Θηλώδες καρκίνωμα θυροειδούς
Συγγραφέας Γεώργιος Σακοράφας Γράφτηκε στις ,
Τo θηλώδες καρκίνωμα θυρεοειδούς αντιστοιχεί περίπου στο 85 % του συνόλου των καρκίνων θυρεοειδούς. Εμφανίζεται συνήθως υπό τη μορφή μονήρους όζου σε σχετικά νεαρούς ενήλικες. Στη συνέχεια επεκτείνεται εντός του θυρεοειδικού παρεγχύματος μέσω των λεμφαγγείων αυτού και στη συνέχεια στους πέριξ (περιοχικούς) λεμφαδένες του τραχήλου. Χαρακτηρίζεται από αυξημένη συχνότητα λεμφαδενικών μεταστάσεων, που συχνά είναι μικροσκοπικές.
Στη συνέχεια ο όγκος μπορεί να εμφανιστούν μεταστάσεις στα οστά ή στους πνεύμονες. Στο 60 % των περιπτώσεων είναι χαρακτηριστική η παρουσία των ψαμωδών σωματίων. Υπάρχουν διάφοροι επί μέρους τύπου του θηλώδους καρκινώματος θυρεοειδούς. Η αύξησή του διεγείρεται από τα υψηλά επίπεδα θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH).
Η πρόγνωσή του είναι εξαιρετική, με ποσοστά 10ετούς ίασης να πλησιάζουν το 99 % στα αρχικά στάδια της νόσου. Η πρόγνωση παραμένει εξαιρετική ακόμη και παρουσία λεμφαδενικών μεταστάσεων, όπως φαίνεται από τα πολύ υψηλά ποσοστά επιβίωσης (5ετούς και απώτερης).
Η θεραπεία του θηλώδους καρκίνου θυρεοειδούς συνίσταται στην εκτέλεση θυρεοειδεκτομής.
Για πολλούς λόγους, η γενική τάση είναι να γίνεται ολική ή σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή. Ένας σημαντικός λόγος υπέρ της ολικής θυρεοειδεκτομής είναι το ότι το θηλώδες καρκίνωμα θυρεοειδούς είναι συχνά πολυεστιακό, ενώ σε περίπτωση διατήρησης του ετερόπλευρου λοβού παρατηρείται υποτροπή της νόσου (ή της οζώδους θυρεοειδοπάθειας) σε αρκετά μεγάλο ποσοστό των ασθενών (10 % στα 5 χρόνια, έως 50 % μετά 15 χρόνια). Επίσης η ολική ή η σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή διευκολύνει τη μετεγχειρητική παρακολούθηση του ασθενούς με μέτρηση των επιπέδων θυρεοσφαιρίνης ορού, όπως επίσης διευκολύνει και την θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο (αν και όταν αυτή απαιτηθεί). Στην σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή παραμένει ένα ελάχιστο υπόλειμμα θυρεοειδικού παρεγχύματος (βάρους κατ΄εκτίμηση< 2 – 3 gr).
Στο θηλώδες καρκίνωμα θυρεοειδούς ενδείκνυται η εκτέλεση λεμφαδενικού καθαρισμού του τραχήλου επί υπάρξεως λεμφαδενικών μεταστάσεων (όπως αυτές ανιχνεύονται με τη βοήθεια του υπερηχογραφήματος [χαρτογράφηση λεμφαδένων τραχήλου]. Στην περίπτωση αυτή ομιλούμε για θεραπευτικό λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου. Την τελευταία διετία έχουμε αναπτύξει την νέα τακτική του εκλεκτικού λεμφαδενικού καθαρισμού τραχήλου (selectivenecklymphnodedissection) που είναι επίσης γνωστή και σαν λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου προσανατολισμένος στα διαμερίσματα του τραχήλου (compartment–orientedlymphnodedissection), με τον οποίο επιτυγχάνονται ίδια θεραπευτικά αποτελέσματα όπως και στον κλασικό τροποποιημένο λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου, χωρίς όμως μεγάλες τομές και αποφεύγοντας τους εκτεταμένους άσκοπους χειρουργικούς χειρισμούς στα διαμερίσματα του τραχήλου στα οποία δεν υπάρχει νόσος (μειώνοντας με τον τρόπο αυτό την νοσηρότητα της επέμβασης). Η τακτική αυτή εφαρμόζεται με απόλυτη ασφάλεια σε συνεργασία με έμπειρους ακτινολόγους που είναι σε θέση να μας εφοδιάσουν πριν την επέμβαση με αξιόπιστη χαρτογράφηση των λεμφαδένων του τραχήλου.
Ο ρόλος του προφυλακτικού λεμφαδενικού καθαρισμού του τραχήλου (δηλαδή του λεμφαδενικού καθαρισμού χωρίς να υπάρχει τραχηλική λεμφαδενοπάθεια) στο θηλώδεςκαρκίνωμα θυρεοειδούς παραμένει εξαιρετικά αμφιλεγόμενος στις δυτικές χώρες και συνήθως δεν προτείνεται, εκτός από επιλεγμένους ασθενείς και με βάση συγκεκριμένα κριτήρια (στις περιπτώσεις αυτές ο προφυλακτικός λεμφαδενικός καθαρισμός αφορά το κεντρικό διαμέρισμα του τραχήλου [επίπεδο VI]).
Αν απαιτηθεί μετεγχειρητικά – αναλόγως των αποτελεσμάτων της ιστολογικής εξέτασης – χορηγείται επικουρική θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.
Ακολουθεί η χορήγηση θεραπείας καταστολής.
Γεώργιος Σακοράφας,
Χειρουργός Ενδοκρινών Αδένων
