Χοληδόχος κύστη. Άλλο η πέτρα και άλλο η λάσπη
Ιλύς, είναι αρχαία ελληνική λέξη που σημαίνει ίζημα, κατακάθι, λάσπη.
Από ιατρικής πλευράς, θα συναντήσουμε τη λέξη (κυρίως σαν ίζημα και σπανιότερα σαν λάσπη) στις εκθέσεις ακτινολόγων που ελέγχουν την χοληδόχο κύστη με υπέρηχους.
Η ιλύς στη χοληδόχο κύστη δεν είναι σπάνιο εύρημα. Την παρουσία της μάλιστα μπορούμε να την θεωρήσουμε πρώτο βήμα που θα οδηγήσει στο σχηματισμό χολόλιθων.
Κατόπιν αυτού, ο άνθρωπος που θα ακούσει ότι στην χοληδόχο του έχει λάσπη, θα ανησυχήσει και θα προβληματιστεί. Εντούτοις καλό είναι να γνωρίζει πως σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα.
Ως γνωστόν, η χοληδόχος κύστη αποθηκεύει τη χολή που παράγει το ήπαρ (συκώτι). Στην διάρκεια των γευμάτων, μέσω του χοληδόχου πόρου την στέλνει στο έντερο όπου και δρα, συμμετέχοντας στην πέψη.
Σε περίπτωση που η χοληδόχος κύστη δεν αδειάζει εντελώς, κρύσταλλοι όπως η μονοϋδρική χοληστερόλη, το χολερυθρινικό ασβέστιο αλλά και άλλα άλατα του ασβεστίου συμπυκνώνονται, κατακάθονται και σχηματίζουν αυτό που είναι στο ευρύ κοινό γνωστό σαν λάσπη.
Στην εξέταση με μικροσκόπιο διακρίνει κανείς σωματίδια που μοιάζουν με ψιλή άμμο.
Τι θα συμβεί μετά;
Με δεδομένο πως η λάσπη στην χοληδόχο κύστη δεν προκαλεί σημαντικά συμπτώματα, είναι ενδεχόμενο εσείς ή εγώ, να την έχουμε αυτή τη στιγμή που μιλάμε, κάτι που θα το έδειχναν οι υπέρηχοι.
Σε μερικούς ανθρώπους πάντως φεύγει και δεν την βρίσκουμε πάλι, χωρίς να προκαλέσει κανένα πρόβλημα. Σε άλλους, μπορεί προοδευτικά να αυξηθεί και να πυκνώσει, σχηματίζοντας χολόλιθους.
Έτσι καταλήγουμε πως: Η παρουσία της ιλύος στη χοληδόχο κύστη, είναι μεν ένα (ενδεχόμενο) βήμα στη διαδικασία σχηματισμού χολόλιθων, όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτό θα συμβεί.
Επιπλέον, οι κόκκοι της πολύ λεπτής ‘’άμμου’’ ή και μικροσκοπικές πετρούλες, μπορεί κάποια στιγμή να περάσουν μέσα από τον χοληδόχο πόρο και να πέσουν στο έντερο. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει είτε με τα τυπικά συμπτώματα κωλικού άλγους στην περιοχή, είτε και χωρίς κανένα σύμπτωμα.
Χρειάζεται χειρουργείο;
Αν το βρούμε τυχαία, σε έλεγχο που κάνουμε για άλλο λόγο, ούτε χειρουργική επέμβαση χρειάζεται, ούτε άλλη θεραπεία.
Το μόνο που θα χρειαστεί να κάνουμε είναι να ενημερώσουμε τον ενδιαφερόμενο ως προς τους πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους που είναι:
1. Οξεία φλεγμονή της χοληδόχου κύστης όταν ιλύς και βλέννα αποφράσσουν τον χοληδόχο πόρο. Αυτό δεν είναι συνηθισμένο αλλά σπάνια μπορεί να συμβεί.
2. Σχηματισμός χολόλιθων.
Αν πάλι το βρούμε σε έλεγχο που ζητήσαμε (έρευνα που κάνουμε για να ερμηνεύσουμε συμπτώματα που έχει ένας ασθενής στην περιοχή της χοληδόχου), τότε ίσως κάποιες φορές να χρειαστεί χειρουργείο.
Το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι καθόλου σύνηθες, ειδικότερα αν το μόνο εύρημα είναι υπερηχογραφικό και δεν συνοδεύεται από αύξηση ηπατικών ενζύμων, χολερυθρίνης, λευκών, αμυλάσης κλπ. που θα μας οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως υποκρύπτεται φλεγμονή ή παγκρεατική αντίδραση.
Ποιος κάνει ευκολότερα λάσπη;
Γυναίκες περισσότερο από άνδρες.
Εγκυμονούσες
Διαβητικοί
Βαρέως πάσχοντες
Μεταμοσχευμένοι
Παχύσαρκοι που χάνουν γρήγορα πολύ βάρος
Καταλήγοντας
Σπάνια θα χρειαστεί να χειρουργηθεί άτομο με λάσπη στην χοληδόχο. Αν σας το προτείνουν, ειδικότερα αν δεν υποφέρετε από πόνους (*), ναυτίες, τάση για εμετό, σκεφτείτε το πολύ και αναζητήστε δεύτερη γνώμη.
Επίσης, σε ήπια ενοχλήματα χωρίς οξεία εικόνα, συζητήστε το ενδεχόμενο να πάρετε για την λάσπη κάποια φάρμακα (ή και βότανα).
(*) Ο πόνος μπορεί να είναι στο δεξιό άνω μέρος της κοιλιάς (υποχόνδριο), μπορεί ακόμα, αλλά σπανιότερα, να είναι πίσω από το στέρνο. Τέλος μπορεί να αντανακλά στον δεξιό ώμο.