Θυρεοειδεκτομή με Χρήση Νευροδιεγέρτη
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Γράφτηκε στις ,
Πότε πρέπει να χειρουργηθεί ένα πρόβλημα στο θυρεοειδή;
Ο οικογενειακός γιατρός και ο ενδοκρινολόγος μπορούν και πρέπει να συστήσουν αξιολόγηση από έναν χειρουργό όταν διαπιστώσουν:
- Μεγάλη βρογχοκήλη, που δε θεραπεύεται με φάρμακα και προκαλεί πιεστικά φαινόμενα στο λαιμό – όπως δύσπνοια – ή ενοχλεί αισθητικά τον ασθενή.
- Βρογχοκήλη με πολλούς όζους (πολυοζώδης βρογχοκήλη) που δε θεραπεύτεαι με φάρμακα.
- Τοξική βρογχοκήλη, που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα, και γίνεται επικίνδυνη για τον άρρωστο.
- Τοξικός όζος ή όζος που μεγαλώνει γρήγορα, παρά την αγωγή ή όταν έχουμε την υποψία κακοήθειας.
Πώς αφαιρείται χειρουργικά ο θυρεοειδής;
Η χειρουργική του θυρεοειδούς είναι απαιτητική χειρουργική, η οποία πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο χειρουργό.
Ο αδένας τοπογραφικά βρίσκεται σε μια ευαίσθητη περιοχή που γειτνιάζει με πολλά ζωτικά όργανα και σχηματισμούς (νεύρα, αγγεία, τραχεία, οισοφάγος).
H επικρατούσα άποψη είναι ότι πρέπει να αφαιρείται ολόκληρος ο αδένας (ολική θυρεοειδεκτομή), εκτός σπανίων περιπτώσεων όπου αφαιρείται μέρος του αδένα (μερική θυροειδεκτομή ή λοβεκτομή).
Γίνεται μία μικρή εγκάρσια τομή 3 – 4 εκατοστών στον τράχηλο. Oι εξελιγμένες τεχνικές της μικροχειρουργικής μας επιτρέπουν, χωρίς να κόβουμε τους μυς, να αφαιρούμε το θυρεοειδή αδένα ολόκληρο, έχοντας το χειρουργικό μας πεδίο σε μεγέθυνση (οπότε αναγνωρίζουμε και προφυλάσσουμε όλες τις πέριξ ευαίσθητες δομές). Επιπλέον, η διατήρηση και διαφύλαξη των κάτω λαρυγγικών νεύρων επιτυγχάνεται με τη χρήση εξειδικευμένου ηλεκτρονικού μηχανήματος (νευροδιεγέρτης).
Κατά τη διάρκεια της επέμβασης χρησιμοποιούνται επίσης, αντί για τα συμβατικά εργαλεία, εξειδικευμένες συσκευές υπερήχων, Laser και R-F (ραδιοσυχνότητα), οι οποίες βοηθούν ώστε να γίνεται η επέμβαση εντελώς αναίμακτα και χωρίς τραύμα.
Το χειρουργείο ολοκληρώνεται με πλαστική του δέρματος και χωρίς να είναι αναγκαία η χρήση παροχέτευσης. Ο ασθενής την επόμενη ημέρα λαμβάνει εξιτήριο.
Συμπερασματικά, η καλή γνώση της ανατομικής του τραχήλου και των παραλλαγών της, σε συνδυασμό με την εμπειρία και τον άρτιο τεχνολογικό εξοπλισμό στο χειρουργείο, παρέχουν τα εχέγγυα για μια άρτια και προπαντός ασφαλή χειρουργική επέμβαση.
Πιθανές επιπλοκές της επέμβασης είναι η υπασβεστιαιμία (συνήθως παροδική), γι? αυτό και συχνά χορηγούμε ασβέστιο για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα. Eπίσης παρουσιάζεται σπάνια μία παροδική βραχνάδα.
Η πιθανότητα πρόκλησης μόνιμων βλαβών εξαρτάται από τη σοβαρότητα του προβλήματος και την εμπειρία της χειρουργικής ομάδας.
Προς αποφυγή υποθυρεοειδισμού, ο ασθενής λαμβάνει δια βίου θυρεοειδική ορμόνη.
