Μη χειρουργική αναίμακτη αντιμετώπιση της κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης
Συγγραφέας Αικατερίνη Ραμματά Γράφτηκε στις ,
Η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση είναι μια σχετικά συχνή πάθηση στην παιδική ηλικία, αφού εμφανίζεται στο 50% των παιδιών με ουρολοίμωξη.
Φυσιολογικά τα ούρα παράγονται στους νεφρούς και αποχετεύονται στην ουροδόχο κύστη, μέσω των ουρητήρων. Εκεί συσσωρεύονται έως ότου δωθεί το ερέθισμα για ούρηση κ έτσι ακολουθεί η σύσπαση της ουροδόχου κύστης για να περάσουν τα ούρα μέσω της ουρήθρας στο εξωτερικό περιβάλλον. Το τελικό τμήμα των ουρητήρων έχει μια λοξή πορεία μέσα στο μυικό τοίχωμα της κύστης που αποτελεί τον απαραίτητο μηχανισμό, προκειμένου να μην παλινδρομούν τα ούρα προς τους νεφρούς, κατά την σύσπαση της κύστης και άρα σε αύξηση των πιέσεων.
Στα παιδιά με κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση ανεπαρκεί ο αντιπαλινδρομικός μηχανισμός, μερικές φορές λόγω ανωριμότητας του συστήματος, με αποτέλεσμα τα ούρα να φτάνουν μέχρι και τους νεφρούς. Όταν στα ούρα υπάρχουν μικρόβια σε μεγαλύτερη ποσότητα και συγκέντρωση, δηλαδή ουρολοίμωξη, τότε μπορεί να προκληθεί λοίμωξη των νεφρών. Αυτό ονομάζεται πυελονεφρίτιδα και μπορεί να είναι αρκετά βαρειά κατάσταση για το παιδί. Εμφανίζεται με υψηλό πυρετό, κακουχία, κοιλιακό άλγος, αλλά και τσούξιμο κατά την ούρηση και συχνουρία.
Οι εξετάσεις που πρέπει να γίνουν αφού θεραπευτεί το παιδί από την ουρολοίμωξη είναι υπερηχογράφημα νεφρών, ουρητήρων, κύστεως και κυστεογραφία. Υπάρχουν πέντε βαθμοί κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης ανάλογα με την σοβαρότητά της. Όσο πιο μικρός είναι ο βαθμός, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα θεραπείας αφ’ εαυτού.
Σε μεγάλο βαθμό παλινδρόμησης είναι απαραίτητη η θεραπεία. Μέχρι πριν μια δεκαετία περίπου αυτό γινόταν με χειρουργική επέμβαση, σκοπός της οποίας ήταν η δημιουργία ενός βαλβιδικού μηχανισμού στο τελικό άκρο του ουρητήρα για να αποφεύγεται η παλίνδρομη ροή των ούρων. Αυτό γινόταν με άνοιγμα της κύστης και μετεμφύτευση των ουρητήρων.
Την τελευταία δεκαετία εφαρμόζεται μια καινούρια μέθοδος, μη χειρουργική, αναίμακτη, ενδοσκοπική, κατά την οποία μέσω κυστεοσκόπησης εγχύεται υλικό στη βάση του στομίου του ουρητήρα, έτσι ώστε να ανυψωθεί και να επιμυκηνθεί το οπίσθιο τοίχωμά του, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η παλινδρόμηση των ούρων.
Το υλικό είναι εγκεκριμμένο από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και δεν προκαλεί αλλεργίες, επιπλοκές και παρενέργειες.
Η μέθοδος είναι απλή σε έμπειρα χέρια με υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Ο μικρός ασθενής δεν πονάει και δεν μένει στην κλινική παρά μόνο λίγες ώρες.
Με αυτή τη μέθοδο είμαστε σε θέση να προσφέρουμε στον μικρό ασθενή ίαση, βελτίωση της ποιότητας ζωής του και απομάκρυνση από μακροχρόνιες θεραπείες με αντιβιοτικά.
Ραμματά Αικατερίνη,
ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
