Να πάρω διαζύγιο ή θα επηρεάσει αρνητικά το παιδί μου;
Συγγραφέας Νικολέττα Σεφέρου Γράφτηκε στις ,
Το θέμα του διαζυγίου είναι κάτι που απασχολεί το 30%-32% των παντρεμένων ζευγαριών στην Ελλάδα για το έτος 2017 , ενώ παλαιότερα το ποσοστό κυμαινόταν γύρω στο 22% . Και το ποσοστό αυτό θα ήταν υψηλότερο εάν όλα τα ζευγάρια που επιθυμούσαν να πάρουν διαζύγιο, το έκαναν και πράξη.
Τα περισσότερα ζευγάρια λοιπόν, αποφεύγουν ή αναβάλουν το διαζύγιο σκεπτόμενα τα παιδιά τους.
Θεωρούν πως θα επηρεαστούν αρνητικά από ένα διαζύγιο των γονιών τους και θα είναι δύσκολο να προσαρμοστούν ή και να το αποδεχτούν. Έτσι, επιλέγουν να παραμείνουν σε ένα γάμο που έχει «τελειώσει» εδώ και καιρό ή ακόμα παραμένουν σε έναν γάμο που υπάρχει κακοποίηση, εκμετάλλευση κ.α.
Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Τα παιδιά για να μεγαλώσουν σωστά και να θέσουν γερές βάσεις για το μέλλον τους, χρειάζονται τα εξής:
- ένα σταθερό περιβάλλον
- ένα ήσυχο και ήρεμο περιβάλλον, χωρίς εντάσεις
- ένα υποστηρικτικό περιβάλλον
- μια ουσιαστική σχέση με τους γονείς
- συνεπής σχέση των γονέων προς τα παιδιά
- μια ειλικρινή και ουσιαστική σχέση των γονέων μεταξύ τους
- επικοινωνία και συνεργασία των γονέων
- οι γονείς διατηρούν την ψυχική ηρεμία των παιδιών τους
Εάν όλα τα παραπάνω υπάρχουν μέσα στην οικογένεια, ακόμα κι αν οι γονείς έχουν επιλέξει να μην είναι πλέον μαζί αλλά να συζούν συμβατικά για τα παιδιά τους, τότε αυτή η ισορροπία μπορεί να λειτουργήσει. Εάν έστω ένα – δύο από τα παραπάνω κριτήρια δεν υπάρχουν μέσα στην οικογένεια, τότε ίσως να πρέπει να σκεφτούμε εάν το διαζύγιο μπορεί να επαναφέρει τις χαμένες ισορροπίες της οικογένειας αλλά και να προστατέψει την ψυχική ηρεμία των παιδιών.
Το διαζύγιο είναι στο μυαλό ίσως των περισσοτέρων ως μία καταστροφική λύση, με ολέθριες συνέπειες για τα παιδιά. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Όσο κι αν νομίζουμε πως ένα διαζύγιο μπορεί να καταστρέψει την ψυχολογία των παιδιών μας, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως οι τεταμένες σχέσεις, οι φωνές αλλά και η κακή σχέση των γονέων μεταξύ τους επηρεάζουν αρνητικά τα παιδιά. Εάν λοιπόν το πραγματικό μας μέλημα είναι τα παιδιά, τότε πρέπει να δούμε πως αυτά μπορούν να μεγαλώσουν μέσα σε ένα ήρεμο αλλά και ασφαλές περιβάλλον. Εθελοτυφλούμε εάν νομίζουμε πως τα παιδιά μας μεγαλώνουν καλύτερα και με τους δύο γονείς ακόμα κι αν μέσα στο σπίτι επικρατεί ένταση και κακοποίηση. Όχι! Κατηγορηματικά όχι!
Τα παιδιά, μέσα από συζήτηση αλλά και την συμβολή ειδικών, μπορούν να αντιληφθούν ότι οι γονείς τους δεν μπορούν να μένουν πλέον μαζί αλλά τα αγαπάνε και θα είναι για πάντα ενωμένοι, ακόμα κι αν δεν ζουν στο ίδιο σπίτι. Έτσι διατηρούμε την ψυχική ηρεμία των παιδιών, τους δημιουργούμε ασφάλεια αλλά και δημιουργούμε γερά θεμέλια στις σχέσεις γονέων-παιδιών.
Με τον τρόπο αυτό η οικογένεια θα είναι ευτυχισμένη ακόμα και αν δεν ζει μαζί!
Νικολέττα Σεφέρου,
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
