Μία νέα, καινοτόμος τεχνική που εφαρμόζεται σε πολύ περιορισμένο αριθμό Κέντρων Παγκρεατικής Χειρουργικής παγκοσμίως (περίπου πέντε σε ΗΠΑ και ακόμα λιγότερα στην Ευρώπη), βρίσκεται τώρα και στην Ελλάδα!

Τα τελευταία χρόνια η ομάδα του επίκουρου kαθηγητή Χειρουργικής κ. Τσιώτου έχει αφαιρέσει πολλούς καρκινικούς όγκους στο πάγκρεας- οι οποίοι έχουν θεωρηθεί ως «ανεγχείρητοι»- τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Αυτό επιτυγχάνεται με προγραμματισμένη συναφαίρεση και του τμήματος της πυλαίας φλέβας που διηθείται.

Μπορεί τα κέντρα που εφαρμόζουν τη συγκεκριμένη τεχνική να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού στη χώρα μας, αλλά υπάρχουν. Τα μεγάλα κέντρα του εξωτερικού που εφαρμόζουν την καινοτόμο τεχνική είναι στην Αμερική (Mayo Clinic, Massachusetts General, Johns Hopkins, MD Anderson, University of Wisconsin) και κάποια άλλα σε Χαϊδελβέργη, Μόναχο και Πίζα.

Η καινοτομία της τεχνικής

Στις περισσότερες περιπτώσεις, μέχρι τώρα, η διάγνωση του καρκίνου του παγκρέατος δε γινόταν εγκαίρως. Αντιθέτως συνέβαινε όταν η νόσος είχε προχωρήσει και βρισκόταν πια σε ανεγχείρητο στάδιο.

Αυτό συνήθως γίνεται είτε γιατί ο καρκίνος είχε ήδη κάνει μεταστάσεις στο ήπαρ (πράγμα που σημαίνει αιματογενή διασπορά), είτε γιατί είχε επεκταθεί κι εισχωρήσει στις πολύ μεγάλες και κρίσιμες γειτονικές φλέβες όπως την πυλαία και την άνω μεσεντέριο φλέβα.

Το κρίσιμο και θετικό όμως χαρακτηριστικό των ασθενών αυτών είναι ότι παρόλο που ο όγκος τους είναι «τοπικά εκτεταμένος» (locally advanced), δεν έχει κάνει ακόμα μεταστάσεις. Είναι δηλαδή μικροτέρου σταδίου (3ο κι όχι 4ο στάδιο).

Όπως καταλαβαίνετε το πιο σημαντικό είναι να γίνει ριζική αφαίρεση του όγκου. Δυστυχώς, οι ασθενείς με διήθηση της πυλαίας φλέβας θεωρούνται γενικώς ανεγχείρητοι και καταδικάζονται να παραμείνουν στην πρώτη κατηγορία της κακής πρόγνωσης και της πολύ μειωμένης επιβίωσης. Έτσι, σε παγκόσμιο επίπεδο, χιλιάδες ασθενείς κάθε χρόνο καταλήγουν στο θάνατο από αρχικά μη μεταστατικό καρκίνο του παγκρέατος, που όμως δεν υπάρχει η απαιτούμενη εμπειρία και γνώση για ν’ αφαιρεθεί.

Επομένως η καινοτομία έγκειται, με την προϋπόθεση της έγκαιρης διάγνωσης, στην αφαίρεση καρκινικού όγκου σε ένα δύσκολο μέχρι σήμερα και ιατρικά «δυσπρόσιτο» σημείο.

Δύο τρόποι εφαρμογής της μεθόδου

Όταν γίνεται ο σχεδιασμός αυτής της εγχείρησης, το πάγκρεας προσεγγίζεται με διαφορετικό τρόπο από τον συνηθισμένο και η πυλαία φλέβα αφαιρείται μαζί με τον όγκο. Το τμήμα της πυλαίας φλέβας που αφαιρείται αντικαθίσταται με διάφορους τρόπους που βασικά εξαρτώνται από το μήκος της φλέβας που αφαιρέθηκε. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί φλεβικό μόσχευμα (από άλλη φλέβα του ίδιου του ασθενή) ή συνθετικό μόσχευμα. «Έχουμε χρησιμοποιήσει και τους δύο τρόπους με μεγάλη επιτυχία», τονίζει ο ιατρός.

Η πρακτική διαδικασία

Όπως κάθε φορά πριν μία μεγάλη επέμβαση, έτσι και τώρα ο ιατρός συμβουλεύει να προετοιμάσουμε ανάλογα το σώμα μας. Έτσι προτείνει τη βαθιά μελέτη των αξονικών μαγνητικών τομογραφιών από τον ίδιο τον χειρουργό και τις απαραίτητες εξειδικευμένες προεγχειρητικές εξετάσεις.

Η εγχείρηση αυτή διαρκεί συνήθως περίπου 6- 8 ώρες και η συνολική νοσηλεία 7- 10 ημέρες. Πρέπει να τονιστεί ότι αυτή είναι μία πάρα πολύ προηγμένη, δύσκολη και απαιτητική τεχνική με σημαντικότατες και κρισιμότατες τεχνικές λεπτομέρειες που καθιστά εγχειρήσιμους όγκους του παγκρέατος που σχεδόν όλοι οι χειρουργοί παγκοσμίως (πλήν ελαχίστων) θεωρούν «ανεγχείρητους». Και είναι αλήθεια ότι αυτή είναι η συμβατική γνώση.

Η πρόοδος είναι στη θετική πλέον πρόγνωση

Η πρόγνωση σε ασθενείς με ανεγχείρητο καρκίνο του παγκρέατος δίνει μέσο χρόνο επιβίωσης 3- 4 μήνες. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε ότι η μέση επιβίωση αποτελεί ένα στατιστικό μέγεθος και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πρόγνωση γιά κάθε ένα ασθενή εξατομικευμένα. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Αντιθέτως, η πρόγνωση ασθενών που έχουν υποβληθεί σε πραγματικά ριζική εγχείρηση είναι σημαντικά καλύτερη και ο μέσος χρόνος επιβίωσή τους μπορεί να φτάσει το 25- 30% γιά τρία χρόνια!