Αυτοανοσία ! Όταν το σώμα χάνει την ισορροπία του
Συγγραφέας Νικολέτα Κοΐνη Γράφτηκε στις ,
Πενήντα εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν μία ή περισσότερες Αυτοάνοσες ασθένειες και αυτός ο αριθμός αυξάνεται. Μια Αυτοάνοση ασθένεια εμφανίζεται όταν ο οργανισμός επιτίθεται ενάντια του ίδιου και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εμφάνιση διαφόρων συμπτωμάτων σε όλο το σώμα. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές Αυτοάνοσες ασθένειες, όπως η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η νόσος του Crohn και ο λύκος.
Η αύξηση των Αυτοάνοσων Νοσημάτων συμπίπτει με την αύξηση των αλλεργιών και του καρκίνου και τη μείωση των μολυσματικών ασθενειών. Αυτό δείχνει ότι ο άνθρωπος τηρεί ολοένα και περισσότερο τους κανόνες υγιεινής σε σχέση με παλαιότερα, πράγμα που εμποδίζει την μόλυνσή του από μικροοργανισμούς, όμως χάνει παράλληλα την ικανότητά του να διακρίνει μεταξύ των στοιχείων του εαυτού και του μη-εαυτού, προκαλώντας έτσι το ανοσοποιητικό σύστημα σε περισσότερα λάθη.
Σύμφωνα με τη συμβατική Ιατρική, από τη στιγμή της διάγνωσης ανοίγει και η πόρτα της θεραπείας μέσω φαρμακευτικών αγωγών για την καταστολή μίας Αυτοάνοσης νόσου.
Η λειτουργική ιατρική αντιμετωπίζει διαφορετικά. Σε άτομα με αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα οι λόγοι εμφάνισης μπορεί να είναι διαφορετικοί. Οι γιατροί λειτουργικής ιατρικής επικεντρώνονται στην αναγνώριση της υποκείμενης αιτίας για μια κατάσταση και στην δυνατότητα αποκατάστασής της.
Η εστίαση στο γιατί κάποιος έχει Αυτοάνοση ασθένεια είναι πολύ σημαντική. Εάν μπορούν να εντοπιστούν οι οργανικές ανισορροπίες ενός ατόμου ή η προδιάθεση για αυτοανοσία, τότε η επικείμενη ανάκτηση της οδηγεί σε θεραπεία. Κάθε άτομο έχει συχνά πολλούς παράγοντες που συνυπάρχουν ώστε να προκληθεί η αυτοανοσία.
Αυτό μπορεί να είναι μια γενετική προδιάθεση, αλλαγές στη διαπερατότητα του εντέρου ή περιβαλλοντικές συνθήκες όπως η κακή διατροφή, οι αλλαγές στο μικροβίωμα του σώματος, τα αντιβιοτικά, η ασθένεια, η μόλυνση ή οι τοξίνες.
Στη Λειτουργική Ιατρική, το πρώτο βήμα είναι να αποκτηθεί ένα Ιατρικό Ιστορικό που εξετάζει όλους τους επιγενετικούς παράγοντες προκειμένου να βρεθούν ενδείξεις για το γιατί ο ασθενής ανέπτυξε μια Αυτοάνοση ασθένεια.
Μπορεί να υπάρχουν χρόνια σημάδια αυτοανοσίας πριν αναπτυχθεί η ασθένεια. Η ύπαρξη και η ανίχνευση των αυτοαντισωμάτων (αντισώματα που παράγονται κατά την αυτοανοσία) σηματοδοτούν πιθανή Αυτοάνοση ασθένεια, με ή χωρίς συμπτώματα.
Ο ρόλος του Ανοσοποιητικού Συστήματος
Η σωστή πρόληψη και η διατήρηση της υγείας προϋποθέτει την φροντίδα του Ανοσοποιητικού συστήματος ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε απόκλιση από την ισορροπία και την εκδήλωση ασθενειών συμπεριλαμβανομένων και των Αυτοάνοσων Νοσημάτων.
