Ερυθηματώδης λύκος μια ασθένεια που μιμείται άλλες.
Συγγραφέας Νικολέτα Κοΐνη Γράφτηκε στις ,
Φαίνεται ότι ο Ερυθηματώδης λύκος είναι μια ασθένεια μίμος, που μιμείται δηλαδή άλλες τόσο καλά που μπορεί εύκολα να μας εξαπατήσει. Τα συμπτώματα του μιμούνται ή αλληλεπικαλύπτονται με άλλα προβλήματα υγείας.
Ωστόσο, παρά τα σύνθετα, ακόμη και διπλά χαρακτηριστικά του, ο λύκος, αφού έχει διαγνωστεί σωστά, αντιμετωπίζεται επιτυχώς μόνο με την αιτιολογική προσέγγιση σε κυτταρικό επίπεδο.
Τι είναι ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος;
Ο Λύκος είναι μια χρόνια αυτοάνοση ασθένεια που δημιουργεί συστηματική φλεγμονή σε πολλαπλά συστήματα του ανθρωπίνου σώματος.
Ο Λύκος μπορεί να επιτεθεί στις αρθρώσεις, το δέρμα, τα νεφρά, τα αιμοσφαίρια, την καρδιά, τους πνεύμονες και τον εγκέφαλο, δημιουργώντας αναπηρίες και μερικές φορές θανατηφόρες αντιδράσεις. Η πιο κοινή μορφή λύκου είναι γνωστή ως συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (SLE). Ωστόσο, υπάρχουν σπανιότερες μορφές της νόσου: δισκοειδής ερυθηματώδης λύκος (DLE), υποξεία δερματικός ερυθηματώδης λύκος (SCLE), λύκος που προκαλείται από φάρμακα και νεογνικός λύκος.
Τα συμπτώματα του Ερυθηματώδη Λύκου.
Μπορεί να ποικίλουν και να μιμούνται άλλες καταστάσεις. Κανένας από δύο ασθενείς με τη Νόσο δεν θα βιώσει την ίδια ακριβώς κατάσταση. Ωστόσο, τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Εξάνθημα τύπου πεταλούδας
- Ευαισθησία στον ήλιο, που συχνά οδηγεί σε εξάνθημα ή αλλοιώσεις του δέρματος.
- Κόπωση και πυρετός
- Πόνος στις αρθρώσεις, δυσκαμψία και οίδημα
- Το φαινόμενο του Raynaud (τα δάχτυλα μετατρέπονται σε άσπρο, τότε μπλε σε απόκριση στο κρύο ή στο στρες)
- Ξηρά μάτια
- Δυσκολία στην αναπνοή
- Πόνος στο στήθος
- Αναιμία
- Πονοκέφαλοι
- Απώλεια μνήμης και σύγχυση
- Σπασμοί
Το εξάνθημα πεταλούδας ή μάσκα του λύκου, είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι του λύκου – αν και δεν αναπτύσσεται σε όλους όσους έχουν την ασθένεια. Είναι ένα εξάνθημα που καλύπτει τα μάγουλα και τη μύτη σε ένα μοτίβο πεταλούδας.
Τι προκαλεί τη Νόσο;
Υπάρχουν τόσοι προδιαθεσικοί παράγοντες όσοι και διαφορετικοί άνθρωποι που αναπτύσσουν την νόσο.
Οι μεταβολικές διαταραχές (όχι αρκετό ακετυλο-συνένζυμο Α), η ορμονική ανισορροπία, οι χρόνιες λοιμώξεις, η φαρμακευτική αγωγή που λαμβάει κάποιος, η διατροφική ανεπάρκεια, η υπερφόρτωση τοξινών, η δυσλειτουργία του DNA , είναι προδιαθεσικοί παράγοντες.
Είναι γνωστό ότι όλοι οι προδιαθεσικοί παράγοντες παίζουν διαφορετικό ρόλο σε διαφορετικούς ανθρώπους.
Οι αιτίες δε του λύκου είναι σύνθετες και ποικίλες, αλλά όλοι οι ασθενείς με λύκο έχουν τρία κοινά προβλήματα που είναι χαρακτηριστικά για οποιονδήποτε άλλον πάσχει από Αυτοάνοση ασθένεια.
Αυτά τα τρία προβλήματα συγκλίνουν για να εκφράσουν την ασθένειά τους.
Πρώτον, γονιδιακή δραστηριότητα που δημιουργεί μια προδιάθεση στο σώμα. Δεύτερον, βλάβη στο έντερο από φάρμακα, τοξίνες, λοιμώξεις, τρόφιμα ή άγχος. Τρίτον, έκθεση σε περιβαλλοντική προσβολή: μόλυνση, ευαισθησία στα τρόφιμα, τοξικά μέταλλα και / ή άλλα περιβαλλοντικά χημικά.
