Πόνος στα κάτω άκρα. Πότε πρέπει να ανησυχούμε;
Συγγραφέας Ιωάννης Τζορμπατζόγλου Γράφτηκε στις ,
Η αίσθηση των κουρασμένων ποδιών είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας. Οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας, η ορθοστασία, η έντονη μυϊκή δραστηριότητα, φυσιολογικά μπορεί να επιβαρύνουν τα πόδια μας με πόνο κράμπες ή οιδήματα στα σφυρά (στο κάτω μέρος της κνήμης).
Στις περισσότερες των περιπτώσεων η ξεκούραση και μόνο οδηγεί σε ύφεση των συμπτωμάτων και δεν απαιτείται ιατρική συμβουλή.
Είναι όμως μια υποκατηγορία συμπτωμάτων που υποκρύπτει σοβαρές αγγειακές βλάβες (στενώσεις ή αποφράξεις των αγγείων ) και χρήζει επείγουσας ιατρικής γνωμάτευσης και θεραπείας καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να απειληθεί η βιωσιμότητα του άκρου και να φτάσουμε μέχρι τον ακρωτηριασμό σε παραμελημένες περιπτώσεις.
Α. Πόνος μετά από μία συγκεκριμένη απόσταση βάδισης. Ο ασθενής αναφέρει ενόχληση που τον αναγκάζει να σταματήσει σε σταθερή απόσταση (πχ 300 ή 400 μέτρα).Είναι επομένως σημαντικό να γνωρίζουμε ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του πόνου που πρέπει οπωσδήποτε να μας οδηγήσουν στο γιατρό:
Β. Μετά την πάροδο 1-2 λεπτών ο πόνος υποχωρεί και ο ασθενής μπορεί να επαναλάβει την ίδια απόσταση βάδισης.
Γ. Ο πόνος είναι αμβλύς σαν σφίξιμο, συνήθως στη γάμπα, μπορεί και πιο ψηλά στο μηρό, ενώ στο πάσχον μέλος μπορεί να συνυπάρχουν αλλοιώσεις του δέρματος, ελλιπής τριχοφυΐα, διαταραχές των ονύχων, έλκη στο δέρμα που είναι δείγματα ανεπαρκούς αιμάτωσής του.
Όταν υπάρχει αυτή η συμπτωματολογία πρέπει οπωσδήποτε να απευθυνθούμε σε αγγειοχειρουργό για περαιτέρω εκτίμηση γιατί είναι πολύ πιθανό να απειλείται η βιωσιμότητα του ποδιού.
Ο κλινικός έλεγχος σε συνδυασμό με παρακλινικές εξετάσεις (αγγειογραφία, τρίπλεξ αγγείων) βάζουν με σιγουριά τη διάγνωση. Η αντιμετώπιση μπορεί να είναι συντηρητική (φαρμακευτική αγωγή, αλλαγή διατροφικών συνηθειών και άσκηση) ή αναίμακτη ενδοαυλική (μπαλονάκι και στεντ). Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις απαιτείται διενέργεια παράκαμψης (bypass).
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο να πάθουν στενώσεις στις αρτηρίες των κάτω άκρων και τι πρέπει να κάνουμε για να προλάβουμε την εξέλιξη της νόσου;
Ασθενείς υψηλού κινδύνου είναι οι καρδιοπαθείς, οι διαβητικοί, οι χρόνιοι νεφροπαθείς, ενώ το κάπνισμα, η υπέρταση και η υψηλή χοληστερίνη αποτελούν παράγοντες που επιδεινώνουν τη νόσο.
Επομένως μεγάλη σημασία πρέπει να δίδεται στην αντιμετώπιση της υπέρτασης, του διαβήτη και της υπερχοληστεριναιμίας. Η καθημερινή άσκηση (πχ περπάτημα) είναι βασικός παράγοντας υγείας του αγγειακού συστήματος. Τέλος οι καλές διατροφικές συνήθειες ( υιοθέτηση ενός μεσογειακού τρόπου διατροφής) συμπληρώνουν τη θωράκισή μας απέναντι στην καρδιαγγειακή νόσο.
Η πρόληψη ως γνωστόν είναι καλύτερη της θεραπείας και σε κάθε περίπτωση η σωστή ενημέρωση και ο προληπτικός έλεγχος (check up) από ειδικό, σίγουρα μπορεί να μας βοηθήσει στην προσπάθειά μας να έχουμε ένα όσο το δυνατόν υγιέστερο οργανισμό.