Οι συστάσεις για τη διατήρηση ενός ισχυρού ανοσοποιητικού συστήματος είναι:
Η φροντίδα του ανθρώπινου μικροβιώματος
Το μικροβίωμα περιλαμβάνει τα τρισεκατομμύρια των βακτηρίων και μυκήτων που συμβιώνουν σε πολλές περιοχές του σώματος, από το έντερο, μέχρι το δέρμα και ακόμη και στο εσωτερικό των βλεννογόνων όπως της μύτης. Τα βακτήρια έχουν μεγάλη επίδραση στο Ανοσοποιητικό σύστημα και στην ανοσολογική ανοχή.
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι αλλαγές στο μικροβίωμα, κάτι που ονομάζεται δυσβίωση (dysbiosis) έχουν συνδεθεί με πολλές Αυτοάνοσες ασθένειες. Η αποφυγή της άσκοπης χρήσης των αντιβιοτικών, μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, η κατανάλωση κρεάτων που έχουν εκτραφεί χωρίς αντιβιοτικά και το ενδεχόμενο λήψης ενός προβιοτικού βοηθούν στην εξισορρόπηση του εντερικού μικροβίωματος.
Η κατανάλωση ωμέγα-3 λιπαρών οξέων
Τα λιπαρά ωμέγα-3 είναι ισχυρά φυσικά αντιφλεγμονώδη. Μελέτες έχουν δείξει ότι μια δίαιτα πλούσια σε ωμέγα-3 μειώνει τον κίνδυνο πολλών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των Αυτοάνοσων διαταραχών όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Η συχνή κατανάλωση λιπαρών ψαριών, όπως σολωμός ή σαρδέλες που δεν εκτρέφονται κρίνεται απαραίτητη. Πολλοί άνθρωποι επωφελούνται επίσης από τη λήψη κάψουλων ιχθυελαίου.
Ο έλεγχος για κοιλιοκάκη
Η κοιλιοκάκη είναι μια Αυτοάνοση κατάσταση που εμφανίζεται σε γενετικά ευαίσθητα άτομα όταν καταναλώνουν οποιαδήποτε τρόφιμα που περιέχουν γλουτένη, έναν τύπο πρωτεΐνης που βρίσκεται στο σιτάρι, τη σίκαλη και το κριθάρι. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι τα άτομα με κοιλιοκάκη μπορούν να έχουν μια ποικιλία συμπτωμάτων. Μερικοί άνθρωποι έχουν γαστρεντερικά συμπτώματα, όπως διάρροια, φούσκωμα και άλγος, ενώ άλλοι έχουν κόπωση, αναιμία, οστεοπόρωση, προβλήματα συντονισμού, πονοκεφάλους, ακόμη και αλλαγές στο δέρμα και τα μαλλιά.
Επιπλέον, ενώ μερικοί άνθρωποι δεν εμφανίζουν κοιλιοκάκη, μπορεί να εξακολουθούν να αισθάνονται καλύτερα σε μια διατροφή χωρίς γλουτένη, είτε επειδή βρίσκονται στα αρχικά στάδια της κοιλιοκάκης είτε έχουν δυσανεξία στη γλουτένη. Εάν κάποιος έχει κοιλιοκάκη, πρέπει να αποφεύγει τη γλουτένη εντελώς και μόνιμα, έτσι ώστε το έντερο και το υπόλοιπο σώμα του να μπορεί να επουλωθεί. Πολλές φορές, μια διατροφή χωρίς γλουτένη μπορεί να βοηθήσει και σε άλλες Αυτοάνοσες ασθένειες.
Η εντερική διαπερατότητα
Ο εντερικός φραγμός είναι το όριο μεταξύ του εσωτερικού του εντέρου και του εσωτερικού του σώματος.
