Ο χημειοεμβολισμός είναι μέθοδος τοπικής χημειοθεραπείας για νεοπλάσματα του ήπατος. Σκοπός του είναι η έγχυση χημειοθεραπευτικού στην ηπατική αρτηρία, προκειμένου να επιτευχθούν υψηλές συγκεντρώσεις τοπικά στην ηπατική εξεργασία και χαμηλές στον ορό του αίματος στην περιφέρεια. Παράλληλα προκαλείται ισχαιμία στην περιοχή από τα σφαιρίδια στα οποία είναι εμποτισμένο το χημειοθεραπευτικό. Τα ανωτέρω έχουν σαν αποτέλεσμα την καλύτερη αποτελεσματικότητα της θεραπείας και τη μείωση των συστηματικών παρενεργειών.
Σε ποιες ασθένειες ενδείκνυται ο χημειοεμβολισμός;
Ο χημειοεμβολισμός έχει καθιερωθεί σαν θεραπεία στο ενδιάμεσο στάδιο του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, δηλαδή στους ασθενείς που δεν μπορούν να υποβληθούν σε μεταμόσχευση ήπατος, χειρουργική αφαίρεση ή θερμοκαυτηριασμό.
Ενδείκνυται επίσης σε μεταστάσεις στο ήπαρ από νευροενδοκρινείς όγκους, καρκίνο παχέος εντέρου και μελάνωμα.
Λιγότερο καλά μελετημένες ενδείξεις, στις οποίες ωστόσο τα πρώτα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά είναι το χολαγγειοκαρκίνωμα και οι μεταστάσεις από καρκίνο του μαστού.
Οι ενδείξεις αυτές ισχύουν σε ασθενείς των οποίων η νόσος εντοπίζεται μόνο, ή κυρίως στο ήπαρ.
Πώς γίνεται ο χημειοεμβολισμός;
Ο χημειοεμβολισμός πραγματοποιείται στο τμήμα επεμβατικής ακτινολογίας, ενώ η παρακολούθηση του ασθενούς μετά από την επέμβαση γίνεται από τον θεράπων ιατρό (γαστρεντερολόγο, παθολόγο, χειρουργό) και τον επεμβατικό ακτινολόγο. Ο ασθενής εισάγεται στην κλινική την ημέρα της επέμβασης, κατά τη διάρκεια της οποίας πρέπει να παραμείνει νηστικός. Λαμβάνει προετοιμασία με ενδοφλέβια κορτιζόνη, ενυδάτωση και αντιβίωση.
Η επέμβαση πραγματοποιείται στην αίθουσα του αγγειογράφου, υπό τοπική αναισθησία. Παρακεντείται η μηριαία αρτηρία μετά από έγχυση τοπικού αναισθητικού και στη συνέχεια μέσω αυτής εισάγεται καθετήρας ο οποίος προωθείται στην ηπατική αρτηρία. Γίνεται αγγειογραφία προκειμένου να αναδειχθεί η παθολογική αγγείωση της εξεργασίας και στη συνέχεια ειδικοί μικροκαθετήρες προωθούνται εκλεκτικά όσο πιο κοντά γίνεται στο αγγείο που αιματώνει τη βλάβη. Σε αυτό το σημείο χορηγούνται ειδικά σφαιρίδια τα οποία προκαλούν ισχαιμία και απελευθερώνουν σταδιακά το χημειοθεραπευτικό. Η απελευθέρωση αυτή κρατάει μέχρι και ένα μήνα. Η έγχυση επαναλαμβάνεται σε άλλο αγγείο σε περίπτωση πολλαπλών βλαβών.
Μετά την έγχυση αφαιρούνται τα υλικά, και τοποθετείται εσωτερικό ράμμα στο σημείο παρακέντησης της μηριαίας αρτηρίας. Τοποθετείται πιεστική περίδεση στο σημείο.
Ο ασθενής μετά την επέμβαση πρέπει να παραμείνει κλινήρης για 6 ώρες, εκ των οποίων τις πρώτες τρεις πρέπει να είναι ακίνητος σε ύπτια θέση. Την επόμενη μέρα, εφόσον η κλινική του εικόνα και τα εργαστηριακά ευρήματα το επιτρέπουν, εξέρχεται συνεχίζοντας την αντιβίωση από το στόμα για 5 ημέρες.
