Αρθρίτιδα γόνατος
Συγγραφέας Γρηγόριος Π. Αβραμίδης Γράφτηκε στις ,
Ποιες είναι οι βασικές μορφές αρθρίτιδας που προσβάλλουν το γόνατο;
Οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ). Είναι ο πιο συχνός τύπος αρθρίτιδας στο γόνατο και εμφανίζεται κυρίως σε άτομα άνω των 50 ετών. Πρόκειται για μια προοδευτική εκφυλιστική νόσο κατά την οποία ο αρθρικός χόνδρος που καλύπτει τα οστά που συμμετέχουν στην άρθρωση, καταστρέφεται βαθμιαία και τα οστά αρχίζουν να έρχονται σε μια επώδυνη επαφή μεταξύ τους.
Ρευματοειδής Αρθρίτιδα. Σ’ αυτήν τη μορφή αρθρίτιδας, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο ίδιο το σώμα, οδηγώντας σε φλεγμονή και οίδημα που ξεκινάει από τον υμένα της άρθρωσης. Στη συνέχεια η φλεγμονή επεκτείνεται καταστρέφοντας τους χόνδρους και τα οστά. Τις περισσότερες φορές προσβάλλει και τα δύο γόνατα.
Μετατραυματική Αρθρίτιδα. Ο τύπος αυτός της αρθρίτιδας μοιάζει με την οστεοαρθρίτιδα και συμβαίνει συνήθως μετά από τραυματισμό της άρθρωσης του γόνατος, όπως ένα κάταγμα, μια συνδεσμική ρήξη ή μια ρήξη μηνίσκου.
Ποια είναι τα συμπτώματα της Αρθρίτιδας του γόνατος;
Τα συμπτώματα της Αρθρίτιδας στο γόνατο εκδηλώνονται συνήθως σταδιακά, χωρίς όμως να αποκλείεται και η αιφνίδια έναρξη τους σε κάποιες περιπτώσεις.
Τα κύρια συμπτώματα είναι ο πόνος, η δυσκαμψία και το οίδημα. Στα πρώτα στάδια ο πόνος είναι πιο έντονος το πρωί, μετά από μια περίοδο αδράνειας, μετά την έγερση από καθιστή θέση ή στις αλλαγές του καιρού. Σε πιο προχωρημένα στάδια, ο πόνος χειροτερεύει με τις δραστηριότητες, ενώ τελικά μπορεί να καταλήξει να είναι μόνιμος. Όσον αφορά στην δυσκαμψία, το γόνατο μπορεί με τον καιρό να παρουσιάζει αδυναμία πλήρους έκτασης και κάμψης, ενώ δεν είναι σπάνια η παρουσία κριγμού κατά την κίνηση. Επιπλέον με τον καιρό ατροφούν οι μύες και μπορεί να παρουσιάζεται αίσθημα αστάθειας.
Πώς γίνεται η διάγνωση της Αρθρίτιδας του γόνατος;
Η διάγνωση στην Αρθρίτιδα γόνατος γίνεται από ειδικό Ορθοπαιδικό μέσω του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης του ασθενούς και επιβεβαιώνεται με ακτινολογικό έλεγχο και πιο σπάνια με μαγνητική τομογραφία γόνατος. Επίσης ίσως απαιτηθούν αιματολογικές εξετάσεις για την ταυτοποίηση της μορφής της αρθρίτιδας.
Πώς αντιμετωπίζεται η Αρθρίτιδα του γόνατος συντηρητικά;
1) Αλλαγή τρόπου ζωής. Η αλλαγή από δραστηριότητες με έντονη επίπτωση στις αρθρώσεις σε άλλες πιο ήπιες (όπως ποδήλατο ή κολύμπι) μειώνει την καταπόνηση του γόνατος. Επίσης η απώλεια βάρους, βοηθά με τη σειρά της, στην μείωση της καταπόνησης και κατά συνέπεια οδηγεί σε μείωση του πόνου και βελτίωση της λειτουργικότητας.
2) Εκγύμναση. Η εκγύμναση των μυών του γόνατος μέσω άσκησης και φυσικοθεραπείας συμβάλλει τόσο στη μείωση του πόνου όσο και στην διατήρηση του εύρους κίνησης.
3) Φαρμακευτική αγωγή. Η χρήση αναλγητικών και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων μπορεί να βοηθήσει αρκετά. Επιπλέον, τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης, υαλουρονικού, Πλάσματος Πλούσιου σε Αιμοπετάλια (PRP) ή Βλαστοκυττάρων μπορούν να μειώσουν τα συμπτώματα και ίσως να καθυστερήσουν την εξέλιξη της νόσου.
Πώς αντιμετωπίζεται η Αρθρίτιδα του γόνατος χειρουργικά;
Όταν οι συντηρητικές μέθοδοι πάψουν να είναι βοηθητικές για τους ασθενείς , συστήνεται σε αυτούς χειρουργική θεραπεία.
1)Αρθροσκοπική χειρουργική. Η Αρθροσκόπηση ενδείκνυται σε νεότερους ασθενείς με αρχόμενη αρθρίτιδα και βλάβες μη προχωρημένες, ειδικά όταν υπάρχει ρήξη κάποιου μηνίσκου ή ύπαρξη ελεύθερων ξένων σωμάτων που εμποδίζουν την κίνηση του γόνατος.
2)Οστεοτομίες γύρω από το γόνατο. Οι οστεοτομίες ενδείκνυνται επίσης σε νέους ασθενείς με αρχόμενη αρθρίτιδα γόνατος, στους οποίους έχει προσβληθεί μόνο το ένα διαμέρισμα του γόνατος. Μέσω της χειρουργικής αυτής μεθόδου επιτυγχάνεται αποφόρτιση του πάσχοντος διαμερίσματος.
3)Αρθροπλαστική γόνατος (ενός διαμερίσματος ή ολική). Με την αρθροπλαστική του γόνατος εκφυλισμένες (κατεστραμμένες) επιφάνειες του γόνατος αφαιρούνται και αντικαθίστανται με τεχνητά εμφυτεύματα (προθέσεις) από κράματα μετάλλου και ειδικών συνθετικών υλικών, για να αποκατασταθεί η φυσιολογική λειτουργία του γόνατος. Οι χειρουργικές τεχνικές ποικίλουν από την Κλασσική Ολική Αρθροπλαστική μέχρι τις πιο σύχρονες Τεχνικές Ελάχιστης Επεμβατικότητας (Μ.Ι.S), όπου οι τομές είναι μικρότερες, και οι ασθενείς επανέρχονται ταχύτερα στις καθημερινές και αθλητικές τους δραστηριότητες.
