μέθοδος αυτή διαφέρει από τις κλασικές ηλεκτροχειρουργικές τεχνικές και τα λέιζερ, αφού δεν προκαλεί βλάβες ως αποτέλεσμα της θερμικής πυρόλυσης.
Πρόκειται για ένα σύστημα ραδιοσυχνοτήτων (RF), που παράγονται από μία βασική μονάδα ελέγχου και ένα αριθμό διπολικών ακροδεκτών (ράβδων).
Το αποτέλεσμα της διαδικασίας επιτυγχάνεται σε σημαντικά χαμηλότερες θερμοκρασίες από εκείνες που παράγονται κατά τη χρήση των κλασικών διαθερμιών και των λέιζερ.