ΠΡΟΣΟΧΗ! ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΧΟΝΤΡΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΝΤΡΟΥΛΟΙ, ΠΟΥ παλεύετε με τα διαιτολόγια και τις δίαιτες αδυνατίσματος, που κυνηγάτε το άπιαστο όνειρο της λυγερής σιλουέτας των συλφίδων, των μανεκέν και των ασωμάτων, έχετε το νου σας! Υπάρχουν σ’ αυτό τον κόσμο η κακία και η ζήλια. Και ο φθόνος πρώην αποτυχημένων συντρόφων σας, που προσπαθούν, επειδή εκείνοι/ες εγκατέλειψαν τον αγώνα, να εμποτίσουν με το δηλητήριό τους, σαν οχιές, τις ψυχές και τις πληγές σας. Προσπαθούν να ειρωνευτούν την προσπάθειά σας, να γελοιοποιήσουν την αγωνία σας και να στραγγίσουν το άδειο σας στομάχι. Και ιδού η απόδειξη:

Πρώην σύντροφος και συναγωνίστριά σας, συνεργάτιδα των Sunday Times του Λονδίνου, της οποίας το σωματικό βάρος (κατά δική της δήλωση) είναι σήμερα 96 κιλά, μεταξύ αστείου και σοβαρού, γράφει:

“Το να εφαρμόζεις μια δίαιτα απίσχνανσης, είναι σαν να ζεις υπό κομμουνιστικό καθεστώς – απλά, δεν είναι δυνατό να λειτουργήσει! Όλα γύρω σου τα βλέπεις κόκκινα και δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας τρόπος να απαλλαγείς από το βασανιστικό αίσθημα της πείνας.

Σύμφωνα με τις στατιστικές, τα εννέα στα δέκα άτομα που ακολουθούν δίαιτα αδυνατίσματος έχουν σκέτη αποτυχία. Εκείνο όμως που οι στατιστικές δεν μας αποκαλύπτουν είναι ότι αυτό το ένα άτομο στα δέκα έχει μετατραπεί σε τέτοιο μέγα-ενοχλητικό και μέγα-αντιπαθητικό πλάσμα, όσον αφορά αυτό το θέμα, που τα καταφέρνει να αποξενώνεται από όλο τον κόσμο. Έτσι, υπονομεύει, με τον ασφαλέστερο τρόπο τον ιερό στόχο της απώλειας των κιλών, γεγονός που υποτίθεται ότι θα το είχε καταστήσει ελκυστικότερο και συμπαθέστερο μέσα στον κοινωνικό του περίγυρο!”

Βέβαια, όπως ασφαλώς θα σας πει και ο τελευταίος σπουδαστής της “θεωρίας της συνομωσίας,” το συμφέρον της βιομηχανίας των διαιτολογίων απίσχνανσης είναι η αποτυχία των περισσότερων προγραμμάτων, γιατί είναι φανερό πως δεν είναι δυνατό να εξακολουθήσεις να πουλάς διαιτολόγια σε άτομα που έχουν ήδη απαλλαγεί από τα περισσευούμενα κιλά τους.

Προς αυτή την κατεύθυνση πλασάρουν ψευτιές όπως, “τρώτε λογικά,” και διαφημίζουν την απομάκρυνση από το διαιτολόγιό σας του κάθε τι που είναι δυνατό να έχει, έστω και την παραμικρή σχέση με τη γευστικότητα. Ο καθένας που έτυχε να εφαρμόσει ένα από αυτά τα διαιτολόγια το ξέρει αυτό από πρώτο χέρι. Γι’ αυτό, στο όνομα της αλήθειας, της πραγματικότητας και της ισορροπίας, θα ήθελα να παρουσιάσω εδώ ορισμένα γεγονότα!

1. Είναι απόλυτα αδύνατο να εφαρμόσετε κάποια δίαιτα τα σαββατοκύριακα, πράγμα που σημαίνει ότι όλες οι δίαιτες που έχουν κάποια δυνατότητα επιτυχίας αρχίζουν τη Δευτέρα (“ποτέ την Κυριακή!”)
2. Οτιδήποτε φαγώσιμο τρώγεται στα όρθια ……δεν μετράει! (όπως ακριβώς και το σεξ σε όρθια στάση δεν μπορεί να καταλήξει σε εγκυμοσύνη!).
3. Η κατανάλωση αυτών που περισσεύουν από το φαϊ των παιδιών δεν μετράει! Απλά αποτελεί προστασία του περιβάλλοντος!
4. Τα σοκολατάκια με περιτύλιγμα, πάνω στο οποίο αναγράφονται με λεπτομέρεια στοιχεία για τη θερμιδική τους αξία είναι απισχναντικά!
5. Με βάση το αξίωμα ότι οποιαδήποτε τροφή έχει ευχάριστη γεύση είναι κατ΄ ανάγκην και παχυντική, οι τροφές με αποκρουστική γεύση είναι απισχναντικές. Γι’ αυτό τα χαλασμένα από την πολυκαιρία σοκολατάκια δεν περιέχουν θερμίδες!

