Μύθοι και πραγματικότητα για το ευερέθιστο έντερο!
Συγγραφείς: Γεώργιος Μαργαντίνης & Παναγιώτης Σεχόπουλος Γράφτηκε στις ,
Το ΣΕΕ‐Συνδομο ευερεθιστου εντερου απασχολει την ιατρικη από την αρχαιοτητα .Στα ιστορικα αρχεια του Ασκληπιειου της Επιδαυρου βρισκει κανεις περιγραφη του ΣΕΕ εστω και σχετικα ασαφη.
Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τόσοι αιώνες από τότε, δεν φαίνεται η επιστήμη να έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα την έννοια του τι είναι ΣΕΕ. Το ΣΕΕ είναι ένα συχνό νόσημα που μολονότι δεν έχει σοβαρές συνέπειες για τον οργανισμό, εν τούτοις απασχολεί και ταλαιπωρεί ένα αρκετά μεγάλο μέρος του γενικού πληθυσμού.
Επίσης, θεωρείται αρκετά δαπανηρή νόσος. Το 20% του πληθυσμού της Η.Π.Α. παρουσιάζει συμπτωματολογία ΣΕΕ.
Σε μία παλαιότερη μελέτη διαπιστώθηκε κατά μέσο όρο το ¼ του πληθυσμού πάσχει από τη νόσο και ότι οι απώλεια σε εργατικές ώρες είναι περίπου ίδια όπως και το κοινό κρυολόγημα. Η συχνότερη πάθηση στα γαστρεντερολογικά ιατρεία των Η.Π.Α. επηρεάζει συνήθως γυναίκες και θεωρείται η συχνότερη λειτουργική διαταραχή του πεπτικού
συστήματος. Η έναρξη γίνεται συνήθως στη νεαρή ηλικία αλλά ο επιπολασμός της νόσου είναι ίδιος σε νεαρές και μεγάλες ηλικίες. ΣΕΕ‐Χρόνια οντότητα που χαρακτηρίζεται από κοιλιακό άλγος, μετεωρισμό, διάρροια ή
δυσκοιλιότητα, βλέννες και αίσθημα ατελούς κένωσης. Τα συμπτώματα αυτά έχουν τουλάχιστον τρίμηνη διάρκεια.
Αρχικά το ΣΕΕ εθεωρείτο μια αποκλειστικά ψυχοσωματική ασθένεια.
Δημοσιεύσεις ερευνών στα τέλη της δεκαετίας του ‘90ενισχύουν τορόλο σύνδεσης εγκεφάλου‐εντέρου όπως αυτά αποτυπώνονται στα κριτήρια της Ρώμης.
Αναφορικά με τη παθοφυσιολογία και την αιτιοπαθογένεια, έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες.
Το ΣΕΕ είναι πρωταρχικά μία διαταραχή της γαστρεντερικής κινητικότητας.
Γαστρεντερικές ορμόνες, νευροχημικοί παράγοντες, εντερική διάταση ,
