Οι μυϊκές κακώσεις ή θλάσεις όπως συνήθως ονομάζονται, χωρίζονται σε αυτές που γίνονται από άμεση πλήξη και σε αυτές που γίνονται από έμμεση βία όταν ο μυς διαταθεί πέρα από το όριο αντοχής του.

Κάκωση από άμεση πλήξη

Κάκωση από διάταση

Ανάλογα με την βαρύτητα της κάκωσης χωρίζονται σε 3 βαθμούς.
1ου βαθμού χαρακτηρίζεται η κάκωση που έχει απλή διάταση έως και ρήξη λίγων μυϊκών ινών.
2ου βαθμού η μερική ρήξη του μυός και
3ου βαθμού η πλήρης ρήξη του μυός.

Αίτια
Οι μυικές θλάσεις συμβαίνουν συχνότερα στους μύες εκείνους που εκτείνονται πέρα από δύο αρθρώσεις όπως είναι οι οπίσθιοι μηριαίοι, η ορθή κεφαλή του τετρακεφάλου, ο γαστροκνήμιος και δικέφαλος βραχιόνιος.

Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι:
• προηγούμενη μυϊκή θλάση
• μυϊκή ανισσοροπία
• μυϊκή κόπωση
• μη επαρκής ανάπαυση
• μυϊκή αδυναμία
• ανεπαρκής προθέρμανση
• ακατάλληλος εξοπλισμός (π.χ. υποδήματα)

Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται συνήθως από το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Επικουρικά μπορεί να επιβεβαιωθεί, ιδίως η 2ου και 3ου βαθμού με υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία. Η ακτινογραφία μπορεί να βοηθήσει στον αποκλεισμό αποσπαστικού κατάγματος στην έκφυση του τένοντα από το οστό.

Θεραπεία
Η συνήθης αρχική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
• ανάπαυση,
• παγοθεραπεία,
• επίδεση και
• ανύψωση του σκέλους προκειμένου να περιοριστούν τα συμπτώματα, το αιμάτωμα και η φλεγμονή.

Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν φυσικοθεραπευτικά μέσα στα αρχικά στάδια και πρόγραμμα αποκατάστασης στην συνέχεια με διατάσεις, ασκήσεις ενδυνάμωσης και ασκήσεις εξειδικευμένες για το κάθε άθλημα προκειμένου να μπορέσει ο αθλητής να επανέλθει στο ίδιο επίπεδο αθλητικής δραστηριότητας με πριν.

Επίσης θα πρέπει να εντοπιστούν και να διορθωθούν τυχόν προδιαθεσικοί παράγοντες που οδήγησαν στον τραυματισμό αρχικά.

Η χρήση νεώτερων βιολογικών τεχνικών όπως το Πλάσμα Πλούσιο σε Αιμοπετάλια (PRP) έχει θέση κυρίως σε χρόνιες καταστάσεις και ιδίως όταν αφορούν το μυοτενόντιο ή το τενόντιο τμήμα του μυός.