Πότε η αφαίρεση του θυρεοειδούς είναι απαραίτητη;
Συγγραφέας Εμμανουήλ Τσίγκος Γράφτηκε στις ,
Σήμερα, ίσως πιο συχνά από ποτέ, μια από τις σημαντικότερες και συχνότερες χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποιούνται είναι η αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα.
O θυρεοειδής αδένας είναι ένας από τους σημαντικότερους ενδοκρινείς αδένες του σώματος αφού είναι υπεύθυνος για την παραγωγή των ορμονών θυροξίνη-Τ4,τριιωδοθυρονίνη-Τ3 και καλσιτονίνη – ορμόνες που ελέγχουν πολύ σημαντικές λειτουργίες του οργανισμού, όπως ο μεταβολισμός, οι καύσεις, η ρύθμιση του ασβεστίου και η ωρίμανση του σκελετού, ενώ οι μεταβολές αυτών των ορμονών προκαλούν διαταραχές και έχουν αντίκτυπο στην καρδιακή λειτουργία, τη ψυχική υγεία, τις λειτουργίες του κεντρικού νευρικού συστήματος, στο σωματικό βάρος, στη γονιμότητα, την εντερική λειτουργία κ.α.
Αυτός ο αδένας έχει σχήμα πεταλούδας και βρίσκεται κάτω από το θυρεοειδή χόνδρο (“μήλο του Αδάμ”) στο πρόσθιο τμήμα του τραχήλου, μπροστά από την τραχεία. Την ένδειξη εξαίρεσης του οργάνου την θέτει αποκλειστικά ο θεράπων ενδοκρινολόγος και η επέμβαση αυτή διενεργείται για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων καλοηθών και κακοήθων παθήσεων.
Ας δούμε σε ποιες περιπτώσεις η αφαίρεσή του είναι μονόδρομος:
- Απόλυτη ένδειξη χειρουργικής αντιμετώπισης έχουν όλοι οι κακοήθεις όγκοι του θυρεοειδούς (εξαιρείται το λέμφωμα) που έχουν διαγνωστεί προεγχειρητικά είτε διά βιοψίας με λεπτή βελόνη (FNA-το πλέον απαραίτητο εργαλείο για τη διάγνωση των κακοήθων θυρεοειδικών παθήσεων που πρέπει να διενεργείται για κάθε όζο μεγαλύτερο του 1 εκατοστού ή μικρότερου μεγέθους με ύποπτα απεικονιστικά χαρακτηριστικά ή οικογενειακό ιστορικό θυρεοειδικής κακοήθειας) είτε κατόπιν ανοικτής βιοψίας τραχηλικού λεμφαδένα.
- Απόλυτη ένδειξη χειρουργικής αντιμετώπισης έχουν επίσης όλες οι περιπτώσεις όζων με ισχυρή υποψία κακοήθειας βασισμένη σε κλινικά, εργαστηριακά ή/και απεικονιστικά κριτήρια.
- Άλλες παθήσεις που αντιμετωπίζονται χειρουργικά είναι:
- η νόσος Graves- Διάχυτη Τοξική Βρογχοκήλη (σε ένα μικρό ποσοστό περιπτώσεων όταν δεν ενδείκνυται η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο ή αρνούνται τη λήψη του οι ασθενείς).
- η νόσος Plummer (η πολυοζώδης βρογχοκήλη στην οποία ένας όζος έχει αυτονομηθεί και προκαλεί υπερθυρεοειδισμό).
- το τοξικό αδένωμα και η μη τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη μεγάλου μεγέθους που καταδύεται στο θώρακα ή προκαλεί πιεστικά φαινόμενα στους γειτονικούς ιστούς ή αισθητική δυσμορφία.
Εμμανουήλ Τσίγκος
