Είναι νόσος διαδεδομένη σε όλες τις μεσογειακές χώρες και στην Ελλάδα, με συχνότερες εμφανίσεις στην ύπαιθρο λόγω της άμεσης επαφής των ανθρώπων με τα ζώα και τις προτιμήσεις των καταναλωτών σε γαλακτοκομικά προϊόντα τοπικής παραγωγής μη παστεριωμένα.
Ο περιορισμός της ασθένειας με τελικό στόχο την εξαφάνισή της από τη χώρα, αποτελεί προσπάθεια της πολιτείας εδώ και πολλά χρόνια μέσα από δαπανηρά προγράμματα εκρίζωσης, αλλά δυστυχώς τα αποτελέσματα μέχρι σήμερα δεν είναι πολύ ικανοποιητικά. Αυτό οφείλεται σε πολλές αιτίες με βασικότερες την δυσπιστία των κτηνοτρόφων μας απέναντι στην επίσημη ενημέρωση των ειδικών, την απροθυμία συνεργασίας με τις δημόσιες αρχές και στην εκ μέρους των καταναλωτών υποτίμηση του κινδύνου.
Για το λόγο αυτό η πολιτεία αναγκάστηκε τα τελευταία χρόνια να θεσπίσει αυστηρές διοικητικές και ποινικές κυρώσεις για όσους κτηνοτρόφους και εμπλεκόμενους δεν συνεργάζονται.
Βασικές συμβουλές:
1)Για κτηνοτρόφους:
Οι κτηνοτρόφοι είτε είναι κάτοχοι κοπαδιών είτε λίγων οικόσιτων ζώων(μανάρια) πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα, διότι είναι αυτοί που μαζί με τους κτηνιάτρους έχουν τα περισσότερα θύματα.
-Η αρρώστια στα ζώα δεν είναι εμφανής. Το μόνο σύμπτωμα που μας βάζει σε υποψίες είναι οι αυξημένες αποβολές κυρίως στο τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης και η γέννηση ασθενικών ή θνησιγενών αρνοκάτσικων. Σ’ αυτήν την περίπτωση καλούμε αμέσως τον κτηνίατρο. Φροντίζουμε ό,τι αποβάλλεται(έμβρυα, πλακούντες, υγρά) να απομακρύνονται αμέσως απ’ το στάβλο και να καίγονται ή να θάβονται αφού πρώτα εμποτιστούν με κάποιο απολυμαντικό.
-Όταν βοηθάμε ζώο να γεννήσει πρέπει να φοράμε γάντια μιας χρήσης και να μην έχουμε πληγές στα χέρια.
-Όταν μαζεύουμε την κοπριά από τους στάβλους και τα μαντριά δεν την σκορπάμε αμέσως στα χωράφια αλλά την αφήνουμε σε σωρό για αρκετές εβδομάδες και τη σκεπάζουμε με χώμα ή πλαστικό κάλυμμα διότι σε τέτοιες συνθήκες και μολυσμένη να είναι, το μικρόβιο αντέχει μόνο λίγες ώρες, ενώ στα χωράφια και στο νερό αντέχει για πάρα πολλές μέρες.
Πρέπει να ξέρουμε πως το μικρόβιο μεταφέρεται και με τη σκόνη των μολυσμένων στάβλων οπότε μπορεί να μπει στον ανθρώπινο οργανισμό και απ’ τους βλεννογόνους(στόμα, μύτη, μάτια).
2)Τυροκόμηση
Η κακή πρακτική πολλών κτηνοτρόφων να παρασκευάζουν τυριά όπως αυτοί νομίζουν και να τα διαθέτουν σε ανυποψίαστους και απληροφόρητους καταναλωτές εκτός από παράνομη είναι και επικίνδυνη. Ο κίνδυνος προέρχεται απ’ το γεγονός ότι αφενός δεν βράζουν το γάλα που πρόκειται να τυροκομήσουν (απλώς το θερμαίνουν) και αφετέρου καταναλώνουν ή πουλάνε το τυρί νωπό (χωρίς να έχουν περάσει τρεις μήνες απ’ την ημέρα παρασκευής), οπότε εάν αυτό προέρχεται από μολυσμένο ζώο είναι σίγουρο ότι θα μολύνει τον καταναλωτή.
3)Για τους καταναλωτές:
Δυστυχώς η απερισκεψία και οι συνθήκες παλιών εποχών συνεχίζονται ως προς την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων. Οι τριτοκοσμικές εικόνες τυριών εκτεθειμένων σε υπαίθριες αγορές από περιστασιακούς πωλητές, βάζει σε κίνδυνο μόλυνσης όλα τα μέλη της οικογένειας όχι μόνο από βρουκέλλα αλλά και από άλλα παθογόνα μικρόβια.
4)Τέλος επειδή η έκβαση της νόσου στον άνθρωπο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό απ’ τη γρήγορη διάγνωση και επειδή τα συμπτώματα δεν είναι πάντα διακριτά, καλό είναι όταν πηγαίνομε στο γιατρό για καταστάσεις που έχουν να κάνουν με πυρετούς, επίμονες και αυξανόμενες αρθραλγίες ή καταβολή δυνάμεων να τον ενημερώνουμε, αν είμαστε κτηνοτρόφοι ή καταναλωτές παραδοσιακών γαλακτοκομικών ώστε ο γιατρός να ψάχνει και την περίπτωση του μελιταίου.