Τελικά έφτασε πια ο καιρός για την επανεκτίμηση της έννοιας του παχύσαρκου, της φάλαινας και της χοντροκοπάνας. Όλα αυτά τα περί του πάχους της πτυχής του δέρματος, ξεχάστε τα! Παρά τις ενδείξεις της ζυγαριάς θα μπορούσατε να χαρακτηριστείτε, ας πούμε, απλώς αφρόπλαστη, ή το πολύ-πολύ ελαφρά στρουμπουλή. Και να θυμάστε πως ο Θεός μας έπλασε “κατ’ εικόνα και ομοίωσή” Του, και βέβαια δεν είναι δυνατό, τίμια και ειλικρινά, να φαντάζεστε πως ο Μεγαλοδύναμος έχει οποιαδήποτε ομοιότητα με την “Τζέην Φόντα!”

Βέβαια, το παραπάνω κείμενο μας φέρνει στο νου τη σοφή παροιμία “όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.” Δυστυχώς όμως, η κακιά αυτή γλώσσα αραδιάζει, έτσι με τη φόρα που έχει πάρει και ορισμένες δυσάρεστες αλήθειες.

Για παράδειγμα, δεν υπάρχει πλέον δυσάρεστη και εκνευριστική κατάσταση, για τους γύρω μας γνωστούς και φίλους και συνδαιτυμόνες και καλεσμένους μας, από τη συνεχή ενασχόλησή μας με τα κιλά μας, τις διαστάσεις των διαφόρων μελών του σώματός μας, και τις θερμίδες αυτών που τρώμε και που δεν τρώμε.

Τρώμε ή δεν τρώμε κάτι που μας προσφέρεται, αλλά δεν είναι και απαραίτητα υποχρεωτικό ή και πρέπον να κάνουμε και ολόκληρη διάλεξη για το γιατί και το πώς. Υπάρχουν κι’ άλλα, χιλιάδες θέματα, για ενδιαφέρουσες συζητήσεις και σχόλια.

Όσο για το δήθεν θέμα της συνομωσίας αυτών που πουλάνε τα διάφορα διαιτολόγια για τον περιορισμό ή και την αναστροφή της αποτελεσματικότητάς τους, με στόχο τη διαιώνισή της και την ανακύκλωση της ζήτησης από το ίδιο αγοραστικό κοινό, νομίζω πως η επιστολογράφος έχει παρατεντώσει το σκοινί της φαντασίας της ως εκεί που δεν παίρνει άλλο.

Το κάθε σοβαρό διαιτολόγιο που φτάνει στην αγορά, είναι βέβαιο ότι σχεδιάζεται από ειδικούς, με βάση ορισμένες αρχές, που απορρέουν από τη γνώση της φυσιολογίας του σώματος, και ορισμένων θεωριών, που είναι ήδη δοκιμασμένες σε χιλιάδες είτε και εκατομμύρια περιπτώσεις, και έχουν αναμφισβήτητα σαν στόχο την όσο το δυνατό μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Απομένει βέβαια και η πρακτική προσαρμογή του συγκεκριμένου διαιτολογίου προς τις ανάγκες του συγκεκριμένου ατόμου, που αποτελεί έργο του ειδικού διατροφολόγου. Εδώ είναι αλήθεια πως τα πράγματα είναι δυνατό να αρχίζουν να γίνονται πολύπλοκα και μπερδεμένα, γιατί και οι εξίσου σωστές προσεγγίσεις του θέματος είναι πολλές, και το κάθε άτομο εμφανίζει τις δικές του ιδιορρυθμίες και αντιδράσεις, και οι διάφοροι διατροφολόγοι διαφέρουν μεταξύ τους όσον αφορά τη θεωρητική και την πρακτική τους κατάρτιση, καθώς και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Γι΄ αυτό και υπάρχουν οι πλήρεις και οι ατελείς επιτυχίες, οι πρόσκαιρες και οι μόνιμες, οι μικρότερες ή μεγαλύτερες επιτυχίες, οι αποτυχίες, οι απογοητεύσεις, η ευφορία της νίκης ή και η συνθηκολόγηση της ήττας.

Στην τελευταία αυτή περίπτωση γράφουμε ένα γράμμα στην εφημερίδα ή στο περιοδικό της εκλογής μας και βγάζουμε το άχτι μας κάνοντας έξυπνο ή κακόγουστο χιούμορ, προς όφελος ή και εις βάρος όλων όσων προσπαθούν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς μέσα σ’ αυτό τον κόσμο των τροφαντών συνανθρώπων μας!

Τι να κάνουμε όμως; Per gustibus et coloribus non desputantes, έλεγαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι, που είχαν αναγάγει το φαγοπότι, αν όχι σε επιστήμη, τουλάχιστο σε αξιοζήλευτη Τέχνη!