Το 1958 υπήρξε ένας από τους ιστορικούς σταθμούς για την καρδιολογία. Για πρώτη φορά ο άνθρωπος μπόρεσε να παρέμβει και, με ειδική συσκευή, να δώσει ηλεκτρικό ρεύμα στην καρδιά όταν το δικό της ηλεκτρικό σύστημα, για οποιονδήποτε λόγο, έπαυε να λειτουργεί.

Στην αρχή το πρόβλημα ήταν ο χώρος. Το πού θα τοποθετηθεί ο βηματοδότης. Γιατί χρειαζόταν ένα δωμάτιο για να εγκατασταθεί η βηματοδοτική συσκευή. Γρήγορα όμως ο βηματοδότης έγινε τροχήλατος. Συνδεόταν με ειδικά ηλεκτρόδια που έφθαναν μέχρι την καρδιά του αρρώστου και ο ίδιος ο άρρωστος μπορούσε να τη σύρει μαζί του όταν περπατούσε.

Ομως σιγά σιγά η βηματοδοτική συσκευή μίκραινε μέχρι που έφθασε σήμερα να έχει βάρος μόνο 30 γραμμάρια και να είναι εμφυτεύσιμη. Η βηματοδοτική συσκευή εμφυτεύεται όταν υπάρχει σοβαρή διαταραχή στο ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς, όπως π.χ. σε νόσο του φλεβοκόμβου ή σε κολποκοιλιακούς αποκλεισμούς που προκαλούν σοβαρή βραδυκαρδία.

Η επέμβαση είναι απλή γιατί ο βηματοδότης εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα, με καλώδια που περνούν μέσα από μία φλέβα (υποκλείδιος). Στην πράξη, η σοβαρότερη επιπλοκή είναι η επιμόλυνση του τραύματος ή των καλωδίων, που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να απειλήσει ακόμα και τη ζωή του ασθενούς. Γι’ αυτόν τον λόγο, πάντα ερευνητικός στόχος ήταν η απαλλαγή από τα καλώδια.

Οι τελευταίες εξελίξεις στη βηματοδότηση θέλουν τον βηματοδότη να είναι απίστευτα μικροσκοπικός, με μέγεθος δηλαδή στο 1/10 περίπου του σημερινού βηματοδότη, και να εμφυτεύεται στην καρδιά με απλό καθετηριασμό.

Η επέμβαση διαρκεί λιγότερο από μισή ώρα και η διάρκεια λειτουργίας του βηματοδότη είναι 9-13 χρόνια. Η αφαίρεσή του, προκειμένου να επαναφορτισθεί, είναι εξίσου εύκολη. Εχει το μεγάλο πλεονέκτημα να μη χρειάζεται να δημιουργηθεί με χειρουργική επέμβαση κρύπτη κάτω από το δέρμα, όπως γίνεται μέχρι σήμερα με τον κλασικό βηματοδότη, ούτε ηλεκτρόδια τα οποία διαμέσου της υποκλείδιας φλέβας συνδέουν τον βηματοδότη με την καρδιά. Ετσι αποφεύγεται η πιθανότητα μόλυνσης του χειρουργικού τραύματος ή των ηλεκτροδίων.

Ο μικροσκοπικός αυτός βηματοδότης με τα παραπάνω αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα εμφυτεύεται τώρα σε ασθενείς μόνον σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν κυκλοφορεί ακόμα στην Αμερική, όπου αναμένεται η αποδοχή του από το FDA, αυτόν τον πανίσχυρο αμερικανικό οργανισμό που ελέγχει τα φάρμακα, τις ιατρικές συσκευές καθώς και τα είδη διατροφής.

Ομως η εξέλιξη της βηματοδότησης δεν έχει ακόμα σταματήσει. Προ μηνών στο περιοδικό «Νature Biotechnology» δημοσιεύθηκε μία έρευνα που προοιωνίζεται ακόμη εντυπωσιακότερο το μέλλον για τη βηματοδότηση. Προετοιμάζεται ο βιολογικός βηματοδότης.
Σε κοινά μυοκαρδιακά κύτταρα πειραματόζωων οι ερευνητές εμφύτευσαν το γονίδιο Τbx 18, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία βηματοδοτικών κυττάρων, δηλαδή κυττάρων που παράγουν μόνα τους ηλεκτρικό ρεύμα. Στα πειραματόζωα ο κυτταρικός βηματοδότης λειτουργεί. Θα έχει όμως την ίδια επιτυχία όταν επιχειρηθεί η εφαρμογή του στον άνθρωπο; Οψόμεθα.

Αραγε θα φθάσουμε γρήγορα σε αυτή την επανάσταση στη βηματοδότηση, οπότε καρδιακά κύτταρα εφοδιασμένα με το γονίδιο Τbx 18 θα μετατρέπονται σε βηματοδοτικά κύτταρα και θα βηματοδοτούν την καρδιά;

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία