Σακχαρώδης Διαβήτης και χρόνια νεφρική νόσος
Συγγραφέας Κωνσταντίνος Καλατζής Γράφτηκε στις ,
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης ( Σ.Δ.) είναι νόσος που χαρακτηρίζεται από αύξηση της γλυκόζης στο αίμα.
Η γλυκόζη είναι το καύσιμο τού οργανισμού. Τα κύτταρα την «καίνε» και απελευθερώνεται ενέργεια που χρησιμοποιείται για την αναπνοή, την πέψη, την κίνηση, την εγκεφαλική και την καρδιακή λειτουργία.
Όταν η γλυκόζη δεν μπορεί να μπει μέσα στα κύτταρα για να «καεί» αυξάνεται στο αίμα και τότε έχουμε Διαβήτη.
Η ινσουλίνη είναι η ορμόνη που εκκρίνεται από το πάγκρεας και βάζει τη γλυκόζη μέσα στα κύτταρα.
Αυτή στον Σ.Δ. τύπου 1 λείπει εντελώς ενώ στον Σ.Δ. τύπου 2 υπάρχει σε μικρή ποσότητα ΚΑΙ ο οργανισμός δεν μπορεί να τη χρησιμοποιήσει σωστά. Το 10% των διαβητικών είναι τύπου 1 και δεν μπορούμε να προλάβουμε την εμφάνιση του, ενώ το 90% είναι τύπου 2 και μπορούμε να μειώσουμε πολύ τις πιθανότητες νόσησης αν κάνουμε υγιεινή ζωή.
Ο Διαβήτης είναι η σύγχρονη πανδημία. Σήμερα στην Ελλάδα πάσχει το 8% του πληθυσμού ενώ το 50% των ασθενών δεν έχει κάνει μία απλή μέτρηση σακχάρου και δεν ξέρει ότι έχει τη νόσο. Οι κυριότερες αιτίες εμφάνισης του Διαβήτη τύπου 2 είναι η κληρονομικότητα, η καθιστική ζωή, η πολυφαγία και η παχυσαρκία.
Η υιοθέτηση της Μεσογειακής διατροφής μαζί με συστηματικό περπάτημα, προστατεύουν από την εμφάνιση της νόσου.
Όταν εμφανιστεί όμως δεν σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Προσπαθούμε να χάσουμε λίγα κιλά, σταματάμε το κάπνισμα και φροντίζουμε να ρυθμίσουμε καλά το σάκχαρό και την πίεση μας για να μην εμφανιστούν μετά από μερικά χρόνια οι επιπλοκές του διαβήτη.
Αυτές είναι το έμφραγμα του μυοκαρδίου, το εγκεφαλικό επεισόδιο, η απόφραξη των αρτηριών των ποδιών καθώς και οι βλάβες στα μάτια, στα πόδια και στους νεφρούς. Ειδικά όσο αφορά τους νεφρούς το 20-40% των διαβητικών θα αναπτύξει χρόνια νεφρική νόσο και από αυτούς το 20% χρόνια νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου. Να επισημάνουμε ότι σχεδόν πάντα διαβητικός με νεφροπάθεια έχει και βλάβες στα μάτια, γεγονός που επιβάλει την τακτική παρακολούθηση και από οφθαλμίατρο.
Η θεραπευτική αγωγή τού διαβητικού ασθενούς με νεφροπάθεια έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Καταρχάς αντενδείκνυται η χορήγηση μετφορμίνης (Glucophage) όταν η κρεατινίνη είναι μεγαλύτερη από 1,5.
Όταν η κρεατινίνη γίνει μεγαλύτερη από 2 είναι αναγκαίο να διακοπεί η χορήγηση αντιδιαβητικών δισκίων και η ρύθμιση του σακχάρου να γίνεται με ινσουλίνη. Είναι μεγάλος ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας σε αγωγή με δισκία όταν υπάρχει διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας.
Αντίθετα οι σύγχρονες ινσουλίνες είναι ασφαλείς, δεν βλάπτουν τον οργανισμό και ο κίνδυνος υπογλυκαιμιών είναι μικρός.
Μερικές φορές συμβαίνει να εμφανίζεται διαβήτης μετά τη μεταμόσχευση νεφρού.
Αυτό οφείλεται στη χορήγηση υψηλών δόσεων κορτιζόνης που είναι αναγκαία, ιδίως τις πρώτες μέρες .
Αν η κρεατινίνη μετά την μεταμόσχευση είναι φυσιολογική και ο Διαβήτης είναι ήπιος ο μεταμοσχευμένος λαμβάνει αντιδιαβητικά δισκία.
Αν η κρεατινίνη είναι αυξημένη και τα σάκχαρα παραμένουν υψηλά γίνεται έναρξη ινσουλίνης.
Η τακτική βέβαια συνεργασία με τον Διαβητολόγο συνεχίζεται γιατί μπορεί με τη μείωση της κορτιζόνης να εξαφανιστεί και ο Διαβήτης. Τονίζεται ότι είναι αναγκαίο όλοι οι ασθενείς να ακολουθούν τις οδηγίες του γιατρού τους, να μην παραλείπουν να κάνουν τις εξετάσεις τους και βέβαια να προσέχουν το βάρος τους και την πίεση τους.
Η καλή ρύθμιση του σακχάρου στον νεφροπαθή και στον μεταμοσχευμένο εξασφαλίζουν ελάττωση του κινδύνου για εμφάνιση νέων επιπλοκών και λοιμώξεων καθώς και επιβίωση του μοσχεύματος σε βάθος χρόνου.
Με υπομονή, αισιοδοξία και χαμόγελο ατενίζουμε τη ζωή και ξεπερνάμε τα εμπόδια. Και δεν ξεχνάμε ότι και στις δύσκολες στιγμές θα υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Κωνσταντίνος Γ. Καλατζής – Διαβητολόγος
