Η υποφυσίτιδα είναι μία διάγνωση αποκλεισμού. Αναφέρεται σαν αυτοάνοση υποφυσίτιδα ή λεμφοκυτταρική υποφυσίτιδα. Υπάρχουν πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς μορφές.

Η αυτοάνοση ή λεμφοκυτταρική υποφυσίτιδα είναι η πιο συχνή  πρωτοπαθής μορφή.
Η αυτοάνοση υποφυσίτιδα μπορεί να προσβάλλει την αδενοϋπόφυση, τη νευροϋπόφυση ή και τα δύο.

Οι δευτεροπαθείς μορφές της υποφυσίτιδας οφείλονται είτε σε τοπικές βλάβες (γερμίνωμα, κύστη Rathke, κρανιοφαρυγγίωμα, αδενώματα υπόφυσης) είτε σε συστηματικά νοσήματα όπως σαρκοείδωση, κοκκιωμάτωση Wegener, ιστιοκυττάρωση Langerhans, σύφιλη, φυματίωση.

Η κλινική εικόνα της υποφυσίτιδας καθορίζεται από ένα συνδυασμό από πιεστικά φαινόμενα, ανεπάρκειας ορμονών του προσθίου ή οπισθίου λοβού, και αύξηση άλλων ορμονών (προλακτίνη). Τα αρχικά συμπτώματα μπορεί να είναι κεφαλαλγία ή διαταραχές των οπτικών πεδίων. Στη συνέχεια μπορεί να παρουσιαστεί ανεπάρκεια του προσθίου λοβού της υπόφυσης.