Γρίπη
Συγγραφέας Ζωή Φουστέρη Γράφτηκε στις ,
Ο ιός της γρίπης αποτελεί το συχνότερο αίτιο επιδημίας παγκοσμίως. Είναι αθώος ή ελλοχεύει κινδύνους;
Η γρίπη αποτελεί ίσως τη συχνότερη λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος, που καλείται να αντιμετωπίσει ο ιατρός στην κάθε μέρα πράξη.
Η νόσος προκαλείται από τη μόλυνση με τον ιό της γρίπης. Έχουν απομονωθεί τρεις τύποι του ιού, ο τύπος Α, που προκαλεί τις σοβαρότερες λοιμώξεις, ο τύπος Β και ο τύπος C.
Η μετάδοση γίνεται διαμέσου εισπνοής σταγονιδίων που εκπέμπονται με το βήχα ή τον πταρμό (φτάρνισμα) ασθενών. Βέβαια, δε πρέπει να ξεχνούμε ότι και η επαφή με μολυσμένα αντικείμενα μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να προκαλέσει νόσο.
Έξαρση της γρίπης εμφανίζεται συνήθως μεταξύ του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου.
Σποραδικά κρούσματα δύναται να καταγραφούν καθ’όλη τη διάρκεια του έτους. Κάθε 2 με 3 έτη μπορεί να έχουμε επιδημία γρίπης, όπου ανιχνεύονται επί το πλείστον μεταλλαγμένα στελέχη του ιού.
Ο χρόνος επώασης, το χρονικό δηλαδή διάστημα μεταξύ της εισόδου του ιού στον οργανισμό και την εμφάνιση συμπτωμάτων, υπολογίζεται σε 1 με 3 ημέρες. Ο ασθενής μεταδίδει τον ιό μια ημέρα προτού εκδηλώσει συμπτώματα και έως 7 ημέρες μετά την περίοδο επώασης.
Τα συχνότερα συμπτώματα που εμφανίζουν οι ασθενείς είναι καταρροή, πταρμός, διάχυτες μυαλγίες και αρθραλγίες, αίσθημα κόπωσης, πυρετό και βήχα. Τα παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν κοιλιακό άλγος και οξύ διαρροϊκό σύνδρομο.
Η διάγνωση της νόσου είναι κλινική και βασίζεται στην καλή λήψη του ιστορικού και στην αντικειμενική εξέταση. Απαιτείται επίσης να καθοριστούν συνυπάρχοντα νοσήματα που απαιτούν άμεση έναρξη αντιικής αγωγής, όπως για παράδειγμα σε ασθενείς με αναπνευστική ανεπάρκεια ή συνοσηρότητα.
Σε περιπτώσεις όπου η νόσος επιπλέκεται με πνευμονία ή χρειάζεται να γίνει διαφορική διάγνωση από άλλους λοιμώδεις παράγοντες, όπως για παράδειγμα τον πνευμονιόκοκκο ή το CMV, οι οποίοι ταυτοποιούνται με ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις.
Η ανίχνευση του αντιγόνου του ιού γίνεται σε ρινικό επίχρισμα. Ειδικές εξετάσεις ανίχνευσης του γενετικού υλικού του ιού (DNA) διενεργούνται με PCR σε φαρυγγικό επίχρισμα.
Η νόσος αυτοϊάται μετά από 3 έως 4 ημέρες συνήθως. Για το λόγο αυτό αρκεί συντηρητική αγωγή, δηλαδή λήψη άφθονων υγρών, λήψη αναλγητικών και αντιπυρετικών δισκίων, ανάπαυση καθώς και λήψη ισχυρής δόσης βιταμίνης C .
Εφόσον η νόσος έχει επιπλακεί ή συνυπάρχουν νοσήματα που θέτουν σε αυξημένο κίνδυνο τον ασθενή τότε χορηγούμε, εντός 24-48 ωρών, αντιική αγωγή (οσελταμιβίρη ή ζαναμιβίρη). Περιπτώσεις στις οποίες διαγιγνώσκεται υποξυγοναιμία χρήζουν άμεσης νοσηλείας σε νοσοκομείο, προκειμένου να χορηγηθεί οξυγονοθεραπεία.
Στην Ελλάδα υπάρχει ισχυρό πρόγραμμα πρόληψης της γρίπης, διαμέσου δωρεάν εμβολιασμού, ετησίως, ομάδων υψηλού κινδύνου.
Συζητείστε με τον ιατρό σας αν πρέπει να εμβολιαστείτε για τον ιό της γρίπης και τον πνευμονιόκοκκο και ακολουθείστε πιστά το χρονοδιάγραμμα εμβολιασμού.
Φουστέρη Ζωή , Oικογενειακή Iατρός
