Είναι ένας σπάνιος , επιθετικός, μη καρκινικός (καλοήθης), όγκος. Εμφανίζεται γενικά σε ενήλικες μεταξύ 20 και 40 ετών. Είναι σπάνιος σε παιδιά ή σε ενήλικες άνω των 65 ετών. Η αντιστοιχία είναι ένα άτομο ανά εκατομμύριο ετησίως.

Περιγραφή

Ο γιγαντοκυτταρικός όγκος πήρε το όνομά του από το τρόπο εμφάνισης στο μικροσκόπιο.

«Πολλά γιγάντια κύτταρα». Σχηματίζονται από την σύντηξη αρκετών μεμονομένων κυττάρων, σε ένα ενιαίο μεγαλύτερο σύμπλεγμα. Πολλοί όγκοι των οστών (συμπεριλαμβανόμενο και το φυσιολογικό οστό) περιέχουν γιγαντιαία κύτταρα.

Οι περισσότεοι όγκοι των οστών, εμφανίζονται κοντά στα άκρα των μακρών οστών (μετάφυση), αλλά ο γιγαντοκυτταρικός όγκος εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο ακραίο τμήμα των μακρών οστών, δίπλα στις αρθρώσεις (επίφυση). Συχνότερη εντόπιση έχουμε γύρω από την άρθρωση του γόνατος, στο κάτω μηριαίο οστούν ή το άνω άκρο του οστού της κνήμης. Άλλες συνηθισμένες θέσεις είναι ο καρπός, το ισχίο, ο ώμος (άνω άκρο βραχιόνιου οστού) και στο κάτω μέρος της ωμοπλάτης.

Σε σπάνιες περιπτώσεις αυτός ο όγκος μπορεί να εξαπλωθεί στους πνεύμονες.

Αιτία

Ο γιγαντοκυτταρικός όγκος συμβαίνει αυθόρμητα. Δεν είναι γνωστό ότι σχετίζεται με τραύμα, περιβαλλοντικούς παράγοντες ή δίαιτα. Δεν είναι κληρονομικός. Σπάνια σχετίζεται με υπερπαραθυρεοειδισμό.

Συμπτώματα

Το πρώτο σύμπτωμα συνήθως είναι ο πόνος στην περιοχή του όγκου. Μπορεί να υπάρχει πόνος με την κίνηση μια γειτονικής άρθρωσης. Ο πόνος γενικά αυξάνεται με τη δραστηριότητα και μειώνεται με την ανάπαυση. Ο πόνος είναι συνήθως ήπιος στην αρχή, αλλά αυξάνει σταδιακά.

Περιστασιακά, το οστούν μπορεί να αποδυναμωθεί από τον όγκο και να σπάσει. Τότε έχουμε αιφνίδια έναρξη έντονου πόνου. Μερικές φορές οι ασθενείς θα παρατηρήσουν μια μάζα ή πρήξιμο στην περιοχή που είναι ανώδυνη.

Απεικονιστικός έλεγχος

Ο γιγαντοκυτταρικός όγκος εμφανίζεται στις ακτινογραφίες σαν καταστροφική (λυτική) βλάβη, δίπλα στην άρθρωση. Περιστασιακά η πάσχουσα περιοχή του οστού, μπορεί να περιβάλλεται από ένα λεπτό χείλος λευκής μεβράνης, που μπορεί να είναι πλήρης ή ατελής. Το οστό στη περιοχή του όγκου μπορεί να διευρυνθεί.

Συχνά ο ιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει μαγνητική τομογραφία και αξονική τομογραφία. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη αξιολόγηση του όγκου.

Το σπινθηρογράφημα οστών θα δείξει ένα θερμό σημείο, στο οστό που βρίσκεται ο όγκος. Μια ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία θώρακος γίνεται συχνά για πιθανή εξάπλωση στους πνεύμονες.

Θεραπεία

Αν δεν αντιμετωπισθούν αυτοί οι όγκοι, θα συνεχίσουν να αυξάνονται, με αποτέλεσμα την καταστροφή του οστού. Η χειρουργική θεραπεία είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για τον γιγαντοκυτταρικό όγκο.

Οι ακτινοβολίες είναι μια μη χειρουργική θεραπευτική επιλογή που έχει αποδειχθεί αποτελεσματική. Ωστόσο αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό καρκίνου στο 15% των ασθενών. Ως εκ τούτου η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται μόνο στις πιο δύσκολες περιπτώσεις, όπου η χειρουργική επέμβαση δεν μπορεί να πργματοποιηθεί με ασφάλεια ή αποτελεσματικά.

Χειρουργική θεραπεία

Η επέμβαση που γίνεται είναι η «απόξεση» του όγκου. Αυτή η τεχνική προκαλεί μια τρύπα στο οστό, που μπορεί να γεμίσει με μόσχευμα οστού. Το οστό μπορεί να ληφθεί από μέρη του ιδίου σώματος (αυτομόσχευμα) του ασθενούς, ή πτωματικά μοσχεύματα (αλλομόσχευμα).

Αν η απόξεση του οστού είναι περιορισμένη, ο όγκος μπορεί να επανεμφανιστεί (έως και 45% ). Η χρήση τσιμέντου οστών έχει μικρότερα ποσοστά υποτροπής.

Ενίσχυση της απόξεσης με γλύφανα υψηλής ταχύτητας ή με τη χρήση παραγόντων όπως το υγρό άζωτο, το υπεροξείδιο του υδρογόνου ή φαινόλη, που ακολουθείται από την τοποθέτηση του οστικού τσιμέντου, μειώνει το ποσοστό υποτροπής σε 10% έως 29%.

Μεγαλύτερη αφαίρεση του όγκου και ανασυγκρότηση μερικές φορές είναι απαραίτητο, σε περιπτώσεις όπου ο όγκος έχει προκαλέσει υπερβολική φθορά ή έχει υποτροπιάσει.