Πιθανές ανεπιθύμητες καρδιαγγειακές συνέπειες από την υπερβολική άσκηση τρεξίματος.
Συγγραφέας Νικόλαος Κριαράς Γράφτηκε στις ,
Μία συνηθισμένη εφαρμογή άσκησης όπως είναι το τρέξιμο, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική για την πρόληψη και θεραπεία πολλών κοινών χρόνιων παθήσεων και βελτιώνει την καρδιαγγειακή υγεία και τη μακροζωία.
Ωστόσο, η μακροχρόνια υπερβολική άσκηση αντοχής μπορεί να προκαλέσει παθολογική δομική αναμόρφωση της καρδιάς και των μεγάλων αρτηριών.
Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η χρόνια άσκηση και ανταγωνισμός σε ακραίες περιπτώσεις ανθεκτικότητας, όπως μαραθώνιοι, υπερμαραθώνιοι, αγώνες διάθλου / τριάθλου και αγώνες μεγάλως αποστάσεων με το ποδήλατο μπορεί να προκληθεί παροδικά οξεία υπερφόρτωση των αρτηριών και της δεξιάς κοιλίας με αρκετες μειώσεις στην εκτόξευση αίματος στη δεξιά κοιλία και επίσης εμφανίζει αύξηση των καρδιακών βιοδεικτών, τα οποία όλα επανέρχονται στο φυσιολογικό εντός 1 εβδομάδας.
Κατά τη συνεχή άσκηση διαρκείας μηνών έως ετών εμφανίζονται επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί στην καρδιά με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πλέον καρδιακή νόσος, εμφανίζοντας κολπικές και κοιλιακές αρρυθμίες.
Επιπλέον, η μακροχρόνια υπερβολική άσκηση μπορεί να συσχετιστεί με ασβεστοποίηση στεφανιαίας αρτηρίας, διαστολική δυσλειτουργία και ακαμψία του τοιχώματος της κεντρικής αρτηρίας.
Όμως, η παρούσα διάγνωση εξακολουθεί να είναι υποθετική και υπάρχει κάποια ασυνέπεια στα αναφερόμενα ευρήματα.
Επιπλέον, οι δια βίου τακτικοί αθλούμενοι έχουν γενικά χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας και εξαιρετική λειτουργική ικανότητα.
Παρά ταύτα, η υπόθεση ότι η μακροχρόνια υπερβολική άσκηση αντοχής μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητη καρδιαγγειακή δυσλειτουργία.
Να σημειωθεί, ότι η τακτική άσκηση, είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους των θεραπευτικών αλλαγών στον τρόπο ζωής για την παραγωγή βέλτιστου καρδιαγγειακού ρυθμού και γενικότερα για τη συνολική υγεία.
Η σωματική άσκηση, αν και δεν είναι φάρμακο, διαθέτει πολλά χαρακτηριστικά ισχυρού φαρμακολογικού παράγοντα.
Οι άνθρωποι, οι οποίοι ασκούνται σε εβδομαδιαία βάση, εμφάνισαν μικρότερα ποσοστά τραυματισμών και αύξηση του προσδόκιμου ζωής περίπου εφτά χρόνια εν συγκρίσει των μη αθλούμενων.
Τα σημαντικά οφέλη της άσκησης, είναι τα εξής:
Μείωση του κινδύνου στεφανιαίας καρδιακής νόσου.
Αυξάνει τα επίπεδα χοληστερόλης λιποπρωτεϊνών υψηλής πυκνότητας -η λεγόμενη και ως “καλή χοληστερόλη”-.
Μειώνει τα επίπεδα τριγλυκεριδίων και της χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνών χοληστερόλης – η λεγόμενη και ως “κακή χοληστερόλη”-.
Μειώνει τους δείκτες της παχυσαρκίας.
Μειώνει την αρτηριακή πίεση του αίματος.
Βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τα επίπεδα γλυκόζης.
Βελτιώνει την ενδοθηλιακή λειτουργία.