Σε ότι αφορά στη γενετική προδιάθεση τα άτομα με λύκο έχουν συχνά οικογενειακό ιστορικό κάποιας αυτοάνοσης νόσου, όχι απαραίτητα λύκου. Ωστόσο έχουν ανακαλυφθεί περίπου δύο δωδεκάδες γονίδια που συμβάλλουν στον λύκο. Η νόσος εμφανίζεται συχνότερα στις νέες αφρικανικές αμερικανικές, ισπανικές και ασιατικές γυναίκες. Τα γονίδια παρόλα αυτά δεν αλλάζουν αρκετά γρήγορα για να εξηγήσουν την έκρηξη μιας Αυτοάνοσης ασθένειας.
Αλλά η έλλειψη θρεπτικών συστατικών και τοξινών ή λοιμώξεων μπορεί να ενεργοποιήσει ή να απενεργοποιήσει διαφορετικά τμήματα των γονιδίων, που ονομάζονται επιγενετικά. Και αυτό μπορεί να αλλάξει γενετικά την έκφραση πολύ γρήγορα. Και πραγματικά κακά νέα … αυτές οι αλλαγές μπορούν να κληρονομηθούν.
Δεύτερον, όταν το έντερο έχει υποστεί βλάβη (διαρροή στο έντερο ή διαταραχή της διαπερατότητας του εντέρου), το ανοσοποιητικό σύστημα αυξάνεται δημιουργώντας χρόνια φλεγμονή. Αυτή η φλεγμονή δεν παραμένει τοπική. Διαχέεται σε άλλα όργανα και σε μακρινά μέρη του σώματος. Και ανάλογα με την προσβολή και τη γενετική αδυναμία του ατόμου, μπορεί να αναπτύξουν λύκο, αυτισμό, ρευματοειδή αρθρίτιδα, πολλαπλή σκλήρυνση, νόσο του Crohn, θυρεοειδίτιδα του Hashimoto ή οποιαδήποτε από τις 300 Αυτοάνοσες ασθένειες. Τα τρόφιμα με γενετικές τροποποιήσεις είναι γνωστό ότι καταστρέφουν την επένδυση του εντέρου. καταστρέφοντας τα υγιή βακτήρια του εντέρου.
Τα φάρμακα, το άγχος και τα τρόφιμα μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στην επένδυση του εντέρου προκαλώντας διαρροή στο έντερο.
Τέλος, οι περιβαλλοντικές προσβολές είναι παντού.
Πάνω από 90.000 χημικά έχουν απελευθερωθεί στον πλανήτη από το 1900. Λίγες έχουν δοκιμαστεί για ασφάλεια. Μερικές από τις πολλές πηγές τοξινών περιλαμβάνουν βοηθητικά πρόσθετα σε εμβόλια, προϊόντα καθαρισμού και αποσμητικά χώρου, ο υδράργυρος, από άνθρακα από σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση και από πλήρωση αμαλγάματος στα στόματά μας, από τρόφιμα.
Οι ευαισθησίες τροφίμων όπως η γλουτένη στο σιτάρι και η καζεΐνη στα γαλακτοκομικά προϊόντα μπορεί να είναι τοξικές. Λοιμώξεις από βακτήρια, όπως το Lyme, το Chlamydia και το Mycoplasma. Οι ιοί όπως η μονοπυρήνωση, ο HHV 6, ο ιός έρπη, ο parvovirus B19 και τα παράσιτα προκαλούν αυτοάνοσες ασθένειες.
Πολλοί γιατροί και επιστήμονες είναι πεπεισμένοι ότι η δραματική αύξηση της ασθένειας τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς και άλλων Αυτοάνοσων νοσημάτων, οφείλεται σε μια συντριπτική δηλητηρίαση του σώματός μας από πολυάριθμες τοξίνες σε συνδυασμό με μια ανεπαρκή δίαιτα σε μικρο κια μακροθρεπτικά συστατικά.
Οι επιπλοκές του Ερυθηματώδη Λύκου είναι σοβαρές.
