Οι διακρίσεις στα δίδυμα παιδιά
Συγγραφέας Μυρσίνη Κωστοπούλου Γράφτηκε στις ,
Οι διακρίσεις των γονιών στα δίδυμα παιδιά τους μπορεί να προκαλέσουν ψυχολογικές επιπτώσεις;
Πολλοί γονείς, χωρίς να το καταλαβαίνουν, κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά τους, δείχνοντας μεγαλύτερη αγάπη και αποδοχή στο ένα αντί για το άλλο αδελφάκι. Το βίωμα αυτό είναι ιδιαίτερα επίπονο, τόσο για τον ψυχισμό του παιδιού που είναι πιο επιθυμητό όσο και για τον ψυχισμό του παιδιού που νιώθει αδικημένο.
Καθότι τα δίδυμα αδελφάκια μοιράζονται πολλές ψυχολογικές και φυσικές ομοιότητες, αδυνατούν να δικαιολογήσουν την προτίμηση του γονιού προς το αδελφάκι τους. Ως εκ τούτου, συχνά παρατηρούνται τα ακόλουθα συμπτώματα:
* Ανταγωνιστικότητα, ζήλια, εχθρικά αισθήματα του ενός παιδιού προς το άλλο.
* Προσκόλληση του αδικημένου παιδιού προς το άλλο ως μέσο συναισθηματικού κατευνασμού.
* Εξάρτηση του παιδιού προς άλλα μέλη της οικογενείας και ανάγκη για συναισθηματική διαβεβαίωση.
* Πληγωμένη αυτοεκτίμηση του παιδιού που νιώθει τη διάκριση εις βάρος του.
* Ενοχές και συγκαλυμμένος θυμός του παιδιού που υποστηρίζεται περισσότερο προς τον γονιό.
* Περιρρέουσα ατμόσφαιρα αδικίας που δημιουργεί στα παιδιά ανασφάλεια και δυσπιστία.
Πώς μπορούν οι γονείς να αποφύγουν τις διακρίσεις στα δίδυμα παιδιά τους;
Προτείνεται στους γονείς κατ’ αρχάς να σεβαστούν τη δυσκολία των παιδιών τους να χτίσουν το καθένα ξεχωριστά την ταυτότητα και την αυτονομία του, παρ’ όλες τις ομοιότητες του ενός με το άλλο και το ιδιαίτερο δέσιμο που συνήθως υπάρχει μεταξύ τους λόγω της εγγενούς ταύτισής τους.
Επίσης, θα βοηθήσει να αναλογιστούν οι ίδιοι τι τους κάνει να διακρίνουν το ένα παιδί από το άλλο, π.χ. μήπως είναι μια ναρκισσιστική ανάγκη τους και προτιμούν το παιδί που τους μοιάζει περισσότερο ή το παιδί που μπορούν και ελέγχουν πιο αποτελεσματικά;
Οι γονείς είναι καλό να μπορούν να αφιερώνουν χρόνο στα κάθε παιδί χωριστά, χωρίς πάντα να θεωρούν ότι οπωσδήποτε οι συναισθηματικές τους ανάγκες είναι οι ίδιες. Δίδυμα παιδιά δεν σημαίνει και ταυτόσημα.
Τέλος, η παροχή αγάπης άνευ όρων, δηλαδή αγάπης δίχως προϋποθέσεις, αποτελεί τον καλύτερο τρόπο μεγαλώματος των δίδυμων (και μη) παιδιών.
Δρ.Μυρσίνη Κωστοπούλου,
Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Chartered Psychologist (British Psychological Society)