Είναι πολύ σημαντικό αυτό να λειτουργεί επαρκώς ώστε το Ανοσοποιητικό σύστημα να μπορεί να λειτουργήσει σωστά επίσης. Όταν υπάρχει διάσπαση του εντερικού φραγμού, η οποία συχνά είναι γνωστή ως αυξημένη διαπερατότητα του εντέρου ή διαρροή του εντέρου, μπορεί να εμφανιστεί ανοσολογική δυσλειτουργία.
Η δημιουργία ενός σωστά λειτουργικού εντερικού φραγμού είναι εξαιρετικά σημαντική για τη γενική υγεία και ευεξία. Οι πρώτες 1.000 μέρες της ζωής ενός βρέφους είναι κρίσιμες για την καθιέρωση αυτού του σημαντικού φραγμού σε εξωτερικούς εισβολείς.
Θέματα άγχους
Μια πολύ σημαντική πτυχή στη διατήρηση της υγείας και της λειτουργίας του Ανοσοποιητικού συστήματος είναι η αποφυγή του άγχους. Είναι ευκολότερο να κρυολογήσει κάποιος όταν βρίσκεται κάτω από συνθήκες άγχους και η Αυτοάνοση ασθένεια λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο.
Το σώμα λειτουργεί καλύτερα όταν μπορεί να ελέγξει το στρες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι τεχνικές μείωσης του στρες, όπως η γιόγκα, ο διαλογισμός και η άσκηση, έχουν ουσιαστική σημασία.
Όταν μιλάμε για stress μιλάμε για την έκλυση συγκεκριμένων νευροενδοκρινών ορμονών όπως, κατεχολαμίνες, γλυκοκορτικοειδή, προλακτίνη, ισορροπία γενετήσιων ορμονών, επινεφριδιακές ορμόνες, νευροδιαβιβαστές όπως GABA, σεροτονίνη.
Σύμφωνα με τους ερευνητές λοιπόν, οι νευροενδοκρινικές ορμόνες που προκαλούν άγχος, οδηγούν σε ανοσολογική ρύθμιση του Ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία τελικά οδηγεί σε Αυτοάνοση ασθένεια, μεταβάλλοντας ή ενισχύοντας την παραγωγή κυτοκινών. Οι προ-φλεγμονώδεις κυτοκίνες είναι κυτταρικοί αγγελιοφόροι που εμπλέκονται στην παθοφυσιολογία της Αυτοάνοσης Νόσου, οι οποίοι προσλαμβάνουν ανοσοκύτταρα και μπορούν να αυξήσουν την παραγωγή αυτοαντισώματος, επισημαίνοντας αυτο-ιστό για καταστροφή.
Η γενετική προδιάθεση
Εάν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό Αυτοάνοσης ασθένειας, τότε τα αυτοαντισώματα είναι αυξημένα χωρίς συμπτώματα ασθένειας.
Διάγνωση πραγματικών Αιτιών & Θεραπείες Αυτοάνοσων Νοσημάτων
Ειδικές Μοριακές και Γενετικές Εξετάσεις εφαρμόζονται πλέον στην κλινική πράξη και ανιχνεύουν τη βιοχημεία του κυττάρου, την κατάσταση του οργανισμού να παράγει ενέργεια, τη λειτουργία του μεταβολισμού, το ορμονικό προφίλ και πλήθος παραμέτρων των ζωτικών λειτουργιών που συντελούνται στο ανθρώπινο σώμα.
Έχοντας το σύνολο των εργαστηριακών δεδομένων σε κυτταρικό επίπεδο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πλέον στοχευμένες θεραπείες και Ιατρικά πρωτόκολλα για την Αντιμετώπιση και εξάλειψη των Αυτοάνοσων Νοσημάτων.
Dr. Νικολέτα Κοΐνη M.D.
Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής, Αντιγηραντικής και Αναγεννητικής Ιατρικής
Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής, Αντιγηραντικής και Αναγεννητικής Ιατρικής
