Η σωστή λειτουργία των αρθρώσεων, ανεξάρτητα πολλές φορές και από την ηλικία, είναι βασική προϋπόθεση για µία ποιοτική ζωή, δίνοντας τη δυνατότητα στον άνθρωπο να απολαµβάνει όλες τις δραστηριότητες της καθηµερινότητας.

Ειδικότερα, η άρθρωση του ισχίου θεωρείται από τις σηµαντικότερες αρθρώσεις, διότι η άρθρωση του ισχίου συνδέει τα κάτω άκρα µε τον κορµό και είναι απαραίτητη για όλες τις κινήσεις, από τις πιο απλές έως και τις πιο πολύπλοκες. Έτσι λοιπόν, η προβληµατική άρθρωση ενός ισχίου επηρεάζει σηµαντικά την κίνηση και την ποιότητα της ζωής του ανθρώπου και χαρακτηρίζεται από έντονους πόνους.

Ανατοµία της άρθρωσης του ισχίου

Το ισχίο αποτελείται από δύο τµήµατα:

• ένα σφαιρικό, την κεφαλή του µηριαίου οστού και
• µία κοίλη υποδοχή, την κοτύλη της πυέλου (λεκάνης).

Η σφαιρική κεφαλή του µηριαίου οστού περιστρέφεται ελεύθερα µέσα στην κοίλη επιφάνεια της κοτύλης. Η περιοχή αυτή καλύπτεται από έναν ιστό, λείο και γυαλιστερό, «πλασµένο» έτσι ώστε να µη δηµιουργούνται τριβές, που ονοµάζεται αρθρικός χόνδρος, καθώς και από µία µικρή ποσότητα αρθρικού υγρού, το οποίο δρα ως λιπαντικό στην κίνηση της άρθρωσης. Η ανατοµία του ισχίου επιτρέπει λοιπόν, την κίνηση χωρίς τριβή και χωρίς φθορά, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Την άρθρωση του ισχίου σταθεροποιούν ισχυροί σύνδεσµοι, ενώ κινείται λόγω των ισχυρών µυών της περιοχής.

Τι είναι οστεοαρθρίτιδα ισχίου;

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, είναι µία χρόνια εκφυλιστική νόσος, η οποία εκδηλώνεται εξαιτίας της φθοράς του χόνδρου. Ως αποτέλεσµα, προκαλείται δυσλειτουργία και σηµαντικού βαθµού αναπηρία.

Με το πέρασµα του χρόνου, ο ασθενής που πάσχει από οστεοαρθρίτιδα του ισχίου αρχίζει να αισθάνεται πόνο, ο οποίος παρατηρείται στη βουβωνική περιοχή, ή στην πρόσθια περιοχή του µηρού και αντανακλά µερικές φορές στο γόνατο.

Πώς προκαλείται η οστεοαρθρίτιδα ισχίου; Πόσο συχνή είναι;

Είναι πολλές οι αιτίες που µπορούν να οδηγήσουν σε προοδευτική βλάβη της άρθρωσης. Οστεοαρθρίτιδα ισχίου μπορεί να προκληθεί:

• από κληρονοµικούς παράγοντες, συγγενής δυσπλασία («συγγενές εξάρθρηµα») του ισχίου,
• από κάποια χρόνια νόσο, όπως είναι η ρευµατοειδής αρθρίτιδα,
• από ένα προγενέστερο τραύµα, όπως κατάγµατα του ισχίου (µετατραυµατική αρθρίτιδα),
• από την άσηπτη νέκρωση της κεφαλής του ισχίου.

Παγκόσµιες µελέτες δείχνουν ότι το 10% του πληθυσµού υποφέρει από οστεοαρθρίτιδα.

Συµπτώµατα οστεοαρθρίτιδας ισχίου

Κύριο σύµπτωµα της οστεοαρθρίτιδας είναι ο πόνος και η δυσλειτουργία της άρθρωσης. Λέγοντας δυσλειτουργία εννοούµε ότι το άτοµο δεν µπορεί να περπατήσει άνετα (έντονη δυσκαµψία και χωλότητα κατά τη βάδιση), γεγονός που έχει ως αποτέλεσµα περιορισµό στην καθηµερινή δραστηριότητα και στην εργασία του ασθενούς.

