Η χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του θυρεοειδούς περιλαμβάνει την ολική θυρεοειδεκτομή και τον λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου. Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι αναγκαία σε όλες τις περιπτώσεις.
Η ανάγκη λεμφαδενικού καθαρισμού καθώς επίσης η έκτασή του καθορίζεται όμως  από άλλους παράγοντες όπως:
1)    Ο ιστολογικός τύπος του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα και
2)    η παρουσία ή όχι διηθημένων λεμφαδένων στον προεγχειρητικό απεικονιστικό έλεγχο.
Παρακάτω θα αναλυθούν οι διάφοροι ιστολογικοί τύποι του καρκίνου του θυρεοειδούς  και η θεραπευτική προσέγγισή τους.
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αδένα διαγιγνώσκεται όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια.

Καλώς διαφοροποιημένος θυρεοειδικός καρκίνος

Α) Θηλώδες καρκίνωμα

Β) Θυλακιώδες καρκίνωμα

Γ) Hurthle cell καρκίνωμα

Οι ανωτέρω τύποι με συντριπτική την υπεροχή του θηλώδους καρκινώματος αποτελούν το 90% των περιπτώσεων του καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα. Οι δύο πρώτοι τύποι (θηλώδη και θυλακιώδη καρκινώματα) έχουν εξαιρετική πρόγνωση με το ποσοστό της 10ετούς επιβίωσης-ίασης να ξεπερνά το 90%.

Απαραίτητη είναι η χειρουργική αντιμετώπιση και σε αρκετές περιπτώσεις η συνοδός θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.

-Οσον αφορά τα θηλώδη καρκινώματα σκόπιμο είναι η χειρουργική επέμβαση να μην περιορίζεται σε ολική θυρεοειδεκτομή αλλά να συνοδεύεται και από κεντρικό τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό αφού ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών αυτών έχουν διηθημένους λεμφαδένες στο κεντρικό διαμέρισμα ακόμα και όταν ο προεγχειρητικός απεικονιστικός έλεγχος είναι αρνητικός για λεμφαδενικές μεταστάσεις.
Σε περιπτώσεις που ο προεγχειρητικός απεικονιστικός έλεγχος αναδείξει και λεμφαδενικές μεταστάσεις στα πλάγια τραχηλικά τρίγωνα τότε η ολική θυρεοειδεκτομή θα πρέπει να συνοδεύεται από κεντρικό αμφοτερόπλευρο αλλά και σύστοιχο πλάγιο λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου.

-Οσον αφορά τα θυλακιώδη καρκινώματα ο λεμφαδενικός καθαρισμός σπανιότατα είναι απαραίτητος αφού αυτά μεθίστανται συνήθως αιματογενώς και κατά κανόνα δεν δίνουν λεμφαδενικές μεταστάσεις.

-Για τα Hurthle cell καρκινώματα που θεωρούνται παραλλαγή του θυλακιώδους καρκινώματος και αναφαίρονται ως οξύφιλου τύπου, η πρόγνωση υπολείπεται συγκρινόμενη με τα θηλώδη και θυλακιώδη καρκινώματα.
Η χειρότερη πρόγνωση των καρκινωμάτων αυτών οφείλεται στο ότι δίνουν μεταστάσεις πολύ συχνότερα από τα θηλώδη και θυλακιώδη καρκινώματα. Οι μεταστάσεις επισυμβαίνουν συνήθως αιματογενώς άν και η επινέμηση στους επιχώριους λεμφαδένες δεν είναι τόσο ασυνήθης όσο στα θυλακιώδη καρκινώματα.
Σε κάθε περίπτωση τα Hurthle cell καρκινώματα πρέπει να αντιμετωπίζονται χειρουργικά με ολική θυρεοειδεκτομή.