Είμαι μεγάλος για να ξεκινήσω να γυμνάζομαι ;
Η αλήθεια είναι ότι με την πάροδο των χρόνων οι έντονες σωματικές ασκήσεις δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν εύκολα, και ακόμη περισσότερο όταν μιλάμε για ένα αγύμναστο, αδούλευτο σώμα. Η αυξανόμενη δυσκαμψία των αρθρώσεων και η ατονία των μυών είναι χαρακτηριστικά της μέσης ηλικίας, έτσι είναι καλό να αποφεύγονται ασκήσεις -όπως οι ισομετρικές ή με έντονους κραδασμούς- οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κόπωση, πόνο ή τραβήγματα σε αρθρώσεις και μύες.
Η γιόγκα είναι αρκετά ευεργετική για τη μέση ηλικία και πάνω.
Τα προχωρημένα χρόνια της ζωής μπορούν να είναι χρυσαφένια, γιατί έχεις όσο χρόνο θες να αφιερώσεις στον εαυτό σου. Πολλά από τα προβλήματα της μεγάλης ηλικίας είναι συνδεδεμένα με την κακή διατροφή, με την ανεπαρκή άσκηση και την στηθική αναπνοή.
Η γιόγκα αποτελείται από ήπιες κινήσεις οι οποίες μπορούν να εκτελεστούν από τον καθένα, ενεργοποιούν το κινητικό σύστημα, δίνουν ενέργεια και ευεξία, διώχνουν πόνους, ενδυναμώνουν το σώμα και ολά αυτά με συνδυασμό σωστών αναπνοών όπου ως αποτέλεσμα να στέλνουν οξυγόνο στον εγκέφαλο και βοηθούν στην σωστή κυκλοφορία του αίματος προς τα ζωτικά όργανα.
Άλλο ένα ευεργετικό χαρακτηριστικό της είναι η συγκέντρωση των λευκών αιμοσφαιρίων στις περιοχές που το έχουν ανάγκη και ως αποτέλεσμα να βελτιώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Αν έχεις πέσει στην αδράνεια, καλό θα ήταν να ξεκινήσεις με ήπιες κινήσεις όπου στην πορεία σιγά σιγά θα προστίθενται άλλες επιπλέον πιο προχωρημένες, το βασικό είναι να αρχίσει το σώμα να έχει κίνηση, με τις ήρεμες κινήσεις θα επωφεληθεί περισσότερο από ότι με τις δραστικές.
Χρειάζεται στην αρχή να είσαι ήρεμος και υπομονετικός με τις αδυναμίες του σώματος σου, αλλά ταυτόχρονα να μην επαναπαύεσαι και μην περιορίζεις αυτά που περιμένεις από το σώμα σου, σε λίγο μόνο καιρό θα δεις πράγματα και αλλαγές που ούτε εσύ θα τις πίστευες, μπορεί όχι τόσο σε σωματικό επίπεδο αλλά σίγουρα σε ψυχοπνευματικό.
Όπως μου έχει μια εμπιστευτεί μία ασκούμενη αντίστοιχου τμήματος : «Υρώ, αυτό είναι το αντικαταθλιπτικό μου χάπι….»
Υρώ Ακριβίδη