Η παχυσαρκία δεν είναι μία κλινική διαταραχή.
Συγγραφέας Νικολέτα Κοΐνη Γράφτηκε στις ,
Η παχυσαρκία είναι ένα πολύπλοκη χρόνια ασθένεια που προκύπτει από την αλληλεπίδραση μεταξύ γονιδίων του περιβάλλοντος και του τρόπου ζωής.
Νέες επιστημονικές έννοιες παρέχουν μια νέα βάση για την κατανόηση των πολλαπλών αιτίων της παχυσαρκίας, καθώς και οι υποκείμενοι μηχανισμοί που εμπλέκονται στην απορρύθμιση του βάρους.
Ενώ οι περισσότεροι παχύσαρκοι μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με θεραπευτική παρέμβαση εστιασμένη στον τρόπο ζωής που βασίζεται στα τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη πλούσια διατροφή σε θρεπτικά συστατικά,
κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής δηλαδή θεραπευτική παρέμβαση με μικρο- και μακρομόρια, σε συνδυασμό με άσκηση και διαχείριση του στρες, υπάρχουν ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται προβλέψιμα σε αυτές τις παρεμβάσεις.
Μία νέα υπόθεση συνδέει τις εσωτερικές και εξωτερικές τοξίνες να διασπούν τους βασικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στη ρύθμιση του βάρους και έτσι να μπορεί να εξηγηθεί η αντίσταση στη θεραπείας της παχυσαρκίας.
Τα βασικά βιολογικά συστήματα που εμπλέκονται στην παχυσαρκία (και όλων των ασθενειών) που έχουν μεταβληθεί από τοξίνες είναι το νευρο-ενδοκρινικό-ανοσοποιητικό σύστημα, το μιτοχόνδριο και η οξειδοαναγωγική κατάσταση.
Αλλαγές στο μεταβολισμό και στη λειτουργία του θυρεοειδούς , στην απορρύθμιση του κέντρου της όρεξης, επίδραση στην αντίσταση στην ινσουλίνη και στη λεπτίνη, στην κορτιζόλη, αδιπονεκτίνη, στις ορμόνες του γεννητικού συστήματος, στις εντερικές ορμόνες γκρελίνη, χολεκυστοκινίνη και στο πεπτίδιο ΥΥ καθώς και προβλήματα στο μιτοχόνδριο και στον οξειδωτικό μεταβολισμό και οξειδωτικό στρες- (αποτελέσματα της διαμεσολάβησης του πυρηνικού παράγοντα Κάππα Β (NFκB) ) είναι όλοι τους μηχανισμοί, με τους οποίους οι τοξίνες δημιουργούν μεταβολές στο μεταβολισμό και το βάρος.
Οι τοξίνες μπορεί να επηρεάσουν το βάρος μέσω της αύξησης των φλεγμονωδών κυτοκινών (TNF-α, IL-6) στην οικογένεια των πυρηνικών υποδοχέων (PPAR) που προωθούν την αντίσταση στην ινσουλίνη, και το σύστημα υποδοχέα (MCR) μελανοκορτίνης που τροποποιεί τη ρύθμιση κεντρικά της όρεξης.
Τα συστήματα αυτά είναι συστήματα με την πραγματική έννοια της λέξης – σύμπλεξη, διαδραστικότητα, δυναμική, και επικάλυψη δικτύων στις βιοχημικές και φυσιολογικές σφαιρικές λειτουργικές σχέσεις.
Πολλαπλά μοτίβα της γενετικής, φυσιολογικές και βιοχημικές δυσλειτουργίας που συνδέονται με την παχυσαρκία, συμπεριλαμβάνουν τους γενετικούς πολυμορφισμούς, τη φλεγμονή, τη μιτοχονδριακή δυσλειτουργία, το οξειδωτικό στρες, την νευρο-ενδοκρινική-ανοσοποιητική δυσλειτουργία, ιδιαίτερα διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος που περιλαμβάνουν τον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων, διατροφικές ελλείψεις ή υπερβολές και τοξίνες.
