Η Παγκόσμια Ημέρα Τροφής & ο αντίστροφος δαρβινισμός
Συγγραφέας Δημήτριος Μπερτζελέτος Γράφτηκε στις ,
Ο FAO (Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων & Γεωργίας) κάθε χρόνο στις 16 Οκτωβρίου παρουσιάζει μια θεματική όσον αφορά τη διατροφή και τα τρόφιμα, με σκοπό την κατανόηση των προβλημάτων επισιτισμού, στην αναζήτηση λύσεων για την εξάλειψη της πείνας. Σήμερα, το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού υποσιτίζεται. Πληθυσμός που ζει κυρίως σε αγροτικές περιοχές υποανάπτυκτων χωρών. Πληθυσμός, όμως που αυξάνεται και σε «ανεπτυγμένες περιοχές» λόγω οικονομικών κυρίως ανισοτήτων. Ταυτόχρονα ένα μεγάλο ποσοστό πληθυσμού κακοσιτίζεται, τρώγει δηλαδή περισσότερο από όσο χρειάζεται ή τρώγει κακή για την υγεία του τροφή. Στον κακοσιτιζόμενο πληθυσμό υπάρχει το φαινόμενο της σπατάλης τροφίμων (“food waste”).
Η φετινή θεματική του FAO λέγεται «Κοινωνική Πρόνοια και Γεωργία, σπάστε το φαύλο κύκλο της φτώχειας στις αγροτικές περιοχές». Πολύ καλά λοιπόν μάς τα λέει φέτος ο FAO, για την ανάγκη Κοινωνικής Πρόνοιας και για το σπάσιμο του φαύλου κύκλου.
Το τι πρέπει να γίνει είναι προφανές. Φανταστείτε τα σπαταλούμενα τρόφιμα με ένα μαγικό χέρι να κατευθύνονταν στο στόμα των υποσιτιζόμενων, ή φανταστείτε τα επιπλέον χρήματα των πολύ εύπορων πολιτών- έστω του 1%- των «ανεπτυγμένων χωρών» να μεταφέρονταν επίσης με ένα μαγικό χέρι στις τσέπες των αδύναμων. Τότε θα είχαμε λύσει το πρόβλημα. Τόσο απλό.
Όμως, στην πραγματικότητα δεν έχουμε λύσει το πρόβλημα. Παραμένουμε σε «ασπιρίνες» και όχι σε θεραπείες. Κάνουμε τέτοια μέρα κάθε χρόνο τις διαπιστώσεις μας. Επαναλαμβάνουμε, επαναλαμβανόμαστε.
Παγκόσμιοι φορείς που δεν επιδρούν ή δε δεσμεύουν τα κράτη να λειτουργούν προς τη λύση του προβλήματος συνεχίζουν να υφίστανται. Έτσι, διαμορφώνονται στα χαρτιά κολοσσιαία σχέδια, των οποίων κανείς δε φέρει την ευθύνη, ή σχέδια στα οποία εμπλέκονται πολλοί που πετάνε το μπαλάκι ο ένας στον άλλο, ή σχέδια που η προβλεπόμενη αποπεράτωσή τους είναι αρκετά μακρινή χρονικά.
Έχουμε φτάσει λοιπόν σε αυτό που ένας καθηγητής του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης (Bent Flyvbjerg) αποκαλεί «αντίστροφο δαρβινισμό». Είναι αντίστροφος δαρβινισμός όταν καταστρώνουμε φιλόδοξα σχέδια, όπου τα πιο εντυπωσιακά από αυτά κυριαρχούν και επιβάλλονται, χωρίς όμως να είναι τα πιο αποτελεσματικά (..και πώς να είναι αφού κάθε χρόνο μιλάμε για την πείνα των λαών, τις ανισότητες κοκ..). Επίσημοι φορείς της χώρας μας, της Ε.Ε., των ΗΠΑ και άλλων πολλών χωρών διακηρύττουν το πρόβλημα, φτιάχνουν σχέδια που τελικά δεν υλοποιούνται..
ΤΟ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ..
Το καλό της υπόθεσης είναι ότι υπάρχουν μερικά καλά αποτελέσματα σε υποσιτιζόμενους λαούς ορισμένων χωρών (πχ Μεξικό). Επίσης, το καλό της υπόθεσης είναι ότι πλέον τα κινήματα της διατροφής αυξάνονται. Περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν γι’ αυτά, συμμετέχουν σε αυτά. Κινήματα έτοιμα να συγκρουστούν, διεκδικώντας τα αυτονόητα. Κινήματα που διεκδικούν στον τόπο τους απλά καθημερινά πράγματα. Πρόσφατα έγινε μεγαλειώδης συγκέντρωση-εκδήλωση στην Αθήνα με θεματική «Μενού για 5000», με τη συμμετοχή 150 εθελοντών και 9 συλλογικοτήτων, όπου φτιάχτηκαν 5000 μερίδες μπριάμ, οι οποίες προσφέρθηκαν δωρεάν, με λαχανικά που δε θα έφταναν στο πιάτο λόγω της σπάταλης διαχείρισής τους. Τέτοιες ενέργειες γίνονται όλο και περισσότερες. Τα κινήματα γίνονται πολλά, η επινόηση υπάρχει, πλησιάζει και η πολυπληθής συλλογική βούληση.
