Λαπαροσκοπική Σπληνεκτομή
Ο σπλήν συμβάλλει στην άμυνα του οργανισμού, διότι παράγει λεμφοκύτταρα τα οποία είναι ομάδα λευκών αιμοσφαιρίων που προστατεύουν τον οργανισμό από μικρόβια. Επίσης, λειτουργεί και ως όργανο καθαρισμού του αίματος, όπου μεταξύ άλλων καταστρέφονται τα γερασμένα ερυθρά αιμοσφαίρια.
Υπάρχουν μορφές αναιμίας που χαρακτηρίζονται από ανωμαλίες των κυττάρων (δρεπανοκυττάρωση, συγγενής σφαιροκυττάρωση) που τα κύτταρα τους καταστρέφονται στον σπλήνα και έτσι δημιουργείται η σπληνομεγαλία.
Η λαπαροσκοπική σπληνεκτομή στα παιδιά ( συνήθως από 4 – 10 χρονών, σύμφωνα με τις δικές μας στατιστικές) γίνεται επί τραυματισμού του σπληνός που η αιμορραγία είναι μεγάλη και κινδυνεύει η ζωή του και επί σπληνομεγαλίας οφειλομένης σε αιμολυτικές αναιμίες (διότι η σπληνομεγαλία έχει και άλλες αιτίες, οι οποίες προς στο παρόν σημείωμα δεν χρήζουν ανάλυσης).
Η επέμβαση της λαπαροσκοπικής σπληνεκτομής
Η λαπαροσκοπική σπληνεκτομή έχει μόνο πλεονεκτήματα σε σχέση με την λαπαροτομία (ανοικτή επέμβαση), διότι αποφεύγεται η μεγάλη τομή σε σχήμα Τ στην κοιλιά, η μεγάλη παραμονή στην κλινική και το ότι δεν υπάρχουν καθόλου πόνοι επί της λαπαροσκοπικής σπληνεκτομής.
Οι ασθενείς μπορούν να εξέλθουν της κλινικής την επομένη της επέμβασης, εμείς τους κρατάμε δύο μέρες από σχολαστικότητα στους όρους απόλυτης ασφάλειας.
Για εγκυκλοπαιδικούς λόγους αναφέρουμε ότι ασθενείς χωρίς σπλήνα έχουν ελαττωμένες αντιστάσεις έναντι των μικροβίων, ιδίως στον πνευμονιόκοκκο, στιν μηνιγγιτιδόκοκκο, στο αιμόφιλο της ινφλουέντζας. Τα παιδιά με σπληνεκτομή, πρέπει να εμβολιάζονται για τα άνω μικρόβια και για την γρίπη και να λαμβάνουν πενικιλίνη για όλη τους την ζωή. Το πιο επικίνδυνο χρονικό διάστημα είναι τα πρώτα δύο χρόνια μετά την σπληνεκτομή.
Επί σπληνεκτομής λόγω τραυματισμού, αφήνουμε ένα κομμάτι σπληνός, το οποίο τοποθετούμε σε θήκη που συνθέτουμε από επίπλοον εντός της κοιλίας, διότι ο σπλήν ξαναδημιουργείται μερικώς.