Πώς αντιµετωπίζεται η οστεοαρθρίτιδα ισχίου;

Ανάλογα µε τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς, ο γιατρός συστήνει την κατάλληλη φαρµακευτική αγωγή. Όταν, όµως, η φαρµακευτική αγωγή δεν επαρκεί, τότε, η χειρουργική αντιµετώπιση της νόσου είναι η καλύτερη λύση. Η δυνατότητα αντικατάστασης της κατεστραµµένης άρθρωσης από µία τεχνητή (αρθροπλαστική ισχίου) είναι από τα σηµαντικότερα επιτεύγµατα της ορθοπαιδικής επιστήµης, γιατί δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο που πάσχει από οστεοαρθρίτιδα να αποκτήσει πάλι µία φυσιολογική ζωή.

Η κύρια µέθοδος αντιµετώπισης της οστεο-αρθρίτιδας είναι η ολική αρθροπλαστική του ισχίου. Η σηµαντική διαφοροποίηση, τα τελευταία χρόνια, στον τρόπο αντιµετώπισης της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι ο τρόπος προσπέλασης (πρόσθια προσπέλαση), η οποία έχει θεαµατικά αποτελέσµατα.

Με την ολική αρθροπλαστική ισχίου γίνεται η αντικατάσταση του κατεστραµµένου οστού και του χόνδρου της άρθρωσης. Ουσιαστικά, αποτελεί µία τεχνητή άρθρωση.

Μέθοδοι αποκατάστασης ισχίου

• Κλασικές Μέθοδοι: Πλάγια και Οπίσθια Προσπέλαση

Οι κλασικές µέθοδοι προσπέλασης, οι οποίες χρησιµοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια για την αποκατάσταση του ισχίου, είναι η πλάγια και η οπίσθια. Τα µειονεκτήµατα των κλασικών προσπελάσεων (πλάγια και οπίσθια) είναι τα ακόλουθα. Σε αυτές τις επεµβάσεις απαιτούνται µεγαλύτερες χειρουργικές τοµές, µε σηµαντικού βαθµού τραυµατισµό των µαλακών µορίων (µυών και τενόντων), γεγονός που έχει ως αποτέλεσµα, διεγχειρητικά, τη µεγαλύτερη απώλεια αίµατος. Μετεγχειρητικά, ο ασθενής έχει πιο έντονα ενοχλήµατα (πόνο) και η επούλωση του τραυµατισµού των µαλακών µορίων απαιτεί περίπου έξι εβδοµάδες. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα ο ασθενής να πρέπει όλο αυτό το χρονικό διάστηµα να κινείται µε επιφύλαξη και µε βοήθηµα (µπαστούνι ή«Π»), χωρίς να µπορεί άµεσα µετεγχειρητικά να περπατήσει κανονικά χωρίς κάποιο βοήθηµα. Εξαιτίας των προαναφερθέντων, η διάρκεια νοσηλείας ασθενών οστεοαρθρίτιδας είναι σηµαντικά µεγαλύτερη. Με τις κλασικές προσπελάσεις πραγµατοποιείται, επίσης, και η ολική αρθροπλαστική επιφανείας του ισχίου. Το πλεονέκτηµα αυτής της µεθόδου ολικής αρθροπλαστικής είναι η ελάχιστη οστική απώλεια κατά την επέµβαση. Η ολική αρθροπλαστική έχει βέβαια τα µειονεκτήµατα των προηγουµένων προσπελάσεων, τον τραυµατισµό των µαλακών µορίων (µυών και τενόντων) και τη µεγαλύτερη απώλεια αίµατος.

