Aυχενική μυελοπάθεια
Συγγραφέας Παναγιώτης Κυριακόγγονας Γράφτηκε στις ,
Σε βέβαιη αναπηρία αλλά ακόμη και στον θάνατο μπορεί να οδηγήσει η αυχενική μυελοπάθεια-που πλήττει κυρίως ηλικιωμένους- αν δεν διαγνωστεί και δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα!
Κι αυτό γιατί, όπως αναφέρει ο διαπρεπής ,στρατιωτικός ιατρός, νευροχειρουργόςστο 401ΓΣΝΑ κ Παναγιώτης Κυριακόγγονας « τα συμπτώματα της αυχενικής μυελοπάθειας εμφανίζονται αργά και ύπουλα. Μάλιστα τις περισσότερεςφορές δεν υπάρχει καθόλου πόνος κι έτσι μπορεί ο ασθενής να καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει όταν έχει ήδη χάσει ένα μεγάλο μέρος της μυϊκής ισχύος και έχει πχ ατροφία στα χέρια και αστάθεια στη βάδιση».
«Επίσης, συμπληρώνει ο κ Κυριακόγγονας, επειδή αρκετές φορές συνυπάρχουν στους ασθενείς και προβλήματα από τα περιφερικά νεύρα, όπως για παράδειγμα το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, οφείλει ο θεράπων ιατρός να προβαίνει σε πλήρη και λεπτομερή κλινική εξέταση.
Μάλιστα από τη στιγμή που τίθεται η υπόνοια της ύπαρξης αυχενικής σπονδύλωσης με συνοδή μυελοπάθεια, η εξέταση εκλογής είναι η μαγνητική τομογραφία, η οποία θα δείξει, σε συνδυασμό με μία σωστή κλινική εξέταση, σε πόσα και ποιά σημεία πιέζεται ο νωτιαίος μυελός, καθώς και πόσο μεγάλη είναι η πίεση».
Η πάθηση πλήττει άτομα άνω των 55χρόνων και σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες η αυχενικήμυελοπάθεια, προκαλείται από την στένωση του σπονδυλικού σωλήνα στον αυχένα, η οποία οδηγεί σε δυσλειτουργία του νωτιαίου μυελού με τελικό αποτέλεσμα την προοδευτική παράλυση των άνω και κάτω άκρων. Έτσι στο τέλος ο ασθενής καθηλώνεται είτε σε αναπηρικό καροτσάκι ή ακόμα και τελείως στο κρεβάτι χωρίς να μπορεί ούτε να αυτοεξυπηρετηθεί».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το 20-60% των ασθενών με ήπια συμπτωματολογία, αν δεν αντιμετωπιστούν εγκαιρα, θα επιδεινωθούν τα συμπτώματά τους και γι΄ αυτό όσο πιο νωρίς αντιμετωπιστεί η πάθηση, τόσο καλύτερη ποιότητα ζωής θα έχει ο ασθενής.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Το 75-80% των ασθενών, αναφέρουν ως βασικά σύμπτωμα:
Μούδιασμα ή και αδυναμία στα χέρια (ειδικά δυσκολία στις λεπτές κινήσεις όπως το γράψιμο και το κούμπωμα στο πουκάμισο),
Δυσκολία στο περπάτημα, αστάθεια βάδισης, βαριά ή «μαγκωμένα» πόδια, ØΔυσκαμψία, πόνος στον αυχένα και σε προχωρημένες περιπτώσεις, δυσκολία στην ούρηση , την αφόδευση και την σεξουαλική λειτουργία
Όσον αφορά τα δημογραφικά στοιχεία, εμφανίζεται, περισσότερο στους άντρες από τις γυναίκες και ορισμένες μελέτες εμφανίζουν έναν αριθμό 600 άτομα ανά 1.000.000.Σε προχωρημένες και παραμελημένες περιπτώσεις, μπορεί να παρατηρηθεί και τετραπάρεση, έντονη δηλαδή αδυναμία τόσο στα χέρια, όσο και στα πόδια με αδυναμία στάσης και βάδισης και καθήλωση σε αναπηρικό καροτσάκι ή ακόμα και στο κρεβάτι.
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ
Οι παράγοντες που ενοχοποιούνται για την πρόκληση της νόσου είναι:
ØΗ εκφυλιστική στένωση από σπονδύλωση (εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα),
ØΟι φλεγμονώδεις παθήσεις( π.χ Ρευματοειδής αρθρίτιδα),
ØΗ συγγενής στένωση,
ØΗ οστεοποίηση του οπίσθιου επιμήκους συνδέσμου,
ØΟι κήλες μεσοσπονδυλίου δίσκου
ØΟ τραυματισμός του αυχένα
ØΌγκοι
ØΣύνδρομο Chiari
ØΚεντρική αυχενική δισκοκήλη
ØΣτένωση
ØΜεγάλη κύφωση
ØΣπονδυλολίσθηση/υπεξάρθρημα
ØΑιμάτωμα
ØΑρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ -ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα επιστημονικών μελετών σε όλο τον κόσμο η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη λύση στην αντιμετώπιση της αυχενικής μυελοπάθειας
« Γίνεται είτε με πρόσθια (συνήθως), ή σπανιότερα με οπίσθια προσπέλαση και σε πολύ ειδικές περιπτώσεις με συνδυασμό πρόσθιας και οπίσθιας προσπέλασης » εξηγεί ο κ Κυριακόγγονας και καταλήγει
« Ο σκοπός της χειρουργικής επέμβασης είναι από τη μία μεριά η πλήρης αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού από τους εκφυλισμένους δίσκους, τα οστεόφυτα και τους υπερτροφικούς συνδέσμους και από την άλλη η σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης στη θέση αυτή».
Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία, μετομή 3-5 εκατοστών είτε επιμήκης είτε εγκάρσια και με τη χρήση ειδικού χειρουργικού μικροσκοπίου, υπό συνεχή νευροπαρακολούθηση και ειδικό ακτινοσκοπικό μηχάνημα.
Ο χρόνος της χειρουργικής επέμβασης είναι συνήθως 2-4 ώρες ανάλογα με τον αριθμό σπονδύλων που θα χειρουργηθούν, ενώ η νοσηλεία 2-3 ημέρες. Ο ασθενής μπορεί να χρειασθεί να φορέσει αυχενικό κολάρο για 15-30 ημέρες.
