Μπορεί να οφείλεται σε φυσικά αίτια (πίεση, κρύο, ζέστη, ήλιο..), ή σε κάποια λοίμωξη ( ίωση, στρεπτόκοκκο, μυκόπλασμα..), πιο συχνά όμως είναι το αποτέλεσμα κάποιου αλλεργιογόνου (τρόφιμα, γύρη, χόρτα, τσίμπημα εντόμου, κάμπιες, φάρμακα..).

Σε λιγότερο από τις μισές περιπτώσεις καταφέρνουμε να αναγνωρίσουμε την αιτία. Συνήθως απλώς μαντεύουμε τι πιθανά να πείραξε το παιδί («έπαιζε μέσα στα χόρτα..»). Εαν βρεθούν πολλά παιδιά στις ίδιες συνθήκες («έπαιζαν με κάμπιες και όλα γέμισαν σπυριά») ή εάν ένα παιδί ξαναεμφανίσει κνίδωση σε παρόμοιες συνθήκες («ξαναπέταξε φλούμπες όταν και πάλι πήγαμε στης γιαγιάς του και έπαιξε κοντά στο κοτέτσι..»), τότε πλησιάζουμε τον πραγματικό ένοχο.

Η συχνότερη αιτία είναι κάποιο αλλεργιογόνο. Όπως μαρτυρά η ετυμολογία της λέξης, αλλεργία σημαίνει «άλλο-έργο». Η άμυνα του παιδιού αναγνωρίζει ως «εχθρό» το αλλεργιογόνο(οτιδήποτε γεννά-δημιουργεί αλλεργία π.χ. η γύρη), το οποίο στον υπόλοιπο κόσμο δεν προκαλεί βλάβη. Με την επαφή με το αλλεργιογόνο κινητοποιείται μέρος του αμυντικού μηχανισμού με κύριο χαρακτηριστικό την έκκριση ουσιών(κυρίως ισταμίνης), στις οποίες οφείλεται και η εντυπωσιακή εικόνα με τον κνησμό, τον καύσο και το οίδημα.

Θεραπεία

Τα παραπάνω είναι καθησυχαστικά για την κνίδωση και τις δερματικές της εκδηλώσεις,  που μπορεί μεν να ταλαιπωρούν για λίγες μέρες το παιδί, δεν θέτουν όμως σε κίνδυνο τη ζωή του.

Δεν συμβαίνει το ίδιο σε κάποιες περιπτώσεις όπου το οίδημα-πρήξιμο που παρατηρούμε στο δέρμα,
επηρεάζει και εσωτερικά όργανα με πιο δραματικό και επικίνδυνο όλων, το οίδημα του λάρυγγα (μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη απόφραξη του αεραγωγού).

Επιβάλλεται η άμεση εκτίμηση από γιατρό όταν η κνίδωση επεκτείνεται στο πρόσωπο με οίδημα στα χείλη ή στη γλώσσα και το παιδί ακούγεται βραχνό ή παραπονιέται για δυσκολία στην αναπνοή του, κάνει εμετό ή λιποθυμίσει.