Οι παραρίνιοι κόλποι είναι οι κοιλότητες εκείνες του προσώπου που περιβάλουν τη ρίνα (μύτη) και ως συγκοινωνούντα δοχεία με αυτή σαφώς επηρεάζονται και επηρεάζουν τη λειτουργία της. Όμως έχουν συσχέτιση και με τους βρόγχους αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι στη σύγχρονη ιατρική συζητάμε για ενιαίους αεραγωγούς και ότι ουσιαστικά οι αεραγωγοί ξεκινούν από τη ρίνα.

Οι εκδηλώσεις μπορεί να συμβαίνουν συνεχώς ή κατά κύματα.

Η χρόνια παραρινοκολπίτιδα είναι μια φλεγμονώδης κατάσταση η οποία αφορά στα ιγμόρεια άντρα, ιθμοειδείς, μετωπιαίους, σφηνοειδείς κόλπους. Βλεννοπυώδεις συλλογές σε μικρή ή μεγάλη έκταση σε αυτούς δυσχεραίνουν την αναπνοή, την οξυγόνωση και κατά συνέπεια τη ποιότητα ζωής του ασθενούς. Τα ασυμπτώματα είναι συμφόρηση (μπούκωμα), παχύρευστη καταρροή, οπισθορινική έκκριση και προσπάθεια του ασθενούς να καθαρίσει το φάρυγγα του, κεφαλαλγία και πόνοι στο πρόσωπο. Οι ασθενείς επίσης μπορεί να εμφανίζουν διαταραχές της όσφρησης και της γεύσης. Οι εκδηλώσεις μπορεί να συμβαίνουν συνεχώς ή κατά κύματα.

Οι παραρίνιοι κόλποι καλύπτονται από βλεννογόνο ιστό και η δημοιυργία καλοσχηματισμένων προεκβολών του είναι οι ρινικοί πολύποδες οι οποίοι γίνονται από συμπτωματολογία διαρκούς συμφόρησης, ανοσμίας, αγευσίας και κακής απόπνοιας. Μπορεί να υπάρχουν μόνοι τους ή να συνυπάρχουν με άσθμα, αλλεργία στην ασπιρίνη (σύνδρομο Samter ή τριάδα).

Η έγκαιρη διάγνωση είναι απαραίτητη ώστε να μην εξελιχθεί η νόσος και για να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση

Η διάγνωση των ρινικών πολυπόδων γίνεται μέσω της ρινοσκόπησης ενώ της χρόνιας παραρινοκολπίτιδας μέσω της αξονικής τομογραφίας σπλαγχνικού κρανίου. Η έγκαιρη διάγνωση είναι απαραίτητη ώστε να μην εξελιχθεί η νόσος και για να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις ανακουφίζει και δεν θεραπεύει, αποτελεί προσωρινή λύση, αφού η φλεγμονή υφίσταται και κατά συνέπεια οι εκδηλώσεις της επαναλαμβάνονται. Η συντηρητική θεραπεία είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων επιτυχής.