Νευροπαθητική και μυοπαθητική σκολίωση.
Συγγραφέας Ιωάννης Γ. Παππαδάς Γράφτηκε στις ,
Νευρομυϊκές παθήσεις οι οποίες σχετίζονται με την σκολίωση περιλαμβάνουν την πολιομυελίτιδα, την εγκεφαλική παράλυση, τη συριγγομυελία, την αταξία του Friedreich, τις πιο σπάνιες παθήσεις του κατωτέρου κινητικού νευρώνα καθώς και τις μυϊκές δυστροφίες. Το κύρτωμα μπορεί να χρειαστεί μερικά χρόνια για να αναπτυχθεί. Το τυπικό παραλυτικό κύρτωμα είναι μακρύ, με το κυρτό προς το μέρος των ασθενέστερων μυών (παρασπονδυλικοί, κοιλιακοί, μεσοπλεύριοι).Σε μεγάλες σκολιώσεις παρατηρείται διαταραχή της σταθερότητας και της ισορροπίαςτου κορμού η οποία μπορεί να κάνει ακόμη και την καθιστή θέση δύσκολη ή ακόμη και αδύνατη. Άλλα προβλήματα είναι η γενικευμένη μυϊκή αδυναμία και σε προχωρημένες παραμορφώσεις βαρειά καρδιοαναπνευστική δυσλειτουργία.
Η ακτινολογική εξέταση υπό έλξη δείχνει τον βαθμό στον οποίο η παραμόρφωση είναι διορθώσιμη.
Η θεραπεία
Εξαρτάται από το βαθμό της διαταραχής λειτουργικότητας. Ελαφρά κυρτώματα μπορεί να μην απαιτήσουν καμία θεραπεία. Τα μέσου βαθμού κυρτώματα με σπονδυλική ευστάθεια αντιμετωπίζονται όπως και η ιδιοπαθής σκολίωση. Τα μεγάλα κυρτώματα που έχουν και απώλεια της ισορροπίας στην καθιστή θέση, απαιτούν χειρουργική θεραπεία. Η χειρουργική αντιμετώπιση των παραλυτικών κυρτωμάτων απαιτεί σταθεροποίηση ολόκληρου του παράλυτου τμήματος με σπονδυλοδεσία.
