Πολλοί συχνά, βλέπουμε γονείς να προσφέρουν στα παιδιά τους τρόφιμα χαμηλής θρεπτικής αξίας όπως σοκολάτες, μπισκότα, γκοφρέτες, γαριδάκια κτλ. λέγοντας πως ‘αυτά αρέσουν στα παιδιά’ ή ότι ‘αδύνατο είναι το παιδί, γιατί να μην φάει γλυκά’. Πιθανόν δεν αντιλαμβάνονται πόσο βλαβερή μπορεί να αποδειχθεί μια τέτοια ‘παιδική’ συνήθεια για το παιδί, στο μέλλον.
Οι υπέρβαροι ενήλικες, γνωρίζουν πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να χάσουν τα περιττά κιλά και να περιορίσουν την κατανάλωση τέτοιων τροφίμων που συμβάλλουν στην αύξηση βάρους. Είναι πιο εύκολο να διατηρεί κανείς το φυσιολογικό βάρος που είχε από παιδί, από το να μειώσει το αυξημένο του βάρος και να το διατηρήσει στα επιθυμητά επίπεδα. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει αποκτήσει κακές συνήθειες από παιδί, να τις μετατρέψει σε υγιεινές όταν ενηλικιωθεί. Όπως βλέπουμε γύρω μας, το ότι οι ενήλικες γνωρίζουν τις επιπτώσεις της κακής διατροφής δεν αποτελεί παράγοντα που μπορεί να βελτιώσει τη διατροφή τους.
Όταν οι γονείς ‘επιτρέπουν’ στο παιδί τους να γίνει υπέρβαρο, χωρίς να βάζουν όρια στην κατανάλωση ‘παιδικών’ τροφίμων (που μόνο παιδικά δεν είναι), υψηλών σε κορεσμένα ή τρανς λιπαρά και ζάχαρη, τους φορτώνουν με ένα πρόβλημα το οποίο αργότερα θα παλεύουν να λύσουν. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε την ψυχολογική επιβάρυνση που χαρακτηρίζει τις περισσότερες φορές το υπέρβαρο παιδί και αργότερα τον υπέρβαρο ενήλικα. Όχι, δεν είναι αθώο το να τρώει συχνά το παιδί τρόφιμα που δεν συμβάλουν στη σωστή του ανάπτυξη, ακόμα και αν είναι αδύνατο. Οι κακές διατροφικές συνήθειες δεν σχετίζονται μόνο με την παχυσαρκία αλλά με προβλήματα υγείας που μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους πολύ αργότερα.
Πολλοί γονείς αποδίδουν την παχυσαρκία του παιδιού τους σε γενετικά ή κληρονομικά αίτια. Όμως, λιγότερο από το 5% των παιδιών έχουν μια υποκείμενη νόσο ή μια κλινική κατάσταση που προκαλεί το αυξημένο τους βάρος. Ακόμη και αν υπάρχει κληρονομικότητα ή ‘τάση’ για παχυσαρκία, με ισορροπημένη διατροφή και τακτική άσκηση, το παιδί δεν θα γίνει παχύσαρκο. Το περιβάλλον στο οποίο ζει θα καθορίσει την πορεία του βάρους τους, καθώς παίζει τον πιο καθοριστικό ρόλο. Για το λόγο αυτό, οι αλλαγές που απαιτούνται ώστε το παιδί να αποκτήσει καλές διατροφικές συνήθειες, θα πρέπει να υιοθετηθούν και από τους γονείς ή όποια άλλα άτομα ζουν μαζί με τα παιδιά. Δεν είναι ρεαλιστικό αλλά ούτε και σωστό η οικογένεια να τρώει μη ισορροπημένα (είτε έχουν φυσιολογικό βάρος σώματος είτε όχι) και να περιμένουν από το υπέρβαρο παιδί να τρώει υγιεινά. Από την άλλη, το να αλλάξει ολόκληρη η οικογένεια τρόπο διατροφής δεν πρέπει να λαμβάνεται σαν ‘θυσία’ όλων για το παιδί, αλλά σαν ευκαιρία για τη βελτίωση της διατροφής τους, κάτι που θα ωφελήσει και τον καθένα ξεχωριστά.