Βοηθάει στις προσπάθειες διακοπής του καπνίσματος.
Μειώνει το ψυχολογικό στρες.
Μειώνει τον αιματοκρίτη και το ιξώδες του αίματος.
Όμως, όπως και σε κάθε φάρμακο υπάρχει ανώτατη τιμή για τη δόση, έτσι και στην άσκηση.
Τι σημαίνει λοιπόν, να ασκούμαι αλλά να μην γίνει η γυμναστική καταστροφική προς εμένα;
Σημαίνει, να γυμνάζεσαι περίπου 45λεπτά και 30 λεπτά για τους ηλικιωμένους ημερησίως, με συχνότητα πενθημέρου με ενδιάμεσες παύσεις ή αν αγαπάς το τρέξιμο να μην ξεπερνάς τα 40 χλμ εβδομαδιαίως με ένταση χαλαρού τρεξίματος.
Όσον αφορά τους μαραθωνοδρόμους, αν και το ποσοστό καρδιακής ανακοπής κατά τη φάση του αγώνα,
είναι ιδιαιτέρως μικρό, 1% ανα 100.000 αθλητές, να σημειωθεί ότι τα τελευταία δύο χιλιόμετρα ( για την ακρίβεια 1.6χλμ) είναι τα πιο κρίσιμα διότι αντιπροσωπεύουν περίπου το 5% της συνολικής απόστασης και το 50% της εμφάνισης τυχόν καρδιαγγειακών παθήσεων.
Στους τριαθλητές το ποσοστό κινδύνου, σχεδόν διπλασσιάζεται, 1% ανα 40.000 αθλητές.
Σε δείμα ζώων…
…το συμπέρασμα για τον όρο “η καρδιά του αθλητή” .
Σε ένα ζωικό μοντέλο υπερβολικής άσκησης αντοχής, οι αρουραίοι εκπαιδεύτηκαν (εν μέρει με την πρόκληση ηλεκτρικών κραδασμών για να διατηρήσουν την προσπάθεια υψηλής έντασης) για να τρέξουν έντονα και συνεχώς για 60 λεπτά την ημέρα για 16 εβδομάδες και στη συνέχεια συγκρίθηκαν με μη ασκούμενους αρουραίους.
Οι αρουραίοι οι οποίοι έτρεξαν ανέπτυξαν υπερτροφία της αριστερής κοιλίας και της δεξιάς κοιλίας και εμφάνισαν διαστολική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας και της δεξιάς κοιλίας.
Επίσης, παρουσίασαν αυξημένη απόθεση κολλαγόνου και ίνωση τόσο στο κόλπο όσο και στις κοιλίες.
Η κοιλιακή ταχυκαρδία ήταν επαγώγιμη στο 42% των αρουραίων που ασκήθηκαν έναντι μόνο 6% των καθιστικών αρουραίων.
Είναι σημαντικό ότι οι ινωτικές αλλαγές που προκλήθηκαν από 16 εβδομάδες έντονης άσκησης είχαν σε μεγάλο βαθμό υποχωρήσει στο φυσιολογικό έως 8 εβδομάδες μετά τη διακοπή της άσκησης.
Μετά το τρέξιμο, σε ανάλυση αίματος των αθλητών μαραθωνίων αποστάσεων, εμφανίστηκε καρδιακής βλάβη, συμπεριλαμβανομένης της καρδιακής τροπονίνης, της κρεατινινης κινάσης και του νατριουρητικού πεπτιδίου τύπου Β, όπου έχουν τεκμηριωθεί ότι αυξάνονται έως και στο 50% των συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια και μετά τον μαραθώνιο.
Επιπρόσθετα, παρατηρήθηκε παροδική νεφρική δυσλειτουργία όπου προκλήθηκε λόγω εξάντλησης του όγκου και της μειωμένης νεφρικής διήθησης, με αύξηση του ουρικού αζώτου του ορού, της κρεατινίνης ορού και του πεπτιδίου C.
