Καλοήθεις όγκοι του εντέρου

Facebooktwitterpinterest
Οι πρωτοπαθείς καλοήθεις όγκοι του εντέρου είναι σπάνια νεοπλάσματα που αναπτύσσονται αργά και συχνά παραμένουν ασυμπτωματικά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. Η συχνότητά τους στο γενικό πληθυσμό είναι μικρότερη από 2% και είναι ελαφρώς μεγαλύτερη στους άνδρες. Συνήθως δίνουν συμπτώματα μετά την 5η δεκαετία της ζωής όταν έχουν λάβει μεγάλες διαστάσεις και προκαλούν πιεστικά ή αποφρακτικά φαινόμενα.

Όταν κάνουν κλινικά αισθητή την παρουσία τους, τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι το μη ειδικό κοιλιακό άλγος, η  διαλείπουσα εντερική απόφραξη και η αιμορραγία από το πεπτικό.

Στην κλινική εξέταση μπορεί να εντοπίζονται σαν ψηλαφητά ενδοκοιλιακά μορφώματα, ενώ πιό σπάνια το πρώτο σύμπτωμα μπορεί να είναι οξεία κοιλία λόγω εγκολεσμού ή διάτρησης του εντέρου. Από ιστολογική άποψη μπορεί να είναι επιθηλιακής (αδενώματα, πολύποδες) ή μεσεγχυματικής προέλευσης (λιπώματα, νευρινώματα, αγγειώματα, λειομυώματα).

Η διάγνωση και ο εντοπισμός τους απαιτεί ενδοσκοπικό έλεγχο, αξονική τομογραφία ή και διάβαση πεπτικού. Όταν δεν μπορούν να αφαιρεθούν ενδοσκοπικά η έχουν πολλαπλές εντοπίσεις η θεραπεία τους είναι χειρουργική και περιλαμβάνει την αφαίρεση του όγκου μαζί με το προσβεβλημένο τμήμα του εντέρου.

Τα εκκολπώματα είναι σακοειδείς διευρύνσεις του τοιχώματος ενός κοίλου σπλάγχνου και διακρίνονται σε γνήσια (έχουν φυσιολογικό εντερικό τοίχωμα) και ψευδή (το τοίχωμά τους αποτελείται μόνο από το βλεννογόνο). Μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε τμήμα του πεπτικού, αλλά πιό συχνά παρουσιάζονται στο παχύ έντερο και συγκεκριμένα στο αριστερό τμήμα του. Η συχνότητα των εκκολπωμάτων στο παχύ έντερο αυξάνεται με την ηλικία και δεν διαφέρει ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες.Στη δεκαετία μεταξύ 30-40 ετών η συχνότητά τους είναι λιγότερο από το 10% του πληθυσμού, ενώ μεταξύ 50-60 ετών αυξάνει στο 40% και ξεπερνά το 50% μετά τα 70 χρόνια. Η αιτία της δημιουργίας εκκολπωμάτων δεν είναι ξεκάθαρη.

Τα εκκολπώματα του παχέος εντέρου θεωρούνται επίκτητα και σχετίζονται με χρόνια δυσκοιλιότητα και έλλειψη φυτικών ινών στη διατροφή, αλλά τα πολύ πιό σπάνια γνήσια εκκολπώματα του λεπτού εντέρου και του 12δακτύλου έχουν συνήθως συγγενή αιτιολογία.

Η Μεκκέλειος απόφυση είναι ένα ειδικό εκκόλπωμα του ειλεού συγγενούς αιτιολογίας που οφείλεται στην ατελή σύγκλειση του ομφαλομεσεντερικού πόρου και είναι σχετικά συχνό μια και ανευρίσκεται στο 2% του γενικού πληθυσμού.

Οι κυριότερες επιπλοκές των εκκολπωμάτων είναι:
  Φλεγμονή
  Διάτρηση (οξεία κοιλία)
  Αιμορραγία

Τα μη επιπλεγμένα εκκολπώματα δεν προκαλούν ειδικά συμπτώματα αλλά μπορεί να σχετίζονται με λειτουργικά προβλήματα στο έντερο όπως κωλικούς, δυσκοιλιότητα και διάρροιες. Η θεραπεία είναι αρχικά συντηρητική, αλλά όταν υπάρχουν συμπτώματα επιβάλλεται η χειρουργική αφαίρεση του προσβεβλημένου εντέρου.

Η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική θεωρείται σήμερα ως μέθοδος εκλογής για την αντιμετώπιση των χειρουργικών παθήσεων του εντέρου. Η αφαίρεση του προσβεβλημένου εντέρου μπορεί να γίνει με λαπαροσκοπική ή mini-lap τεχνική ή με συνδυασμό και των δύο (hand assisted) προκειμένου να περιοριστούν στο ελάχιστο ο μετεγχειρητικός πόνος και οι επιπλοκές.Βιβλιογραφία

Surgical Treatment Evidence-Based and Problem-Oriented, Edited by René G Holzheimer and John A Mannick. Munich: Zuckschwerdt; 2001

Facebooktwitterpinterest

Στείλτε τις απορίες σας

Στείλτε τις απορίες σας στο Γιατρό - Συγγραφέα του παραπάνω άρθρου
  • This field is for validation purposes and should be left unchanged.