Κατά τη διάρκεια της λαπαροσκοπικής χειρουργικής επέμβασης, ο χειρουργός πραγματοποιεί 3-4 πολύ μικρές τομές, μακριά από το σημείο που βρίσκεται η κοιλιοκήλη.
Η κοιλιακή κοιλότητα στην συνέχεια διογκώνεται με αέριο (CO₂), το οποίο δημιουργεί τον απαραίτητο χώρο εργασίας ώστε να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί η επέμβαση. Ένα οπτικό λαπαροσκόπιο (κάμερα) 3D High Definition που εισάγεται διαμέσου της μίας οπής επιτρέπει στον χειρουργό την εκτέλεση της διαδικασίας. Η παρασκευή των ιστών και η ανάταξη του περιεχομένου της κήλης γίνεται εξ’ αποστάσεως με μικροχειρουργική τεχνική, με τη χρήση ειδικών χειρουργικών εργαλείων.

Με τη λαπαροσκοπική τεχνική είναι δυνατή η επισκόπηση όλου του κοιλιακού τοιχώματος καθώς πολύ συχνά συνυπάρχουν μικρότερα χάσματα τα οποία δεν είναι εμφανή κλινικά. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατή η ολική αποκατάσταση ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα μελλοντικών υποτροπών.

Αφού ανατάξει το περιεχόμενο της κήλης (συνήθως τμήμα εντέρου και κοιλιακού λίπους) πίσω στην αρχική του θέση, ο χειρουργός πρέπει να κλείσει το χάσμα του κοιλιακού τοιχώματος, ώστε να ολοκληρωθεί η αποκατάσταση της κήλης. Η πρωτογενής συρραφή με ράμματα μόνον, πλέον αντενδείκνυται λόγω υψηλότατου κινδύνου υποτροπής της κήλης. Αντί αυτού, χρησιμοποιείται ένα ειδικής ύφανσης συνθετικό πλέγμα το οποίο καλύπτει το χάσμα και καθηλώνεται γερά στους ισχυρούς ιστούς του κοιλιακού τοιχώματος. Η στερέωση αυτή επιτυγχάνεται με ειδικό καθηλωτικό υλικό και με ράμματα. Το πλέγμα συμβάλει στο να αποφευχθεί οποιαδήποτε τάση στη σύγκλειση της κήλης, μειώνοντας δραματικά την πιθανότητα επανεμφάνισής της στο μέλλον. Το υλικό του πλέγματος (συνήθως πολυπροπυλένιο) εμφανίζει εξαιρετική συμβατότητα με τον ανθρώπινο οργανισμό ενώ ταυτόχρονα διεγείρει τη διαδικασία αναδόμησης του κοιλιακού τοιχώματος, ενσωματούμενο ουσιαστικά με αυτό, ολοκληρώνοντας την αποκατάσταση.

Η λαπαροσκοπική τεχνική αποκατάστασης της κοιλιοκήλης χαρακτηρίζεται από την τοποθέτηση του πλέγματος εντός της κοιλιακής κοιλότητας (ενδοπεριτοναϊκά – IPOM τεχνική) με ευρεία επικάλυψη του χάσματος της κήλης. Η διαδικασία αυτή φαίνεται να παρέχει τους καλύτερους μηχανισμούς αποκατάστασης της κήλης. Οι τομές είναι μικρότατες, ο ασθενής πονάει ελάχιστα έως καθόλου, σιτίζεται άμεσα, εξέρχεται πολύ γρήγορα του νοσοκομείου και δεν τοποθετούνται παροχετεύσεις, όπως απαιτείται συνήθως στην ανοικτή τεχνική.