Αλλεργία στο γάλα της αγελάδας
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Νωρίς στη βρεφική ή και στη νεογνική ηλικία. Πολλές φορές προηγείται μια οξεία γαστρεντερίτιδα. .
Συμβαίνει κάποια αλλεργική διαταραχή , δηλαδή μια ανώμαλη απάντηση του οργανισμού στις αντιγονικές ουσίες του γάλατος της αγελάδας.
Τα συμπτώματα προέρχονται κυρίως από το πεπτικό και είναι εμετοί, διάρροιες, μετεωρισμός και κοιλόπονοι. Τα συμπτώματα αυτά, όταν παρατείνονται οδηγούν σε βαριά δυστροφία.
Σε άλλες περιπτώσεις προκαλείταιάσθμα , ρινίτιδα, έκζεμα κλπ.
Σε λίγες περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί βαρύ αλλεργικό shockμε πτώση της πίεσης και βαριά γενική κατάσταση.
Η συχνότητα της νόσου υπολογίζεται σε 0.3-7.5% (συνήθως 0.5-1%).
♦ Αυστηρός αποκλεισμός του γάλατος της αγελάδας και των προϊόντων του από τη διατροφή του παιδιού.
♦Σε περίπτωση μη θηλάζοντος βρέφους συστήνεται η χορήγηση κατάλληλης υποαλλεργιογονικής φόρμουλας. Τα υποαλλεργιογονικά σκευάσματα είναι είτε παρασκευάσματα αμινοξέων (στοιχειακά) οπότε είναι μη αλλεργιογόνα, είτε γάλατα υψηλής υδρόλυσης που προκύπτουν μετά από ενζυμική διάσπαση της πρωτεΐνης του γάλακτος και περαιτέρω επεξεργασία με θέρμανση ή υπερδιήθηση.
Τα γάλατα υψηλής υδρόλυσης γίνονται ανεκτά από το 90% των παιδιών με αλλεργία στο γάλα αγελάδας και μόνο αφ’ όσον δε γίνονται ανεκτά συστήνεται στοιχειακό γάλα.
Τα γάλατα τα οποία έχουν υποστεί μερική υδρόλυση , περιέχουν μεγαλύτερο ποσοστό άθικτης πρωτεΐνης και ολιγοπεπτίδια μεγαλύτερου μοριακού βάρους από αυτά της υψηλής υδρόλυσης. Συνιστώνται επίσημα μόνο για την πρόληψη της αλλεργίας σε παιδιά υψηλού κινδύνου (πχ: θετικό ιστορικό αλλεργίας στο γάλα αγελάδας σε αδελφό).
♦Η θεραπεία πρέπει να συνεχίζεται τουλάχιστο μέχρι την ηλικία των 12 μηνών.
Μετά τον πρώτο χρόνο η νόσος υποχωρεί από μόνη της. Σπάνια όμως παρατείνεται και τον δεύτερο χρόνο .
