Αστάθεια ώμου
Συγγραφέας Νίκος Παπαλουκάς Γράφτηκε στις ,
Λέγοντας αστάθεια ώμου, εννοούμε την κατάσταση κατά την οποία η άρθρωση του ωμού εξαρθρώνεται ή παρουσιάζει συμπτώματα υπεξαρθρήματος δηλ. “αίσθημα ότι η άρθρωση φεύγει από τη θέση της”.
Η γληνοβραχιόνια άρθρωση (δηλ η άρθρωση του ώμου) είναι εκ φύσεως μία ασταθής άρθρωση αφενός, αφετέρου όμως παρουσιάζει τεράστιο εύρος κινήσεων. Γι αυτό το λόγο παρουσιάζει συχνά αστάθεια, δηλ τάση να εξαρθρώνεται. Εικόνα 1, 2 και 3
![Αστάθεια-ώμου-1[1]](http://papaloucasn.com/wp-content/uploads/2013/05/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%8E%CE%BC%CE%BF%CF%85-11.png) |
 |
 |
Η σταθερότητα της άρθρωσης βασίζεται σε στατικούς παράγοντες (σύνδεσμοι, επιχείλιος χόνδρος) και σε δυναμικούς ( μύες). Η αστάθεια προκύπτει συνήθως μετά από τραυματικό εξάρθρημα και στη συνέχεια παρουσιάζονται επαναλαμβανόμενα εξαρθρήματα, οπότε μιλάμε για καθ’ έξιν εξάρθρημα ένεκα τραυματικής αστάθειας. Σπανιότερα δε, γενετικοί παράγοντες με γενικευμένη χαλάρωση συνδέσμων συμβάλλου στην αστάθεια. Εδώ πρόκειται για ασθενείς με συμπτώματα αστάθειας χωρίς προηγουμένως να υπήρξε τραυματισμός στην άρθρωση οπότε μιλάμε για μη – τραυματική αστάθεια.
Η πιο συχνή και πιο βασική βλάβη που δημιουργείται κατά το εξάρθρημα είναι η βλάβη Bankart δηλ η αποκόλληση του επιχειλίου χόνδρου από την ωμογλήνη. Επίσης αρκετά συχνή είναι η βλάβη Hill Sachs, δηλ συμπιεστικό κάταγμα στο πίσω μέρος της βραχιόνιας κεφαλής. Εικόνα 4 και 5
 |
 |
Η συχνότερη αστάθεια είναι η πρόσθια, αλλά σπανιότερα εμφανίζεται η οπίσθια ή ακόμη και η αστάθεια πολλαπλών κατευθύνσεων.
Η θεραπεία της αστάθειας πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα της κάθε περίπτωσης. Στόχος της θεραπείας είναι η απάλειψη και ηαποφυγή επανειλημμένων επεισοδίων εξαρθρήματος. Η συνέχιση επεισοδίων εξαρθρήματος προκαλεί χαλάρωση του αρθρικού θυλάκου και συνεχώς αυξανόμενη βλάβη στην ωμογλήνη – ελάττωση του οστικού υποστρώματος -boneloss με αποτέλεσμα την περαιτέρω χαλάρωση της άρθρωσης και αύξηση της αστάθειας. Η συνέχιση των εξαρθρημάτων καταλήγει μακροχρόνια στην ανάπτυξη εκφυλιστικής οστεοαρθρίτιδας.
Η συντηρητική θεραπεία της αστάθειας συνίσταται στην ενδυνάμωση των μυών με την ελπίδα της σταθεροποίησης της άρθρωσης και επιπλέον αποφυγή θέσεων στις οποίες εξαρθρώνεται ο ώμος.
Σε νέους ασθενείς, και όσο νεότερος τόσο πιο μεγάλη είναι η ένδειξη, πρέπει να εφαρμόζεται χειρουργική θεραπεία. Κατά την επέμβαση γίνεται προσπάθεια αποκατάστασης όλων των βλαβών που επήλθαν στην άρθρωση και κυρίως της βλάβης Bankart. Ως επί το πλείστο η επέμβαση γίνεται αρθροσκοπικά, αλλά θα πρέπει να τηρούνται τα βασικά κριτήρια και οι ενδείξεις για αρθροσκοπική επέμβαση, έτσι ώστε να έχουμε τα πολύ καλά αποτελέσματα αυτής της επέμβασης.
Εικόνα 5 και 6
 |
 |
Σε ύπαρξη σημαντικού βαθμού οστικής απώλειας στην ωμογλήνη και επιπλέον σημαντικού βαθμού συμπιεστικού κατάγματοςστο πίσω μέρος της κεφαλής – βλάβη Hill Sachs- τότε ενδείκνυται άλλη επέμβαση με τοποθέτηση οστικού τεμαχίου που συνήθως γίνεται ανοικτά.
 |
 |
Στην πιο συχνά εφαρμοζόμενη αρθροσκοπική επέμβαση διενεργείται αποκατάσταση όλων των βλαβών, κυρίως της αποκόλλησης του επιχειλίου χόνδρου, επέμβαση Bankart, αλλά ενίοτε και αναδίπλωση του χαλαρού συνδέσμου ή ακόμα και η αντιμετώπιση της βλάβης Hill- Sachs με τη μέθοδο Remplissage δηλ τοποθέτηση αρθρικού θύλακα στη περιοχή του κατάγματος. Τα αποτελέσματα της αρθροσκοπικής επέμβασης είναι αρκετά καλά με ποσοστό αποτυχίας 6%-10% όταν τηρούνται τα κριτήρια για αρθροσκοπική θεραπεία.
 |
 |
Η μετεγχειρητική αποκατάσταση του ασθενή γίνεται με ακινητοποίηση του ώμου σε ειδικό νάρθηκα για περίπου 6 εβδομάδες, έτσι ώστε να δοθεί χρόνος για επούλωση των αποκατασταθέντων ιστών, και ακολούθως έναρξη φυσιοθεραπείας. Ο συνολικός χρόνος επανόδου σε αθλητικές δραστηριότητες είναι περίπου 4 μήνες.