Η νεφρική ανεπάρκεια είναι μία από τις κύριες αιτίες θανάτου μεταξύ των ανθρώπων με λύκο. Ωστόσο, άλλες πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- Περικαρδίτιδα (φλεγμονή της καρδιακής μεμβράνης)
- Καρδιαγγειακή νόσο
- Εμφραγμα
- Πλευριτική νόσος (φλεγμονή της κοιλότητας θωρακικού τοιχώματος)
- Διαταραχές πήξης του αίματος
- Αγγειίτιδα (φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων)
- Αναιμία
- Σπασμοί
- Πονοκέφαλοι
- Ιλιγγος
- Αλλαγές συμπεριφοράς
- Προβλήματα μνήμης
- Ευαισθησία στη μόλυνση
- Αυξημένος κίνδυνος καρκίνου
- Οστική καταστροφή
- Επιπλοκές στην εγκυμοσύνη
- Προδιάθεση για άλλες αυτοάνοσες ασθένειες
Πριν αναφερθούμε όμως στις πιθανές θεραπείες για τον λύκο, ας δούμε την κλασσική αντιμετώπιση των Αυτοάνοσων νόσων.
Στην κλασσική αυτή θεραπευτική προσέγγιση η θεραπεία του Λύκου και των λοιπών Αυτοάνοσων νοσημάτων ακολουθεί δύο δρόμους:
(1) με βάση τα συμπτώματα
(2) με επιθετικό έλεγχο της νόσου.
Το πρώτο δεν αντιμετωπίζει τη συνολική πρόοδο της νόσου. Ενώ το δεύτερο, περιλαμβάνει τη χρήση ισχυρών φαρμάκων με πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικό αιτιολογικό αποτέλεσμα.
Αιτιολογικές θεραπευτικές προσεγγίσεις
Σε αντίθεση, οι αιτιολογικές θεραπευτικές προσεγγίσεις αποφέρουν θεαματικά αποτελέσματα σε όλα τα Αυτοάνοσα νοσήματα και στον Ερυθηματώδη Λύκο.
Αυτό σημαίνει ότι αφού καταγράψουμε τη συνολική κατάσταση της υγείας ενός ατόμου, τον τρόπο ζωής του, τη διατροφή καθώς και πως το περιβάλλον, έχουν συμβάλλει στη νόσο, μπορούμε να αποκαταστήσουμε την κυτταρική ισορροπία.
Τα κύτταρα μας είναι οι μικρότερες μονάδες ζωής, ομάδες κυττάρων δημιουργούν τους ιστούς και τα όργανα του σώματος μας. Η βιοχημική και ορμονική τους ισορροπία, ομοιόσταση, σχετίζεται άμεσα με την κατάσταση της υγείας μας. Η ομοιόσταση του σώματος και οι μεταβολικές οδοί, εξαρτώνται από τη λήψη και απορρόφηση των τροφών, καθώς και από τοξικές ενώσεις που εισέρχονται στο σώμα μας.
Αυτοάνοσα Νοσήματα θεραπεύοντας τις Αιτίες
Το κλειδί για τις θεραπείες βρίσκεται βαθιά μέσα στο κύτταρο και τους μηχανισμούς του.
Ειδικές Μοριακές και Γενετικές Εξετάσεις, με λήψη αίματος ή ούρων ανιχνεύουν τα πραγματικά αίτια και τους μηχανισμούς εκδήλωσης της Νόσου. Μπορούμε έτσι να γνωρίζουμε τους παράγοντες που προκάλεσαν την Νόσο.
Η βιοχημική εκτροπή που οδήγησε σε μετάλλαξη των κυττάρων, ώστε τελικά να αναγνωρίζονται ως «ξένα κύτταρα» από το Ανοσοποιητικό Σύστημα και να αναπτύσσεται τελικά, το όποιο Αυτοάνοσο Νόσημα, αποκαθίσταται, με τη χορήγηση θεραπευτικών πρωτοκόλλων που υπολογίζονται με αλγόριθμους και κλάσματα βάσει των αναλύσεων και δεικτών των εξετάσεων. Με τον τρόπο αυτό διαμορφώνεται αυστηρά εξατομικευμένη αγωγή και οι ασθενείς βλέπουν βελτίωση και άρση των συμπτωμάτων από τις πρώτες εβδομάδες.
Η γενική εικόνα και τα επίπεδα υγείας βελτιώνονται συνολικά. Οι ασθενείς που εφαρμόζουν επιπλέον τις οδηγίες που δίδονται, μετά το πέρας της θεραπείας, μειώνουν τις όποιες πιθανότητες υποτροπής στο ελάχιστο.
Οι θεραπείες αυτές, εφαρμόζονται επιτυχώς τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια και δεν αντιβαίνουν σε οποιαδήποτε άλλη παράλληλη φαρμακευτική ή ομοιοπαθητική αγωγή.
Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή, είναι αυτή από την οποία προκύπτουν τα μεγαλύτερα οφέλη, για την υγεία και ευεξία των ασθενών. Οφέλη, που τεκμηριώνονται με ανάλογους δείκτες εξετάσεων και κλινικά αποτελέσματα.
Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής, Αντιγηραντικής και Αναγεννητικής Ιατρικής.