• Καινοτόµα Μέθοδος: Πρόσθια Προσπέλαση – ASI

Σήµερα η πρόσθια προσπέλαση αποτελεί την πλέον κατάλληλη χειρουργική µέθοδο. Το µεγάλο πλεονέκτηµά της πρόσθιας προσπέλασης είναι ο ελάχιστος τραυµατισµός των µαλακών µορίων (δε γίνεται καθόλου καταστροφή µυϊκών οµάδων). Για αυτό το λόγο, ο ασθενής έχει ελάχιστα ενοχλήµατα µετά την επέµβαση. Αναλυτικότερα, η ASI (Anterior Supine Intramuscular) είναι µία ανώδυνη και ατραυµατική µέθοδος. Η πρόσθια προσπέλαση ελάχιστης επεµβατικότητας για Ολική Αρθροπλαστική Ισχίου µε τη µέθοδο ASI έχει σηµαντικά πλεονεκτήµατα σε σχέση µε όλες τις υπόλοιπες µεθόδους.

Η µικρή παρεµβατικότητα στα µαλακά µόρια (µικρές τοµές 6-7 εκατοστών και αποφυγή διατοµής µυών και τενόντων) έχει ως αποτέλεσµα την ελαχιστοποίηση του πόνου,καθώς επίσης και την άµεση κινητοποίηση του ασθενούς. Η άµεση κινητοποίησή του είναι πολύ σηµαντική, διότι έτσι επιτυγχάνεται γρηγορότερη επανένταξη στις καθηµερινές δραστηριότητες, ενώ ταυτόχρονα µειώνεται σηµαντικά ο κίνδυνος σοβαρών επιπλοκών, όπως η θρόµβωση και η πνευµονική εµβολή. Επιτυγχάνεται, λοιπόν, ταχύτερη µετεγχειρητική αποκατάσταση.

Επιπρόσθετα πλεονεκτήµατα της ατραυματικής τεχνικής ASI, σε σχέση µε τις συµβατικές τεχνικές, είναι η ελάχιστη απώλεια αίµατος (σε ποσοστό 80-90%, όταν ο ασθενής έχει φυσιολογικό αιµατοκρίτη, δε χρειάζεται µετάγγιση), ο µικρότερος χρόνος νοσηλείας (µέσος όρος 3-4 ηµέρες), ο µικρότερος κίνδυνος φλεγµονών και ο απειροελάχιστος κίνδυνος εξαρθρήµατος (εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν τραυµατίζονται τα µαλακά µόρια). Πολύ σηµαντικό δε, είναι το γεγονός πως η τεχνική ASI ενδείκνυται ιδιαίτερα για υπέρβαρους ασθενείς, οι οποίοι δεν αποτελούν πλέον προβληµατικούς υποψήφιους για Ολική Αρθροπλαστική Ισχίου. Η διάρκεια της χειρουργικής επέµβασης διαρκεί 1 ώρα και 30’.

Εκτός όµως από τα προφανή πλεονεκτήµατα της τεχνικής ASI σε σχέση µε τις συµβατικές τεχνικές, έχει σηµαντικά πλεονεκτήµατα και σε σχέση µε τις άλλες µεθόδους ελάχιστης επεµβατικότητας, όπως η µέθοδος AMIS. Κατά την εφαρµογή της εν λόγω µεθόδου ο χειρουργός µπορεί να έρθει αντιµέτωπος µε µία σειρά προβληµάτων διεγχειρητικά και µετεγχειρητικά.

Συνοψίζοντας, η ατραυματική µέθοδος ASI αποτελεί τη λύση στα προβλήµατα που παρουσιάζονται µε τη µέθοδο AMIS. Eξασφαλίζεται ο διεγχειρητικός έλεγχος του ισoσκελισµού των κάτω άκρων, ενώ επίσης αποφεύγονται διεγχειρητικά κατάγµατα ή άλλες πιθανές επιπλοκές από τα µαλακά µόρια. Τέλος, οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί πριν σε ολική αρθροπλαστική γόνατος, δε διατρέχουν κανένα κίνδυνο σε αντίθεση µε τους κινδύνους της µεθόδου AMIS.

http://www.iatrikokentro.gr