Η εξέταση του υπερτασικού ασθενούς
Συγγραφέας Νικόλαος Βάλβης Γράφτηκε στις ,
Ο γιατρός σας οφείλει να προβεί σε προσεκτική λήψη του ιστορικού και φυσική εξέταση και σε συγκεκριμένο εργαστηριακό έλεγχο με σκοπό την βέλτιστη διάγνωση και αντιμετώπιση της νόσου.
Η ιδιοπαθής υπέρταση σπάνια προκαλεί συμπτώματα, αν και μερικοί ασθενείς παραπονιούνται για κεφαλαλγίες, καταβολή και ζάλη. Αντίθετα η δευτεροπαθής υπέρταση παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερα κλινικά χαρακτηριστικά και ο γιατρός σας οφείλει να διερευνήσει την παρουσία τους.
Σημαντικά στοιχεία του ιστορικού είναι η χρήση καπνού και οινοπνευματωδών, η λήψη φαρμάκων, η πρόσληψη νατρίου με την τροφή, η δίαιτα, η άσκηση κ.α.
Η φυσική εξέταση πρέπει να εστιαστεί στην αναγνώριση ενδείξεων βλάβης τελικών οργάνων (οργάνων δηλαδή όπως η καρδιά και τα μάτια που επηρεάζονται άμεσα από την αρτηριακή πίεση). Έτσι, πρέπει να γίνει μια βυθοσκόπηση, ώστε να εκτιμηθεί ο βαθμός αγγειακής βλάβης (των αγγείων του αμφιβληστροειδή δηλαδή του πίσω μέρους των ματιών). Η βαρύτητα της υπέρτασης σχετίζεται με το βαθμό της αμφιβληστροειδοπάθειας (Ι και ΙΙ = ελαφριά, ΙΙΙ και ΙV = βαριά αμφιβληστροειδοπάθεια).
Ο καρδιολογικός έλεγχος με ηλεκτροκαρδιογράφημα και ενδεχομένως με υπερηχογράφημα είναι σημαντικός για να εκτιμηθεί η επίπτωση της υπέρτασης στην καρδιά. Συνήθως ανευρίσκεται υπερτροφία της αριστερής κοιλίας (δομική προσαρμογή της καρδιάς, απαραίτητη για να αντιρροπήσει την αυξημένη πίεση) ενώ σε προχωρημένες καταστάσεις εμφανίζεται καρδιακή ανεπάρκεια.
Τέλος ο εργαστηριακός έλεγχος περιλαμβάνει τη μέτρηση των ηλεκτρολυτών, τη νεφρική λειτουργία, την γλυκόζη αίματος και των λιπιδίων.
Ενδοκρινολόγος Διαβητολόγος
