Οι συνδεσμικές κακώσεις
Συγγραφέας Αναστάσιος Δεληγεώργης Γράφτηκε στις ,
Ανατομία
Οι σύνδεσμοι είναι παχύνσεις συνδετικού ιστού που αποτελούνται από κολλαγόνο ιστό και οι οποίες συνδέουν τα οστά μεταξύ τους στις αρθρώσεις. Η κύρια λειτουργία τους είναι η σταθεροποίηση των αρθρώσεων αλλά επίσης παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιδιοδεκτικότητα δηλαδή στην ακούσια αντίληψη του μέλους στον χώρο.
Μηχανισμός Κάκωσης
Συνήθως ο μηχανισμός κάκωσης είναι από αιφνίδια υπερφόρτιση, όπου ο σύνδεσμος διατείνεται όταν η άρθρωση έρχεται σε ακραία θέση, αυτό που ονομάζει ο κόσμος διάστρεμμα.
Οι συνδεσμικές κακώσεις χωρίζονται ανάλογα με την βαρύτητα σε:
1ου βαθμού Απλή διάταση
2ου βαθμού Μερική ρήξη
3ου Βαθμού Πλήρης ρήξη
Συχνότερα οι συνδεσμικές κακώσεις συμβαίνουν:
Στο Γόνατο
• Κάκωση ή Ρήξη του Πρόσθιου Χαστού Συνδέσμου
• Κάκωση ή Ρήξη του Οπίσθιου Χιαστού Συνδέσμου
• Κάκωση ή Ρήξη ενός Πλάγιου Συνδέσμου
• Συνδιασμός κακώσεων ή Ρήξεων περισσοτέρων του ενός συνδέσμων.
Και στην Ποδοκνημική- αστράγαλο γνωστά και ως Διαστρέμματα Ποδοκνημικής
και μπορεί να αφορούν:
• Τον έσω πλάγιο (Δελτοειδή) συνδέσμο
• Τον έξω πλάγιο σύνδεσμο.
• Τον πρόσθιο κνημοπερανιαίο σύνδεσμο
• Την κνημοπερονιαία συνδέσμωση
• Συνδιασμός των ανωτέρω
Συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα είναι ο πόνος και το οίδημα, τα οποία συνήθως είναι ανάλογα της βλάβης που έχουν υποστεί οι σύνδεσμοι και μπορεί να υπάρχει δυσχέρεια στην βάδιση. Αστάθεια στην άρθρωση μπορεί να υπάρχει σε πλήρη ρήξη των συνδέσμων και γίνεται συνήθως αντιληπτή όταν έχουν υποχωρήσει τα οξέα συμπτώματα.
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται από το ιστορικό της βλάβης και την κλινική εξέταση. Ο ασθενής παρουσιάζει ευαισθησία και οίδημα στην περιοχή του τραυματισμένου συνδέσμου. Ο έλεγχος με απλές ακτινογραφίες θα βοηθήσει στον αποκλεισμό κάποιου κατάγματος.
Στις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες υπάρχει υποψία σοβαρής βλάβης- εκτεταμένης ρήξης ή υποψία ρήξης του αρθρικού χόνδρου ή άλλης ενδοαρθρικής βλάβης, ο έλεγχος με μαγνητική τομογραφία, συνήθως σε δεύτερο χρόνο αφού έχουν υποχωρήσει τα οξέα συμπτώματα, θα βοηθήσει στην ακριβή διάγνωση. Αν υπάρχει πλήρης ρήξη των συνδέσμων μπορεί να δημιουργηθεί αστάθεια στην άρθρωση με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρότερες βλάβες στον αρθρικό χόνδρο.
Θεραπεία
Συντηρητική Αντιμετώπιση
Τις πρώτες ώρες και μέρες μετά τον τραυματισμό η αντιμετώπιση επικεντρώνεται στην ανακούφιση από τα συμπτώματα και τον περιορισμό όσο είναι δυνατόν του οιδήματος.
1. Παγοθεραπεία 3-4 φορές την ημέρα για 15-20 λεπτά
2. Ανάρροπη θέση του σκέλους
3. Επίδεση με ελαστικό επίδεσμο
4. Ανάπαυση ανάλογα με τα συμπτώματα. Σε έντονο πόνο και δυσχέρεια στην βάδιση, μπορεί να χρειαστεί μερική αποφόρτιση με βακτηρίες.
Ανάλογα με την βαρύτητα της κάκωσης μπορεί να χρειαστούν 3- 6 εβδομάδες μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα.
Οι συνδεσμικές κακώσεις 2ου και 3ου βαθμού, μπορεί να χρειαστεί αυστηρότερη ακινητοποίηση προκειμένου να επουλωθούν οι τραυματισμένοι σύνδεσμοι.
Βιολογικές Θεραπείες
Η χρήση νεώτερων βιολογικών θεραπειών όπως το Πλάσμα Πλούσιο σε Αιμοπετάλια (PRP) και τα Βλαστοκύτταρα, μόνες τους ή σε συνδυασμό με κάποια χειρουργική επέμβαση μπορεί να συμβάλλει στην ταχύτερη και πιο ολοκληρωμένη επούλωση των τραυματισμένων συνδέσμων για την αποφυγή υπότροπων και την πιο γρήγορη επάνοδο στις αθλητικές δραστηριότητες.
Χειρουργική Αντιμετώπιση
Ανάλογα με τον βαθμό της κάκωσης, την άρθρωση την οποία αφορά, τον σύνδεσμο ο οποίος έχει υποστεί κάκωση και την αστάθεια την οποία προκαλεί μπορεί η χειρουργική επέμβαση να είναι απαραίτητη. Ειδικά στις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες έχει αποτύχει η συντηρητική αντιμετώπιση δημιουργώντας χρόνια αστάθεια καθώς και στις περιπτώσεις ενδοαρθρικής βλάβης έχει θέση η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική.
Η χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
• Την Αρθροσκόπηση της πάσχουσας άρθρωσης για έλεγχο τυχών ενδοαρθρικών κακώσεων και την αντιμετώπιση τους.
• Την Συρραφή ή Ανακατασκευή των ραγέντων συνδέσμων.
Αποκατάσταση
Η χειρουργική αποκατάσταση ακολουθείται απαραίτητα από εξειδικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης.
Η φυσικοθεραπεία και η πρώιμη κινητοποίηση θα βοηθήσουν στον περιορισμό των συμπτωμάτων στα αρχικά στάδια και στην προοδευτική επανένταξη στις δραστηριότητες με μεγαλύτερη ασφάλεια μετά την οξεία φάση. Ειδικά οι ασκήσεις ενδυνάμωσης ισορροπίας και ιδιοδεκτικότητας συμβάλλουν σημαντικά στην αποφυγή υποτροπών. Ο χρόνος πλήρους αποκατάστασης εξαρτάται από την βαρύτητα της κάκωσης και μπορεί να διαρκέσει μέχρι και μερικούς μήνες.