Άρα η επιρροή των τοξινών στο μεταβολισμό παρουσιάζεται μέσα από τους 5 βασικούς μηχανισμούς: Ορμονική ρύθμιση, νευρο-ρυθμιστικοί μηχανισμοί, μηχανισμοί ανοσο-ρυθμιστικοί, μιτοχονδριακή λειτουργία και οξειδωτικό στρες.
Είναι σαφές ότι, κατάποση ξένων μορίων μπορεί να οδηγήσει σε φαρμακευτική παχυσαρκία.
Τα περισσότερα φάρμακα έχουν τοξικές επιδράσεις και προκαλούν αύξηση του σωματικού βάρους — ψυχοτρόπα, έχουν όλα αποδειχθεί ότι προάγει αύξηση του βάρους μέσω διαφόρων μηχανισμών. Ορμόνες όπως η μεγεστρόλη χρησιμοποιούνται για την αύξηση της όρεξης σε ασθενείς με καρκίνο.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι τοξίνες δεν επηρεάζουν μόνο την απώλεια βάρους αλλά προκαλούν και παχυσαρκία.
Οι περιβαλλοντικές τοξίνες παρεμβαίνουν επίσης στο μεταβολισμό, υπερφορτώνουν τα συστήματα της ηπατικής αποτοξίνωσης, διαταράσσουν τα συστήματα κεντρικού ελέγχου βάρους, προωθούν την αντίσταση στην ινσουλίνη, μεταβάλλουν τους κιρκαδικούς ρυθμούς, ενεργοποιούν την απόκριση στο στρες, παρεμβαίνουν στη λειτουργία του θυρεοειδούς, αυξάνουν τη φλεγμονή, κάνουν βλάβη των μιτοχονδρίων, και οδηγούν σε παχυσαρκία.
Οι περισσότεροι ερευνητές έχουν αγνοήσει σε μεγάλο βαθμό τις συνέπειες των περιβαλλοντικών χημικών προϊόντων στον μεταβολισμό.
Ακόμη, λίγοι ερευνητές συνδέουν τις τοξίνες με την επιδημία της παχυσαρκίας.
Ζούμε σε μια θάλασσα από τοξίνες.
Κάθε μεμονωμένο πρόσωπο και ζώο στον πλανήτη περιέχει κατάλοιπα τοξικών χημικών ουσιών ή μετάλλων στους ιστούς του.
Ογδόντα χιλιάδες νέες χημικές ουσίες έχουν εισαχθεί από τη στροφή του 20ού αιώνα και οι περισσότερες δεν έχουν δοκιμαστεί ποτέ για την ασφάλεια ή για συνεργικές ενέργειες.
Τα κέντρα ελέγχου και πρόληψης νοσημάτων εξέδωσαν μια έκθεση σχετικά με την έκθεση του ανθρώπου σε περιβαλλοντικές χημικές ουσίες. Αξιολόγησαν στο ανθρώπινο αίμα ή στα ούρα τα επίπεδα για 116 χημικά, ως μέρος της εθνικής υγείας και διατροφής.
Αυτές οι χημικές τοξίνες κινούνται γρήγορα από το αίμα σε χώρους αποθήκευσης — ως επί το πλείστον λιπώδους ιστού, οργάνων και οστά — έτσι μόνο με τα επίπεδα στο αίμα ή στα ούρα υποτιμάται το συνολικό τοξικό φορτίο.
Μαζί λοιπόν, η αύξηση του σωματικού βάρους (λόγω των αποθηκευμένων τοξινών) και το συνολικό τοξικό φορτίο, μπορεί να δυσκολέψουν τις προσπάθειες απώλειας βάρους αλλοιώνοντας τα δύο βασικά μεταβολικά όργανα — το ήπαρ και τον θυρεοειδή, καταστρέφοντας τα μιτοχόνδρια — το κέντρο του μεταβολισμού της ενέργειας, και επηρεάζοντας τη νευροενδοκρινική σηματοδότηση και αυξάνοντας τη φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες.
Η αποτοξίνωση λοιπόν είναι ένα κεντρικό στοιχείο στην μακροπρόθεσμη διαχείριση βάρους και δημιουργεί έναν υγιή μεταβολισμό.
Dr. Νικολέτα Κοḯνη, M.D.
Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής, Αντιγηραντικής και Αναγεννητικής Ιατρικής.
